Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου ;

Παλαιότερα έγραφα κείμενα σε μουσικά περιοδικά όπως το ΔΙΦΩΝΟ, το ΟΑΣΙΣ, σε εφημερίδες και στο site του ΟΓΔΟΟ. Ηθικός αυτουργός για τη συγγραφή του βιβλίου ήταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο οποίος πριν από πολλά χρόνια μου έλεγε ότι γράφω πολύ ωραία κείμενα και κάποια στιγμή πρέπει να βγάλω ένα βιβλίο. Και ήρθε τελικά η στιγμή να υλοποιηθεί αυτή η προτροπή.

Ο τίτλος «Ψίθυροι από Μελάνι» είναι συμβολικός ή δηλώνει κάτι κυριολεκτικά;

Είναι νοσταλγικοί ψίθυροι που υπάρχουν μέσα στη διαδρομή μου και στον ψυχισμό μου , τους οποίους μετέφερα με μελάνι στο χαρτί και στη συνέχεια έγιναν βιβλίο.

Γράψατε ένα βιβλίο αναμνήσεων που μας ταξιδεύει στο παρελθόν. Αν και οι άνθρωποι ζούσαν παλιά χωρίς να έχουν πολλά αγαθά ένιωθαν ευτυχισμένοι. Συμβαίνει κάτι ανάλογο σήμερα;

Ο κόσμος σήμερα έχει αλλάξει εντελώς. Ζούμε σε μία εποχή των απλουστεύσεων και των συντομεύσεων , και δεν αφήνουν χώρο να μιλήσει η ψυχή και η καρδιά. Σήμερα ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι όπου δυστυχώς τους υποτιμάμε και φαίνεται ότι στη ρότα της ζωής μας πηγαίνουμε χωρίς πυξίδα.

Στο βιβλίο κυριαρχεί η νοσταλγία. Ποιος είναι ο λόγος που μας αρέσει να γυρίζουμε πίσω στα παλιά;

Τις περισσότερες φορές η νοσταλγία γλυκαίνει την καθημερινότητά μας , και λειτουργεί σαν μια απόδραση από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Εχετε συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς και συνθέτες. Πώς ανακαλύπτατε τους ταλαντούχους τότε νέους μουσικούς;

Εχω συνεργασθεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας που έχουν τραγουδήσει τους στίχους μου ,όπως Νταλάρας, Πασχαλίδης, Κραουνάκης, Νέγκα, Γλυκερία, Μητσιάς, Τσαλιγοπούλου, Θηβαίος, Κότσιρας, Λιδάκης και αρκετοί άλλοι. Και τα έχουν μελοποιήσει συνθέτες όπως Χρήστος Νικολόπουλος, Ανδρέας Κατσιγιάννης,Χρήστος Παπαδόπουλος, Δημήτρης Καρράς, Μανώλης Ανδρουλιδάκης. Το ταλέντο ενός νέου καλλιτέχνη ιχνηλατείται από τα πρώτα του έργα. Είναι όπως λέμε «η καλή μέρα απ΄ το πρωί φαίνεται»!

Στην αρχή ασχοληθήκατε με το μουσικό περιοδικό «Δίφωνο». Θυμάμαι ότι το περιοδικό αγκάλιασε πολλούς Ελληνες που το διάβαζαν με ευχαρίστηση. Γιατί, όμως, σταμάτησε να εκδίδεται;

Το «Διφωνο» ήταν ένα σημαντικό διαχρονικό έντυπο για το χώρο της μουσικής, και το αγκάλιασαν χιλιάδες αναγνώστες. Από το 2010 και μετά άρχισε η κατάρρευση των εντύπων , όπως και των εφημερίδων, με αποτέλεσμα η μείωση των πωλήσεων να επιφέρει οικονομική κατάρρευση στο περιοδικό.

Και έπειτα ήρθε το «Ογδοο». Μπορείτε να μας μιλήσετε με λίγα λόγια γι’ αυτή τη δραστηριότητά σας;

Οταν άρχισε η κατάρρευση της έντυπης πληροφόρησης και η φρενήρης άνοδος του Διαδικτύου, θεώρησα ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα μουσικό και πολιτιστικό site για να καλύψει την έλλειψη του «ΔΙΦΩΝΟΥ». Το «ΟΓΔΟΟ» εκτός από μουσικό site έγινε και δισκογραφική εταιρία με μεγάλα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου και πρόσφατα έγινε και εκδοτικός οίκος και απέκτησε και διαδικτυακό ραδιόφωνο, με παραγωγούς που προέρχονται από τα FM. Το ραδιόφωνο του «Ογδόου» αποτελεί μία ευχάριστη έκπληξη με τη διάδρασή του και ένα ευχάριστο και ποιοτικό ρεπερτόριο, χωρίς να έχει στο λαιμό του τη θηλειά του playlist και να εγκλωβίζεται μέσα από αγκυλώσεις.

Είναι αλήθεια ότι το βιβλίο μας γνωρίζει και σχολιάζει με την ιδιαίτερη διεισδυτική του ματιά και προσέγγιση το κοινωνικό γίγνεσθαι κατά τη διάρκεια μιας ιστορικής περιόδου της Ελλάδας. Πώς καταφέρατε να μας κερδίσετε και να διαβάσουμε με ευχαρίστηση το βιβλίο σας;

Ισως γιατί είναι μία κατάθεση νοσταλγικών κειμένων ,που απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό και όχι μόνο σε μία κατ΄ ανάγκη ιδιαίτερη ελίτ καλλιεργημένων.

Εχετε βγάλει εμβληματικούς δίσκους του ελληνικού ρεπερτορίου. Σε ποιους από αυτούς νιώσατε περήφανος που τους κυκλοφορήσατε;

Γι΄ αυτούς που είμαι περήφανος είναι ο «Σταυρός του Νότου» του Μικρούτσικου live στο Μέγαρο Μουσικής, οι «Περσίδες» του Μίλτου Πασχαλίδη, τα «ΑΠΡΟΟΠΤΑ Κύκλος Α’» του Χρήστου Νικολόπουλου σε στίχους δικούς μου!

Who is who

Ο Νίκος Αναγνωστάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Η αγάπη του για τη μουσική και η στενή σχέση του με σημαντικές προσωπικότητες του μουσικού περιβάλλοντος, τον οδήγησαν να δημιουργήσει το Ogdoo Music Group, με δράσεις τη διαδικτυακή ενημέρωση και ιστορική καταγραφή της διαδρομής και της εξέλιξης του ελληνικού τραγουδιού (ogdoo.gr), τη δισκογραφική εταιρία (Ogdoo Music) και τον εκδοτικό οίκο (Ογδοο). Αγαπημένη του ενασχόληση είναι η στιχουργική, την οποία βλέπει όμως όχι ως ένα παράπλευρο «επάγγελμα», αλλά ως χόμπι. Τον λόγο του έχουν μελοποιήσει και αποδώσει κορυφαίοι συνθέτες. Ως «πολιτισμικός» συλλέκτης και ερευνητής, πριν από μερικά χρόνια υπέγραψε την έκδοση του πολυτελούς άλμπουμ «Ο άγιος της φωτογραφίας», με πρωτότυπα καρτ-ποστάλ (100-120 ετών), του σπουδαίου καλλιτεχνικού φωτογράφου Στέφανου Στουρνάρα, η οποία απέσπασε εξαιρετικές κριτικές.