Ήταν απόλαυση να παρακολουθείς τις πρόβες της Μαρίνας ως chorus girl στο μιούζικαλ “Το Μαγαζάκι του Τρόμου”, πίσω στα μέσα των ‘00s. Τραγουδούσε live, χόρευε με εξαιρετική πλαστικότητα και -κυρίως- ερμήνευε συναισθηματικά τα μουσικά νούμερα. Όλη η παράσταση περνούσε μέσα από το εκφραστικό πρόσωπό της. Από κοντά, τη θυμάμαι φωτεινή, ανοιχτή, με χιούμορ και πολλά, μεγάλα όνειρα. Τί χαρά, να συναντώ ξανά το ίδιο κορίτσι, μετά από τόσα χρόνια… Και να έχει κάνει πραγματικότητα τόσα από αυτά.

Τα πρώτα Βήματα

Ακόμα και οι πιο βιτριολικοί haters θα δυσκολευτούν να αμφισβητήσουν την υπέροχη φωνή, το ηχόχρωμα και τη γκάμα της, ή τις στιβαρές μουσικές σπουδές της. Άλλωστε, υποτροφία για το Berklee College of Music δεν παίρνει όποιος κι όποιος. Κάποια στιγμή, το ραδιόφωνο πλημμύρισε με τη διασκευή που έκανε στις “Κούπες”, το σμυρνιώτικο τσιφτετέλι που απέκτησε ξανά φρεσκάδα και ζωή. Μετά ήρθε η “Μάντισσα”, μια δική της σύνθεση εμπνευσμένη από παραδοσιακούς ήχους, μ’ ένα ξεσηκωτικό βίντεο κλιπ γυρισμένο σε μονοπλάνο, που ίσως είδα 5-6 συνεχόμενες φορές όταν πρωτοβγήκε. Ίσως το ίδιο έκαναν κι άλλοι σαν εμένα, γιατί το βίντεο κλιπ γρήγορα συγκέντρωσε 2.5 εκατομμύρια προβολές μέσα σε μία εβδομάδα.

Eurovision 

Δε θα σταθώ ιδιαίτερα εδώ, παρόλο που γι’ αυτή τη συμμετοχή χύθηκε πολύ μελάνι. Και τί δεν άκουσε η Μαρίνα για το “ZARI”. Πως “θέλει να γίνει σαν τη Rosalía”, “το βίντεο κλιπ είναι κιτς”, “δεν είναι αυτό ρεγκετόν”, “δεν είμαστε έτσι εμείς οι Έλληνες” (εδώ γελάμε). Μέχρι για λογοκλοπή της συλλαβής “ΤΑ ΤΑ ΤΑ” κατηγορήθηκε. Θα σταθώ, ωστόσο, στο πώς τα αντιμετώπισε όλα αυΤΑ ΤΑ ΤΑ: με μια σειρά από στρατηγικές ΤΑπες, που έγιναν σλόγκαν και τυπώθηκαν μέχρι σε μπλουζάκια. Δεν ξέρω αν είναι φίλες με την Τέιλορ Σουίφτ, πάντως μοιάζει να ακολουθεί τη συμβουλή της: “Οι άνθρωποι θα σε κρίνουν ούτως ή άλλως, οπότε κάνε τουλάχιστον αυτό που θες.” Και για την ιστορία: το συγκεκριμένο τραγούδι βρίσκεται στη 17η θέση του Global Viral Chart, η μόνη ελληνική κυκλοφορία με ελληνικό στίχο, ανάμεσα σε διεθνείς επιτυχίες.

Κορυφαία στην Επίδαυρο

Είχα πολλούς λόγους για να δω την παράσταση “Ικέτιδες” στην Επίδαυρο, και η συμμετοχή της Μαρίνας Σάττι ήταν ένας από αυτούς. Αν κι ερμήνευσε μόνο δύο χορικά, όσοι είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο κατάμεστο αρχαίο θέατρο, νιώσαμε την ενέργεια να αλλάζει με κάθε της εμφάνιση. Αισθάνομαι πως επανέφερε το ειδικό βάρος που απέδιδαν οι αρχαίοι ποιητές στην κορυφαία του χορού, πώς ξανάγραψε τους κανόνες για το πώς οφείλουν να ερμηνεύονται εφεξής τα χορικά. Όταν την πλησιάσα για να τη συγχαρώ, αμέσως μετέφερε τα συγχαρητήρια προς την ομάδα της, ονόματι Chóres, που επίσης συμμετείχε. “Δεν ήταν υπέροχα τα κορίτσια;” με ρώτησε, περήφανη. Γιατί αυτή είναι η Μαρίνα: γενναιόδωρη με τους ανθρώπους που στέκονται πλάι της.

Chóres, Δισκογραφία, Συναυλίες 

Οι Chóres είναι μια χορωδία σχεδόν 200 γυναικών, από 15 έως 60 χρονών, που ιδρύθηκε από την Μαρίνα Σάττι το 2016. Το ρεπερτόριό τους είναι παραδοσιακό και μεσογειακό, ενώ έχουν πραγματοποιήσει εμφανίσεις σε κορυφαίες σκηνές της χώρας, όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή. Κι όλα αυτά, ενώ η δισκογραφική και συναυλιακή δραστηριότητα της Μαρίνας έχει πάρει φωτιά. Στις μουσικές τάσεις του YouTube, κατέχει ταυτόχρονα την 1η, 3η και 7η θέση, για το “LALALALA”, το “MIXTAPE” και το “Αχ, Θάλασσα”, αντίστοιχα. Αξίζει να σημειωθεί πως τα έσοδα από το τελευταίο βίντεο κλιπ, αποτελούν δωρεά στην ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Λίγες εβδομάδες μετά την Επίδαυρο, η Μαρίνα έδωσε μια sold-out συναυλία στον Λυκαβηττό. Μια συναυλία που ήταν για όλους: όλες τις ηλικίες, όλα τα φύλα, όλα τα γούστα. Μια συναυλία που, επίσης, τα είχε όλα: ποπ, τραπ, παράδοση, καινοτομία, παλμό, συναίσθημα. Με χαρά βλέπω πως οι επόμενες συναυλίες της σε Βρυξέλλες, Κωνσταντινούπολη και Λος Άντζελες είναι ήδη sold-out. Καθόλου δε με ξαφνιάζει. Γιατί, στο κέντρο της σκηνής, στέκεται γερά στα πόδια της μια τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια που ξέρει ποιά είναι, αγαπά αυτό που κάνει, τολμά να πειραματίζεται, και ανακαλύπτει νέους μουσικούς τρόπους για να πει παλιές, διαχρονικές ιστορίες.