Γράφει ο Δημήτρης Κατσάκος
Άλλα είναι γνωστά, άλλα κρυμμένα–ιστορικά, με φόντο την Ακρόπολη, δίπλα στη θάλασσα, στη γειτονιά μας, θα τα βρεις παντού στην πόλη, σε αυλές, κήπους, ακόμα και ταράτσες. Τα θερινά σινεμά είναι αυτά που συντροφεύουν κάθε καλοκαίρι όλους αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να αποδράσουν από το καμίνι της Αθήνας, αλλά επιμένουν να «αποδρούν» μέσα στην ίδια τους την πόλη. Πάμε, όμως, να τα γνωρίσουμε στο αφιέρωμα του ΕΤ Magazine στο EleftherosTypos.gr.
«Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες τα θερινά τα σινεμά, νύχτες που περνούν, που δε θα ξαναρθούν μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά», τραγουδούσε ο αείμνηστος Λουκιανός Κηλαηδόνης ήδη από το 1978 και πως θα μπορούσε κανείς να περιγράψει καλύτερα τις στιγμές και τα συναισθήματα που έχουν χαραχτεί στο μυαλό και την καρδιά όσων ανά τα χρόνια επιλέγουν να επισκέπτονται τους θερινούς κινηματογράφους;
https://www.youtube.com/watch?v=0G0mhNIaz6o
Ζευγάρια έχουν βγει τα πρώτα τους ραντεβού, παρέες μαθητών, γονείς με τα παιδιά τους, ηλικιωμένα ζευγάρια, καθένας τους έχει αναμνήσεις από μια ταινία που παρακολούθησε κάποιο καυτό καλοκαιρινό βράδυ υπό τη σκέπη των αστεριών του αθηναϊκού ουρανού.
Από τη Μαρίνα Φλοίσβου μέχρι την Κηφισιά, από τη Φιλοθέη μέχρι τα Εξάρχεια και από το Θησείο μέχρι τον Κορυδαλλό, σε κάθε γωνιά της πόλης θα βρείτε σίγουρα έναν θερινό που να εξυπηρετεί τις ανάγκες σας σε άνεση, ψυχαγωγία και να καλύπτει τα γούστα κάθε επισκέπτη που θα συντροφεύσει από την έναρξη του καλοκαιριού μέχρι τις πρώτες δροσιές του Σεπτεμβρίου.
«Σινέ Γαλάτσι»
Βρίσκεται μέσα σε μία από τις μεγαλύτερες εστίες πρασίνου της Αθήνας, το Άλσος «Βεϊκου» και το γεγονός ότι η αίθουσα είναι περιτριγυρισμένη από καλάμια δίνουν ένα αίσθημα παραλίας στον επισκέπτη. Γύρω θα συναντήσει κανείς ανθρώπους που έχουν βγει για τη βραδινή γυμναστική τους, ζευγάρια κάθε ηλικίας σε ρομαντικούς περιπάτους και ανέμελα πιτσιρίκια να παίζουν ή να κάνουν κόντρες με τα ποδήλατά τους.
Στο ξύλινο μπαρ που διαθέτει μπορεί κανείς να βρει ποικιλία από μπύρες, λαχταριστά χοτ ντογκ, πίτσα και φυσικά τα κλασικά ποπ κορν και νάτσος. Απαραίτητο αξεσουάρ η ζακέτα, καθώς μπορεί ο καλοκαιρινός καύσωνας να ξεγελά, αλλά όσο βραδιάζει η δροσιά γίνεται…έντονη στο Άλσος. Τέλος, ιδιαίτερα εξυπηρετικό είναι το δωρεάν πάρκινγκ που διαθέτει ακριβώς απ’ έξω, οπότε μη φοβηθείτε να οδηγήσετε μέχρι εκεί.
«Σινέ Φλοίσβος»
Αυτό ακριβώς εννοούσαμε προηγουμένως, όταν λέγαμε «δίπλα στη θάλασσα». Το Σινέ «Φλοίσβος», όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς βρίσκεται στο Παλαιό Φάληρο, μέσα στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Αναμφίβολα είναι δελεαστική μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα, συνδυάζοντας μια καλή ταινία, με καφέ, ποτό ή φαγητό που μπορεί κανείς να προμηθευτεί έξω από τον κινηματογράφο.
Η γαλήνη της θάλασσας, τα σκάφη που δεσπόζουν στη μαρίνα, λειτουργούν αγχολυτικά σε όσους πάρουν την απόφαση να κατηφορίσουν προς «τα Φάληρα» και αυτό επιβεβαιώνεται από τη διαφορά στην όψη του προσώπου των ανθρώπων την ώρα που φτάνουν και τη στιγμή που βγαίνουν από το χώρο του Σινέ «Φλοίσβος».
