Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος 

Προφανώς, σκοπός των μαθημάτων, αυτών, δεν είναι η αναζήτηση ταλέντων ή η μαζική παραγωγή ποιητών, μουσικών, εικαστικών καλλιτεχνών ή χορευτών. Στόχος είναι η επαφή των παιδιών με την Τέχνη και την αποστολή της, αλλά και -εξ ίσου σημαντικό-, η ανάδειξη της αυστηρής πειθαρχία που απαιτεί η καλλιτεχνική δημιουργία. Αυτά τα στοιχεία είναι εκείνα τα οποία συμβάλλουν τόσο στην ανακάλυψη ή ανάπτυξη ενδεχομένων δεξιοτήτων των μαθητών, όσο και στην ανάπτυξη της καλαισθησίας και της αισθητικής πνευματικότητας τους.

Με δύο λόγια, η διδασκαλία μαθημάτων που αφορούν τις Τέχνες, δεν σημαίνει ότι θα προκύψουν στρατιές νέων δημιουργών, αλλά, η δημιουργία καλών και ενημερωμένων αναγνωστών, ακροατών και εν γένει, πολιτών με αισθητική. Δεδομένων τούτων, ανακύπτει το ερώτημα: «Γιατί το θέατρο έχει αποκλειστεί από την σχολική διδασκαλία;».

Ειδικά στην χώρα που γεννήθηκε το Αρχαίο Δράμα –το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, το σχολείο φροντίζει να αποστρέφονται οι μαθητές-, στην χώρα που η Πολιτεία κατέβαλε το αντίτιμο του εισιτηρίου στους οικονομικά αδυνάμους, ώστε να μπορούν όλοι οι πολίτες να παρακολουθήσουν τους θεατρικούς αγώνες, είναι τραγελαφικό το θέατρο, ως τέχνη, ως μέσο έκφρασης και κώδικας επικοινωνίας, να είναι αποκλεισμένο από τα σχολικά προγράμματα.

Γιατί το εκπαιδευτικό μας σύστημα –το οποίο δεν συγκροτείται από εξωγήινους παράγοντες, αλλά, από εμάς ως γονείς, δασκάλους, επαΐοντες κ.λπ.-, έχει παραπεταμένη την Τέχνη των Τεχνών; Και ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός αυτός, γιατί το θέατρο δεν είναι μόνον καλός λόγος (δηλαδή κείμενο), μόνο ήχος (μουσική), ή εικόνα (μίμηση). Είναι σύνθεση όλων αυτών, σε μία συγκεκριμένη διακριτή τέχνη. Είναι πράξη και διάνοια.

Έχω δει πώς λειτουργεί η θεατρική διδασκαλία σε ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος (κρατούμενοι σωφρονιστικών ιδρυμάτων, ΑΜΕΑ κ. ά). Δεν είναι ευνόητο πως ένα τέτοιο μάθημα στο σχολείο θ ασυνέβαλε αποφασιστικά και με μοναδικό τρόπο στην αποδέσμευση των παιδιών και εφήβων από τον ναρκισιστικό εγωισμό τους καθώς θα τους ενέτασσε σε μία ομάδα η οποία για να παραγάγει αποδεκτό αποτέλεσμα θα έπρεπε να πειθαρχεί και να συνεργάζεται; Και συνακολούθως, δεν θα ήταν και μία εκπαίδευση και μοναδικής αξίας μάθημα επικοινωνίας, γιατί η αποδοχή του «άλλου» είναι η βάση και το ζητούμενο.

Γιατί στο θέατρο, υποχρεούσαι –αν προσδοκάς σε ένα αποτέλεσμα-, να κατανοείς να «ακούς», και εν τέλει να υπάρχεις με τον άλλον και δια του άλλου. Μαθαίνεις να ανασύρεις, να αναπτύσσεις και να μεταδίδεις στους γύρω σου το συναίσθημα. Μαθαίνεις να θέτεις εαυτόν στην υπηρεσία του συγγραφικού ή σκηνοθετικού οράματος, να υποτάσσεσαι στην ανάγκη κατανόησης ενός προσώπου (του ρόλου) και ταυτοχρόνως, αυτό να είναι μία πράξη ελευθερίας. Και έτσι, να ωριμάζεις πνευματικά και συναισθηματικά, ενώ τίθενται και βάσεις για τον σταδιακό περιορισμό της αισθητικής αθλιότητας που κυριαρχεί, με μοναδικό τρόπο στις μέρες μας.

Αυτές οι σκέψεις μου γεννήθηκαν όταν έλαβα την πληροφορία για την παρουσίαση του CREATIVELEARNING (CLEAR), ενός προγράμματος Erasmus της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο αφορά στη χρήση θεατρικών τεχνικών στη διδασκαλία όλων των μαθημάτων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Μετά από πολυετή έρευνα και την συνεργασία έξι εκπαιδευτικών φορέων από την Ευρώπη, Το Κέντρο Σπουδών Λαϊκού Θεάτρου (το Ερευνητικό Κέντρο του θεάτρου ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ-ένα θέατρο για παιδιά), θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα του προγράμματος που αφορούν τόσο σε έντυπες εκδόσεις όσο και σε ηλεκτρονικές, άμεσα προσβάσιμες στους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Πρόκειται για την παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης, πλέον, μεθόδου, την οποία θα παρουσιάσουν το Σάββατο 2 Ιουνίου, στο θέατρο «Τόπος Αλλού», οι οργανισμοί που συμμετείχαν.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το project εισάγει μία καινοτόμο μέθοδο, η οποία χρησιμοποιεί τις τεχνικές του θεάτρου, προκειμένου η διδασκαλία των σχολικών μαθημάτων στο δημοτικό σχολείο να καταστεί πιο ελκυστική.
Το project CLEAR έχει ως στόχο να κάνει τον εκπαιδευτικό πιο δημιουργικό, να αναπτύξει δεξιότητες ώστε να χρησιμοποιεί θεατρικές τεχνικές για να διδάξει τα μαθήματα του.

Κατ’ επέκταση, στοχεύει σε μία διδασκαλία πιο δημιουργική και πιο γοητευτική, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ίδιους. Η φαντασία, η ευαισθησία, η αντίληψη, η δημιουργικότητα, η έρευνα και ο πειραματισμός είναι τα εργαλεία των ανθρώπων του θεάτρου. Στα χέρια των εκπαιδευτικών τα εργαλεία αυτά θα εμπλουτίσουν την εκπαίδευση και την διδασκαλία.

Με το CREATIVE LEARNING, (http://www.creativitylearning.eu/) το μάθημα γίνεται μια διδακτική περιπέτεια και για τον εκπαιδευτικό και για τα παιδιά.

Τέλος, για την ολοκλήρωση του προγράμματος συνεργάσθηκαν οι ακόλουθοι φορείς:
Συντονιστής:

ΚΕΝΤΡΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΛΑΪΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Εταίροι:

12ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου, ACTION SYNERGY S.A (Ελλάδα),
PRO-RODOPI FOUNDATION (Βουλγαρία),
Karsiyaka District National Education Directorate / KMEM –(Τουρκία),
IFALL – Integration För Alla (Σουηδία)
AIDA Fondazione –Italian Association for Artistic Diffusion (Ιταλία).
Η παρουσίαση θα γίνει το ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018 ΩΡΑ: 17.00 με ελεύθερη είσοδο, στο Θέατρο «ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ» Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων, Κυψέλη
Απαραίτητη Κράτηση Θέσης: 2108656004, 2108679535.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]