Οι διαπιστώσεις αυτές συναποτελούν τα δεδομένα μιας νέας καθημερινότητας, προσδιορίζουν το ιδιόρρυθμο της μεταβατικής εποχής μας, αναθεωρητικής και αβέβαιης. Δεν διακρατούμε εύκολα τα πολιτισμικά κεκτημένα αιώνων• όλα δύνανται να μεταβληθούν, τις περισσότερες φορές επί τα χείρω.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο η ανθρωπότητα έναγχη αγωνίζεται να επιβιώσει. Στρέφεται εναγώνια προς κάθε τι, το οποίο μπορεί να της προσδώσει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Επιζητεί ερείσματα κάποιας καλύτερης βιολογικής επιβίωσης καθώς από τα «μετα-νεωτερικά» οικονομικά, τεχνολογικά και κοινωνικά επιτεύγματα έχει απογοητευτεί. Ίσως αποβλέπει σε κάποιο καλύτερο κοινωνικό και πολιτικό «συμβόλαιο».
H «θεολογία της ελπίδας»
Στην ελπιδοφόρα προοπτική οικοδόμησης ενός πιο αισιόδοξου και καλύτερου κόσμου ο εκκλησιαστικός λόγος και ρόλος οφείλουν να πρωτοστατήσουν. Να αποβούν επιστηρικτικοί, ενισχυτικοί, δραστικά μεταμορφωτικοί. Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται η αποκόλληση από την «αρχή της αδράνειας», χρειάζεται οι πιστεύοντες και ελπίζοντες να φανερώσουν με ενάργεια και δράση την ετοιμότητά τους για προσφορά της «ἐν ὑμῖν ἐλπίδος» ως αγάπη, σεβασμό και ελευθερία, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην εμπέδωση μιάς κοινωνικής συνείδησης, η οποία θα εδράζεται στη «θεολογία της ελπίδας». Ελπίδας και αισιοδοξίας, οι οποίες κεφαλαιοποιούν κάθε προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον.
Με αυτό το πνεύμα καλούμεθα Εκκλησία και Κοινωνία να πορευθούμε από το 2023 αυτοσυνείδητοι, προς το 2024 ελπίζοντες.
ΣΥΡΙΖΑ: Η ασφάλεια των παιδιών στο διαδίκτυο δεν έχει ανάγκη από επικοινωνιακή διαχείριση, αλλά από σοβαρό σχεδιασμό
Ειδήσεις σήμερα
Δρ. Ζέφη Δημαδάμα στον «Ε.Τ.»: Προτεραιότητα η ισότητα παντού
Βασίλης Κορκίδης στον «Ε.Τ.»: Επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων η απάντηση των προκλήσεων
Ροή Ειδήσεων 