«Σινέ Παράδεισος», Κορυδαλλός
Με όνομα που παραπέμπει αυτόματα στην… ομώνυμη ιταλική ταινία «Cinema Paradiso» ο Δημοτικός Κινηματογράφος του Κορυδαλλού φέρεται πράγματι να έχει βαφτιστεί από τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε, σε μια επίσκεψή του στη χώρα μας πριν από 25 περίπου χρόνια.
Ταυτόχρονα, η εξωτερική όψη αυτού του κινηματογράφου που μοιάζει με το πιο ήσυχο σχολείο, σε κάνει να σκεφτείς ότι όντως το εσωτερικό έχει κάτι παραδεισένιο. Και αν η χωρητικότητά του δεν συγκινεί, τα κεφτεδάκια που σερβίρει το κυλικείο, σίγουρα θα κάνουν και τον πιο δύσπιστο να φύγει με θετική εντύπωση από αυτή τη συνοικία του Πειραιά.
«Cine Paris», Πλάκα
Το Σινε Παρί, ανήκει στην κατηγορία των ιστορικών θερινών κινηματογράφων, μιας και άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το μακρινό 1920. Τη δεκαετία του ’60 έκλεισε λόγω της κρίσης των θερινών σινεμά, όμως το 1986 ανοίγει ξανά -ευτυχώς για εμάς- στην πιο όμορφη και γραφική συνοικία της Αθήνας, ακριβώς κάτω από τον ολόφωτο ιερό βράχο της Ακρόπολης.
«Σινέ Δεξαμένη«, Κολωνάκι
Ανάμεσα στην πασίγνωστη πλατεία του Κολωνακίου και τις παρυφές του λόφου του Λυκαβηττού, βρίσκεται το «Σινέ Δεξαμενή», ένας χώρος όπου βασιλεύει το γιασεμί, ο βασιλικός και το παραδοσιακό κυλικείο. Αποτελεί στέκι συνάντησης των Αθηναίων του κέντρου και όχι μόνο. Συνδυάζει σύγχρονο γαλλικό κινηματογράφο αλλά και μεγάλες εμπορικές επιτυχίες. Για τα… μεθεόρτια της προβολής συνοδεία μεζέ και τσίπουρου ή μπύρας το καφενεδάκι ακριβώς δίπλα φαντάζει ιδανικό.
«Ριβιέρα», Εξάρχεια
Από τα πλέον αγαπημένα θερινά της Αθήνας, το 2019 η «Ριβιέρα» θα κλείσει μισό αιώνα ζωής. Ένα θερινό σινεμά στην καρδιά του κέντρου της Αθήνας, στην οδό Βαλτετσίου με την μπορντό πρόσοψη και τις μπορντό κουρτίνες που χωρίζουν την είσοδο από την αυλή, δίνει την εικόνα των ρομαντικών Εξαρχείων. Τα σκαλάκια στην είσοδό της είναι πάντα φιλόξενα για μια μπύρα στο χέρι πριν ή μετά την ταινία. Αξιοσημείωτο ότι η «Ριβιέρα» ανοίγει τις «πύλες« της καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου για να φιλοξενήσει διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες.
«Άνοιξις», Νέο Ηράκλειο
Τυπικό συνοικιακό θερινό σινεμά, με ένα σαλονάκι που δημιουργεί νησιωτική ατμόσφαιρα να σε υποδέχεται ακριβώς απ’ έξω. Το «Άνοιξις» προσφέρει πολύ βολικά καναπεδάκια για όσους προτιμούν να βλέπουν τις ταινίες από αρκετά πίσω.
Οι ξύλινες καρέκλες σκηνοθέτη που διαθέτει δίνουν στον επισκέπτη την εντύπωση ότι σκηνοθετεί ο ίδιος αυτό που βλέπει, ενώ το άνετο πάρκινγκ και η κατάλληλη πρόσβαση για άτομα με κινητικές δυσκολίες το καθιστούν εξαιρετική επιλογή για οικογένειες και μεγάλες παρέες. Ακόμα, οι ξαπλώστρες πάνω στο γρασίδι και η τάση για αριστουργήματα του ευρωπαϊκού σινεμά, χωρίς να λείπουν και οι νέες κυκλοφορίες, κάνουν το «Άνοιξις» δελεαστικό για την περίοδο που η Αθήνα αρχίζει να ερημώνει.
Ο κατάλογος των θερινών κινηματογράφων της Αθήνας είναι μακρύς ακόμα και σίγουρα ο καθένας έχει κάποιο αγαπημένο μέρος ή έχει συνδέσει κάποια ταινία σε κάποιο θερινό με μοναδικές στιγμές της ζωής του. Γι’ αυτό ο κινηματογράφος, εκτός από ένα αποκούμπι διασκέδασης στην καλοκαιρινή Αθήνα, είναι αυτό που είχε πει ο Γκοντάρ: «Ο κινηματογράφος δεν είναι μια τέχνη που κινηματογραφεί τη ζωή: ο κινηματογράφος είναι κάτι μεταξύ της τέχνης και της ζωής».
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]
Ροή Ειδήσεων 
