Η πρόταση , που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα των «53+» «Commonality» και στην Αυγή, απορρίφθηκε από την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεν περιελήφθη στο «κυβερνητικό πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως θα δείτε στο παρακάτω κείμενο, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και η ομάδα του κάνουν προτάσεις οικονομικής πολιτικής «πέραν του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος», όπως αναφέρουν.

Δύο από αυτές τις προτάσεις ξεχωρίζουν:

Η ομάδα Τσακαλώτου προτείνει «διαπραγματεύσεις» σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος με σκοπό την μείωση του,

Και δεύτερον αποκαλύπτει ότι υπάρχει σχέδιο για «πληρωμή σε τοπικά συμπληρωματικά νομίσματα» για να καλυφθούν τα κενά διαθεσίμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων.

Η δεύτερη πρόταση για «τοπικά νομίσματα» προκάλεσε αντιδράσεις στα social media γιατί δεν αποτελεί επίσημη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως επειδή έρχεται λίγες ημέρες μετά την πρόταση Βαρουφάκη για υιοθέτηση παράλληλου νομίσματος «Δήμητρα».

Δείτε αποσπάσματα:

Το κυβερνητικό πρόγραμμα σε ένα κόμμα της Αριστεράς αποτελεί την επιτομή στη συγκυρία του συνολικού προγράμματος. Το «μεγάλο» Πρόγραμμα βλέπει το σήμερα και εκτείνεται στο μέλλον, διαθέτει δηλαδή τη στρατηγική του κοινωνικού μετασχηματισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διαθέτει πρόσφατο πρόγραμμα, το οποίο καλύπτει πολλά άμεσα ζητήματα εφαρμοσμένης πολιτικής και απαντά με το δικό του τρόπο στις στρατηγικές προκλήσεις. Κλειδιά στην κατανόηση του Προγράμματος είναι δύο εμβληματικές φράσεις. Η πρώτη, «εντός και εναντίον». Που σημαίνει ότι κατανοούμε ότι βρισκόμαστε εντός ενός παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και από την άλλη δεν συμφιλιωνόμαστε μαζί του, αντιθέτως. Η δεύτερη, «διευρύνοντας τα όρια του εφικτού». Που σημαίνει ότι κατανοούμε τους καταναγκασμούς που επιβάλει η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του καπιταλισμού, δεν βολευόμαστε όμως στα όρια του εφικτού, αντίθετα αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα για να διευρύνουμε τα όρια του. Εργαζόμαστε για την υπέρβαση.

Γνωρίζουμε ότι τα τέσσερα χρόνια της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης της ΝΔ όξυναν τις ανισότητες, υπονόμευσαν το κράτος δικαίου, ανασυγκρότησαν και επέκτειναν το πελατειακό σύστημα και αποδυνάμωσαν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Ταυτόχρονα, κρίσιμοι θεσμοί της κοινωνικής αναπαραγωγής και της οικονομικής δραστηριότητας παραδόθηκαν στα ιδιωτικά συμφέροντα και ιδιαιτέρα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, γεγονός που δημιουργεί επί πλέον δυσκολίες στην αλλαγή του παραδείγματος, σε μια νέα προοδευτική κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα έχει μια διπλή πρόσκληση∙ αφενός προς την κοινωνία προκειμένου να μας εμπιστευθεί, αφού το πρόγραμμα αποτελεί και τη δική μας δέσμευση, αφετέρου προς τις πολιτικές δυνάμεις που καλούμε σε συμμαχία για μια προοδευτική κυβέρνηση, έτσι ώστε να εντοπιστούν συμπτώσεις και αποκλίσεις…

Ποιοι συνέγραψαν αυτό το πρόγραμμα

Η «φιλοσοφία» του κειμένου είναι η αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ των λαϊκών τάξεων και η ανακατανομή της ισχύος μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.

Το ζήτημα της μεθόδου είναι σπουδαίο για τη σύνθεση του κυβερνητικού προγράμματος. Κατά τη γνώμη μας, η συγκρότηση του προγράμματος δεν είναι αποκλειστική υπόθεση εμπειρογνωμόνων ή επιτελείων. Είναι μια πολιτική διαδικασία που εμπλέκει τα Τμήματα της Κεντρικής Επιτροπής, τις οργανώσεις του κόμματος τα μέλη και τους φίλους του κόμματος που εργάζονται στο πεδίο.

Στο κείμενο Συμβολής εντάξαμε τις επεξεργασίες Τμημάτων που εργάστηκαν έγκαιρα για το κυβερνητικό πρόγραμμα. Εντελώς ενδεικτικά να αναφέρουμε τα Τμήματα Πολιτισμού, Παιδείας, Υγείας, Δικαιωμάτων, Κοινωνικής Πρόνοιας και Αλληλεγγύης, Οικολογίας και Περιβάλλοντος, Αγροτικό.

