Ο Χέμινγουεϊ έλεγε ότι αυτό που χρειαζόταν για να ξεκινήσει να γράφει ήταν η πρώτη πρόταση, μετά είχε στο μυαλό του όλη την ιστορία. Είναι και για εσάς τόσο σημαντική η αφετηρία;

Για μένα είναι το σημαντικότερο κομμάτι στο βιβλίο και το σκέφτομαι ακόμα και στον ύπνο. Κι όταν ωριμάσει μέσα μου η ιδέα κι έρθει η πρώτη παράγραφος -συνήθως ακούγοντας δραματική μουσική-, όλα κυλάνε σαν ορμητικό ποτάμι. Υπάρχει στο μυαλό μου αρχή, μέση και τέλος μιας ιστορίας, αφού έχει προηγηθεί μια μεγάλη έρευνα, ίσως και μηνών, για να μπω στα παπούτσια των ηρώων μου.

Η ηρωίδα σας πορεύεται εν μέσω ολέθρου, φόβων, ανατάσεων, μελαγχολίας, προσωρινών θανάτων, σιωπών. Καταφέρνει εντέλει να κλείσει μέσα της λογαριασμούς; Να τελειώσει με μέρος από τα χρωστούμενα;

Οπως έλεγε ο Μαρσέλ Προυστ, η απιστία και η προδοσία υπάρχουν από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη Γη! Προφανώς και δεν έχουν φύλο. Κάμποσες φορές οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Κι όχι μόνο για το ίδιο το ζευγάρι, αλλά -κυρίως- για τα παιδιά, τα παράπλευρα θύματα. Ισως τα χρωστούμενα να μείνουν για πάντα, όπως και οι πληγές, όταν είναι βαθιές. Κι ίσως να είναι αργά πια όταν το αντιληφθεί κάποιος.

Πόσο δύσκολο είναι να βλέπει κανείς τη ζωή του να καταστρέφεται;

Από τη στιγμή που αποκαλύπτεται η απιστία, ένα σπίτι μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη. Η κόλαση επί Γης! Το κρακ στην καρδιά και την ψυχή είναι γιγάντιο, βράχος των Μετεώρων! Υπάρχουν άνθρωποι που δεν το ξεπέρασαν ποτέ. Μόνο απλό δεν είναι, έστω κι αν κάποιος θεωρεί ότι κλείνει τους λογαριασμούς, θάβει το παρελθόν και πάει παρακάτω. Ο εφιάλτης δεν σβήνει εύκολα.

Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που διδαχτήκατε από τη Βάλια και την ιστορία της;

Το πρώτο που κατάλαβα -και κράτησα- είναι ότι το ζευγάρι πρέπει να επικοινωνεί, να μιλάει, να δουλεύει τη σχέση, να αναζητεί «αναγεννήσεις», έστω και με μικρά πράγματα. Το σκοτάδι και η εσωστρέφεια ίσως και να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα. Ετσι οι γάμοι, αλλά και οι σχέσεις γίνονται συμβατικές, τυπικές και τελικά απολύτως προβληματικές. Με τη σιωπή, με το χώσιμο των προβλημάτων κάτω από το χαλί.

Οι αποχαιρετισμοί είναι δραματικοί, επώδυνοι, αλλά και ανακουφιστικοί, λυτρωτικοί και απελευθερωτικοί, με τους οποίους κάτι τελειώνει, ίσως και κάτι να αρχίζει με την αναγνώριση λαθών και τη συμφιλίωση με το παρελθόν των κεντρικών ηρώων ή αφηγητών! Πετυχαίνει αυτή η συνταγή στη ζωή μας;

Δυστυχώς δεν υπάρχουν συνταγές. Αν υπήρχαν, όλες οι σχέσεις θα ήταν ευτυχισμένες, ανέφελες, ανέμελες. Προφανώς υπάρχουν επώδυνοι χωρισμοί, ενδεχομένως και λυτρωτικοί σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά οι μνήμες πάντα δημιουργούν ρήγματα στην ψυχή. Η προδοσία είναι σαν μαχαιριά για τους ανθρώπους. Και στην ψυχή που λέγαμε δεν μπορεί να επέμβει πλαστικός χειρουργός…

