«Έχουμε βάλει τις βάσεις για μια πιο συνολική ρύθμιση του μεταναστευτικού σε ευρωπαϊκό επίπεδο με αυτή τη μεγάλη συμφωνία, για το νέο σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο που πετύχαμε. Δυστυχώς το νέο σύμφωνο θα τεθεί σε ισχύ σε δύο χρόνια. Πρέπει να διαχειριστούμε λοιπόν αυτή την ενδιάμεση κατάσταση και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε τα κράτη μέλη αλλά και τις χώρες προέλευσης, έτσι ώστε να κρατήσουμε χαμηλά τους ρυθμούς παράνομων μεταναστών. Ειδικά τώρα στο θέμα με την Κρήτη που επισημάνατε, έχουμε ένα πρόβλημα στη Λιβύη, το οποίο είναι πολύ πρόσφατο και το οποίο πιστεύω ότι δεν θα κρατήσει. Το πρόβλημα είναι ότι στην πλευρά τη ανατολική, που ελέγχεται από τις δυνάμεις Χαφτάρ, έχουμε ουσιαστικά εκμηδενίσει τις αναχωρήσεις, ενώ στην άλλη πλευρά, τη δυτική της κυβέρνησης, Εκεί έχουμε ακόμα θέματα. Την περασμένη Παρασκευή συναντήθηκα στην Ιταλία, στο G7 υπουργών Μετανάστευσης με τον Λίβυο υπουργό Μετανάστευσης και του επέστησα την προσοχή ότι περιμένουμε άμεση δράση στα σύνορα τα δικά τους. Μου υποσχέθηκε ότι είχαν κάποια προβλήματα διασυνοριακής συνεργασίας με την Αίγυπτο, τα οποία θα τα λύσουν. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που βλέπουμε τώρα στην Κρήτη είναι μια παροδική έξαρση που δεν θα έχει βάθος χρόνου».

Σε άλλο σημείο ο κ. Σχοινάς ανέφερε ότι «η συμφωνία με την Αίγυπτο και η συμφωνία με την Τυνησία αποδίδουν. Έχουμε 60% μειωμένες ροές στον κεντρικό μεσογειακό διάδρομο προς την Ευρώπη σε σχέση με πέρσι. Αποδίδει επίσης η συνεργασία με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο. Έχουμε όμως αυτό το ειδικό θέμα με τη Λιβύη, που έχει να κάνει με τις ιδιαίτερες πολιτικο – διοικητικές συνθήκες που υπάρχουν σε αυτή τη χώρα. Ανάμεσα στις δυνάμεις Χαφτάρ και στην άλλη πλευρά, το οποίο δυστυχώς δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε με την ίδια επάρκεια γιατί δεν έχουμε έναν συνομιλητή, έχουμε πολλούς. Και αυτή η διαδικασία θα πάρει λίγο χρόνο, αλλά πιστεύω ότι δεν θα έχουμε μακροπρόθεσμα πρόβλημα».

«Η διπλωματική Ευρώπη έχει αποτύχει στη διαχείριση του Μεσανατολικού»

Σε σχέση με τη Μέση Ανατολή και τις εξελίξεις ανέφερε « ζούμε τώρα ένα μάτριξ γεωπολιτικό, το οποίο είναι πολυδιάστατο, έχει πάρα πολλές ψηφίδες. Κάποιες από αυτές έχουν να κάνουν με την Ευρώπη, κάποιες δεν έχουν. Εξηγούμαι και το έχω πει πολλές φορές και δημόσια και στο φίλο μου τον Ζοζέπ Μπορέλ και συνάδελφο,ας ξεκινήσουμε από τη διαπίστωση ότι αυτό που λέμε διπλωματική Ευρώπη έχει αποτύχει στη διαχείριση του Μεσανατολικού. Υπάρχει μια πολυφωνία και πολύ συχνά η πολυφωνία γίνεται κακοφωνία, με τον καθένα να κάνει ό, τι θέλει, να ψηφίζει ό,τι θέλει στον ΟΗΕ, να αδυνατεί να συμφωνήσει γύρω από μερικούς κανόνες κοινής αντιμετώπισης ευρωπαϊκής. Αυτό εμένα με απογοητεύει και νομίζω ότι πρέπει να είναι κάτι που πρέπει να διορθώσουμε συλλογικά Ευρώπη και κράτη μέλη μαζί. Η δεύτερη διάσταση όπου η Ευρώπη μπορεί να κάνει τη διαφορά, είναι εκεί που έχουμε στα χέρια μας ενωσιακά εργαλεία κοινοτικού δικαίου. Δίνω μερικά παραδείγματα. Ξέρετε ότι ο κοινοτικός προϋπολογισμός χρηματοδοτεί το στρατό στο Λίβανο. Πληρώνουμε δηλαδή τους μισθούς των στρατιωτικών στον Λίβανο έτσι ώστε ο Λίβανος να έχει μια στοιχειώδη επάρκεια στρατιωτικο – διοικητική. Πληρώνουμε ουσιαστικά όλες τις δομές υποδοχής των πάνω από 2 εκατομμύρια προσφύγων που υπάρχουν στην περιοχή, στο Λίβανο, στο Ιράκ, στη Συρία, στην Ιορδανία. Όλα αυτά κάνουν τη διαφορά. Δίνουμε ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστινίους».

Όπως εξήγησε: «Προσπαθούμε να σταθεροποιήσουμε την περιοχή μέσω των οργάνων των Ηνωμένων Εθνών. Άρα, όταν μιλάμε για την Ευρώπη να ξεχωρίζουμε τι δουλεύει, που είναι τα ενωσιακά εργαλεία, και τι δεν δουλεύει, που είναι η διπλωματική Ευρώπη, που δυστυχώς εμένα με απογοητεύει κάθε φορά που βλέπω αυτό το σήριαλ των ατέλειωτων συνεδριάσεων των υπουργών Εξωτερικών, οι οποίοι τα λένε ο ένας στον άλλον και βγαίνουν από εκεί μόνο για να διαπιστώσουν τη διαφωνία τους, αυτό σημαίνει λιγότερη Ευρώπη, όχι περισσότερο».