Στη σύνθεση του κειμένου συνέβαλαν τα παρακάτω μέλη και φίλοι του κόμματος που εργάζονται με αφοσίωση πολλά χρόνια στα πεδία του κειμένου: Ειρήνη Αγαθοπούλου, Βάλια Αρανίτου,  Ερρίκος Βεντούρας, Αννέτα Καβαδία, Έφη Καλαμαρά, Κώστας Καλωνιάτης, Μαρία Καραμεσίνη, Βασιλική Κατριβάνου, Φάνης Κουρεμπές, Όλγα Μπαλαούρα, Χριστίνα Μπαριτάκη, Όλγα Νάσση, Ανδρέας Ξανθός, Χαρά Ματσούκα, Γιάννης Μπασκόζος, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Έλενα Παπαδοπούλου, Δέσποινα Παπαδοπούλου, Έφη Παρίση, Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν, Μάκης Σαπουτζόγλου, Ινώ Σιώζου, Γιώργος Σταμπουλής, Μιχάλης Σταυρουλάκης, Μανώλης Τερροβίτης, Γιώργος Τοζίδης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Χρήστος Τσιτσικάς, Θεανώ Φωτίου, Άννα Χατζησοφιά, Στέλλα Ψαρρά, Γιώργος Ψυχογιός, Δημήτρης Τσέκερης, Ερμίνα Κυπριανίδου.

Τη «συναρμολόγηση» των κειμένων με οικονομία λέξεων ανέλαβαν οι Δημήτρης Τσέκερης, Βασίλης Ρόγγας, Χριστόφορος Παπαδόπουλος.

Για την Εθνική Τράπεζα

Στο ίδιο κείμενο γίνεται αναφορά και στην Εθνική Τράπεζα.  Συγκεκριμένα, οι συντάκτες του κειμένου θεωρούν κυρίαρχο ζητούμενο την δημιουργία ενός δημόσιου πυλώνα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα υποστηρίζοντας πως τον συγκεκριμένο ρόλο μπορεί να παίξει η «Εθνική Τράπεζα». Ωστόσο σπεύδουν να διευκρινίσουν ότι η κρατικοποίηση της ΕτΕ δεν θα είναι… κρατικοποίηση αλλά «άσκηση δικαιώματος» .

«Με δεδομένη λοιπόν την ολιγοπωλιακή μορφή αγοράς που επικράτησε στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, είναι προφανής πλέον η ανάγκη μιας «δημόσιας παρουσίας» στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, η οποία θα αποτρέψει τις υφιστάμενες «τιμολογιακές» και λοιπές «συντρέχουσες πρακτικές». Κατά συνέπεια, η συγκρότηση ενός «δημόσιου πυλώνα» στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας αποτελεί κυρίαρχο ζητούμενο. Διευκρινίζεται ότι δεν πρόκειται για κρατικοποίηση, απλά γίνεται «άσκηση δικαιώματος»» αναφέρεται χαρακτηριστικά για να προστεθεί σε άλλο σημείο «Με βάση τα παραπάνω στοιχεία αλλά και το στοιχείο ότι στην Εθνική Τράπεζα μοναδικός μέτοχος με ποσοστό μεγαλύτερο του 5% είναι το ΤΧΣ (40,4%), προτείνεται ως στόχο άμεσης προτεραιότητας η επιλογή της Εθνικής Τράπεζας ως δημόσιας τράπεζας».

Τι λέει για διαπραγμάτευση δημοσίου χρέους και τοπικά νομίσματα

Ο κόσμος της εργασίας και η κοινωνία στο σύνολό της βρίσκονται αντιμέτωποι με μια χρόνια, πλέον, υποχώρηση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας, με την κλιμακούμενη απειλή της κλιματικής αλλαγής, και με μια οδυνηρή δυναμική διεύρυνσης των ανισοτήτων. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του ελληνικού πελατειακού καθεστώτος, που δεν επιδιώκει παρά τη διατήρηση της κερδοφορίας του μεγάλου επιχειρηματικού και τραπεζικού κεφαλαίου, επιδεινώνει αυτές τις εξελίξεις.

Η ανατρεπτική προοπτική εξαρτάται από τη δυνατότητα των λαϊκών τάξεων να επιβάλουν: α) την επιλογή στόχων για τον δημοκρατικό σχεδιασμό της ανασυγκρότησης, τοπικά και εθνικά, β) την καθιέρωση του καθοριστικού ρόλου του δημοσίου για την παραγωγική και κοινωνική ανάκαμψη και την ενεργειακή μετάβαση, γ) την επανασυσπείρωση του κόσμου της εργασίας, μέσω της ενίσχυσης της συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας και του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε αυτή την προοπτική είναι απαραίτητος ο πρωτεύον ρόλος ενός δημόσιου τραπεζικού συστήματος.

