Κανείς. Ποτέ. Στο σύμπαν του Μάριους φον Μάγενμπουργκ, κάλλιστα θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίστροφο. Το όμορφο να είναι άσχημο και τούμπαλιν. Η sold-out παράσταση «Ο Ασχημος» παρατείνεται μέχρι 19 Μαΐου και αξίζει να τη δείτε.

Ενα απλό, καθημερινό πρωινό, ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με μια κοινή παραδοχή από συνεργάτες και οικείους: είναι αποτρόπαια «άσχημος».

«Πώς γίνεται να μην το ξέρεις τόσα χρόνια;» θα πουν οι συνεργάτες, «Σ’ αγαπώ παρ’ όλα αυτά!» η γυναίκα του. Ο ίδιος κοιτάζεται και ξανακοιτάζεται στον καθρέφτη, προσπαθώντας να καταλάβει τι εννοούν, αμφισβητώντας την ίδια του την όραση και κρίση. Με τα πολλά, πείθεται. Ναι, είναι «άσχημος». Υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση για να γίνει «όμορφος». Και γίνεται. Ενας άλλος.

Ο Ορφέας Αυγουστίδης, ως «Ασχημος», είναι αυτό που θα έλεγε κανείς τέλειο κάστινγκ. Οχι σαν ειρωνικό σχόλιο ούτε για τον πρακτικό λόγο πως στο μεγαλύτερο μέρος του έργου ο χαρακτήρας είναι «όμορφος». Αλλά γιατί διαθέτει όλα τα υποκριτικά μέσα που του επιτρέπουν να εναλλάσσεται έντεχνα και με ταχύτητα αστραπής ανάμεσα στην ανασφάλεια του «άσχημου» και την αυτοπεποίθηση του «όμορφου», σ’ ένα ταξίδι υπαρξιακής αμφισβήτησης και ετεροπροσδιορισμού που σκηνοθετεί με μαεστρία ο Γιώργος Κουτλής.

Κουτλής και Μάγενμπουργκ

Στον «Ασχημο» θα βρούμε κάθε σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη που μας συνάρπασε με τους «Παίκτες», τον «Ανθρωπο απ’ το Παντόλσκ», το «Ο Σκύλος, η Νύχτα και το Μαχαίρι» (επίσης του

Μάγενμπουργκ). Καλοκουρδισμένη ροή, μεστός διάλογος, με γερές δόσεις χιούμορ, υψηλή αισθητική σε σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς, μουσική, κίνηση. Κυρίως, βέβαια, θα χειροκροτήσουμε τη σκηνοθετική καθοδήγηση των ηθοποιών, την αίσθηση πως γεννήθηκαν για να υποδυθούν αυτούς τους ρόλους, πως παίζουν ακόμα και με τις παρωνυχίδες. Αν νομίζετε πως υπερβάλλω, σας προκαλώ να παρατηρήσετε τον γαμψό δείκτη της έξοχης Μαίρης Μηνά όταν μεταμορφώνεται -εκτός άλλων- σε κούγκαρ 93 ετών. Οι ηθοποιοί-«πολυεργαλεία» Ηλίας Μουλάς και Γιάννης Κλίνης συμπληρώνουν τη σύνθεση ενός ζηλευτού θιάσου που προσφέρει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και απολαυστικές θεατρικές εμπειρίες της φετινής σεζόν, στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου.

Περί ομορφιάς

Ο πραγματικός πρωταγωνιστής του έργου είναι το ερώτημα: Τι καθιστά κάποιον «άσχημο»; Η ελληνική ετυμολογία «α- στερητικό + σχήμα» παραπέμπει σε κάτι χωρίς σχήμα, χωρίς μορφή. Ο πρωτότυπος γερμανικός τίτλος «Der Hässliche» περιέχει τη λέξη «hassen», που σημαίνει «μίσος». Συνεπώς, πρόκειται για κάποιον απεχθή στα όρια του μίσους.

Ποιος ορίζει, όμως, τι είναι άσχημο, όμορφο, μισητό, θελκτικό; Τίνος τα μάτια χρησιμοποιούμε για να (μας) δούμε; Υπάρχει καθρέφτης που να αντανακλά την αλήθεια; Υπάρχει αλήθεια;

Ευτυχώς για τον θεατή, ούτε ο Μάριους φον Μάγενμπουργκ ούτε ο Γιώργος Κουτλής δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα. Τα παίρνουμε μαζί μας σπίτι. Τα αναμοχλεύουμε. Αναρωτιόμαστε, ίσως, τι θα αλλάζαμε πάνω μας, αν η διαδικασία ήταν άκοπη, ανέξοδη, με εγγυημένο αποτέλεσμα. Αν μπορούσαμε να επιλέξουμε ποιος θέλουμε να είμαστε, θα μας επιλέγαμε;