Για να μην οδηγηθούμε στην απέναντι όχθη συναντώντας ανθρώπους-καθάρματα σαν τον Θεολόγο, o Μένιος Σακελλαρόπουλος σε πόσα ψυχιατρεία, νοσοκομεία κατάφερε να εισβάλει, για να μας μεταφέρει και να μας παρασύρει στο καράβι των αναμνήσεων των ηρώων του επώδυνα μεν, αλλά τόσο λυτρωτικά;

Η «Ενός λεπτού σιγή» έχει πρωταγωνιστές της διπλανής πόρτας, ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε καθημερινά. Δεν είναι… επιστημονική φαντασία, την οποία άλλωστε δεν συμπαθώ. Προτιμώ γήινες καταστάσεις. Η ιδέα ξεκίνησε όταν «κολύμπησα» σε αμέτρητες δικογραφίες και αιτήσεις διαζυγίων. Εκεί είδα ξυλοδαρμούς, επιθέσεις, καταστροφές, αδιανόητες καταστάσεις! Στα ζευγάρια της διπλανής πόρτας, έτσι; Η καραντίνα έβγαλε στην επιφάνεια τεράστια προβλήματα των ζευγαριών. Οταν αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν -ενώ πριν ήταν στις δουλειές τους και βρίσκονταν λίγο το βράδυ για να πουν μόνο τα τυπικά-, προέκυψε το χάος σε κάμποσες περιπτώσεις. Είδα μέσα στους φακέλους σκληρές συγκρούσεις που κόβουν την ανάσα. Αυτοί που κάποτε ερωτεύτηκαν σφοδρά, ήταν πια εχθροί!

Η αγάπη έγινε μίσος, οργή, επιθυμία για εκδίκηση! Το… «Κράμερ εναντίον Κράμερ» είναι πάντα εδώ! Οταν πια είχα τεράστιο υλικό από τις δικογραφίες που σπαρταρούσαν και κραύγαζαν, ξεκίνησαν τα ακόμα πιο δύσκολα. Ψυχιατρεία -η κόλαση στη Γη- για πολλές εβδομάδες, νοσοκομεία, ψυχολόγοι, δικηγορικά και εισαγγελικά γραφεία, στέκια αστέγων και δομές αστέγων, όλο το κουβάρι έπρεπε να ξετυλιχτεί πόντο πόντο. Συνάντησα ανθρώπους που ήθελαν να προσφέρουν και να βοηθήσουν όπως μπορούν, αλλά και καθάρματα όπως ο Θεολόγος.

Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Οι «Μίχοι» δεν είναι κατασκευάσματα των συγγραφέων, υπάρχουν δίπλα μας! Και σε πολλές περιπτώσεις είναι υπεράνω κάθε υποψίας. Ποτέ δεν θα εκλείψουν τα καθάρματα! Ούτε οι εραστές που συνήθως εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού όταν αποκαλύπτεται μια απιστία. Κι όπως λέω και στο σημείωμα του συγγραφέα στο τέλος, ενός λεπτού σιγή στα απανταχού θύματα, που βλέπουν την ψυχή τους να καίγεται. Γυναίκες και άνδρες, δίχως διαχωρισμό. Αλλά και στους θύτες, που μπορούν να προκαλέσουν συντριβή, αλλά και να αυτοκαταστραφούν. Ευχολόγια δεν υπάρχουν. Η πικρή αλήθεια σκεπάζει τα πάντα. Κι από κει και πέρα, ο καθείς πράττει κατά το δοκούν. Κυρίως το θύμα…

Ειδήσεις σήμερα

Τουρκία: Αυτή είναι η γυναίκα που αιματοκύλησε την Κωνσταντινούπολη – Η στιγμή της σύλληψής της [βίντεο]

Συντάξεις: Αύξηση 8,2 % στις τσέπες των συνταξιούχων [οι πίνακες με τα τελικά ποσά]

Χωρίς φρένα το ράλι στα καύσιμα [πίνακες]