Οι άμεσες αποφάσεις της αριστερής κυβέρνησης θα αφορούν πριν απ’ όλα: α) μια γενναία αύξηση των αμοιβών της εργασίας, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, β) την αναβάθμιση στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των δαπανών για την υγεία και την κατοικία, καθώς και την καθιέρωση επαρκών επιδομάτων για την ακρίβεια στις οικογενειακές δαπάνες και την ενέργεια. Παράλληλα, είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, με τη δημιουργία σε επίπεδο περιφερειών τοπικών κοινοβουλίων που θα αναλάβουν τον περιφερειακό σχεδιασμό σε θέματα παραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικών πολιτικών, ενεργειακής μετάβασης και αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, υποστηριζόμενα από επιτροπές πανεπιστημιακών ή άλλων εμπειρογνωμόνων. Σε εθνικό επίπεδο αρμόδιο για τον σχεδιασμό θα είναι το Κοινοβούλιο.

Το δημόσιο χρέος θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με σκοπό τη μείωσή του. Η αύξηση της φορολόγησης υψηλών εισοδημάτων θα αποτελέσει μια πηγή πόρων για τη χρηματοδότηση δημόσιων και κοινωνικών πολιτικών. Τα χρέη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα μειωθούν και η βιωσιμότητά τους θα εξετάζεται και θα διαμορφώνεται στο πλαίσιο του τοπικού αναπτυξιακού σχεδιασμού. Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση της περιφερειακής ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, θα υιοθετηθεί η χρησιμοποίηση τοπικών μέσων πληρωμής (τοπικά, συμπληρωματικά νομίσματα), έτσι ώστε να καλυφθούν τα κενά διαθέσιμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων, για την αύξηση της παραγωγής αγαθών, τις νέες υποδομές παραγωγής ηλεκτρισμού και προστασίας από ακραία φαινόμενα και την προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών.

Κλείσιμο δομών φιλοξενίας μεταναστών

Οι συντάκτες του «μανιφέστου» προτείνουν παράλληλα και άμεσα μέτρα για το μεταναστευτικό:

· Η διαδικασία Υποδοχής πρέπει να γίνεται με απόλυτο σεβασμό στο Δίκαιο, τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Κατάργηση των Κλειστών υπερδομών – φυλακών στα νησιά. Μικρές ανοιχτές δομές με ανθρώπινες συνθήκες και κανόνες λειτουργίας, γρήγορη διαδικασία ταυτοποίησης και κατάθεσης ασύλου, μεταφορά στην ενδοχώρα και συμφωνίες για μετεγκαταστάσεις στην Ευρώπη.

· Επαναφορά της διοικητικής κράτησης ως έσχατο μέτρο με διάρκεια το πολύ μέχρι 6 μήνες. Συνοριακή διαδικασία με απόλυτο σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και διαφανής και αποτελεσματικός έλεγχος των καταγγελιών για επαναπροωθήσεις.

· Επαναφορά των εγγυήσεων των αιτημάτων ασύλου με αντικειμενική, δίκαιη και εξατομικευμένη εξέταση, χωρίς εκπτώσεις και στους δύο βαθμούς της διοικητικής διαδικασίας. Κατάργηση της ΚΥΑ με την οποία η Τουρκία θεωρείται ασφαλής τρίτη χώρα για 5 εθνικότητες, διάταξη που απορρίπτει μαζικά και a priori αιτήσεις ασύλου χωρίς να μπει καν στην ουσία.

· Επαναφορά της άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους για όσους, αν και απορρίπτονται και στους δύο βαθμούς του ασύλου, όπως η περίπτωση Σαϊντού, και οι Δικαστές των Επιτροπών της Αρχής Προσφυγών κρίνουν ότι τυχόν επιστροφή τους, θα τους έθετε σε κίνδυνο ή ότι έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα.

· Ένα σύστημα Κοινωνικής Ένταξης με ενεργή συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, όπως είχε αποτυπωθεί στην Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Με αιχμές την «κατάκτηση» της διαπολιτισμικότητας, τη δημιουργία και διατήρηση μιας ανοιχτής κοινωνίας η οποία θα σέβεται την διαφορετικότητα. Με δικαιώματα και υποχρεώσεις για τα όλα τα άτομα που διαμένουν σε αυτήν, εξασφαλίζοντας έτσι την κοινωνική συνοχή.

· Κατάργηση των ταξικών περιορισμών διαδικασία χορήγησης ιθαγένειας με πολιτογράφηση, όπως είναι το σταθερό εισόδημα και η σταθερή εργασία για τα τελευταία έτη, γεγονός που αποκλείει χιλιάδες ανθρώπους που ζουν και εργάζονται για δεκαετίες στη χώρα. Ιθαγένεια για όσα παιδιά γεννιούνται στη χώρα από γονέα που διαμένει νόμιμα σε αυτή, με στόχο τη σταδιακή μετάβαση από το δίκαιο του αίματος στο δίκαιο του εδάφους».

Ειδήσεις σήμερα

Eurovision 2023: Τα φαβορί και τα αουτσάιντερ – Τι παίζεται στο στοίχημα