Αυτός ο σχεδιασμός, όμως, προφανώς δεν είχε εκτιμήσει σωστά το μέγεθος των αντιδράσεων και σε κοινωνικό επίπεδο και -κυρίως- σε επίπεδο βουλευτών και μελών της κυβέρνησης. Ισως έτσι εξηγείται και γιατί άργησε να τεθεί το πλαίσιο της μεταρρύθμισης, το οποίο τέθηκε με τη συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη. Και κάπως έτσι το Μ. Μαξίμου βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη να διαχειριστεί ακόμα μία κρίση, η οποία δεν δημιουργήθηκε από αντικειμενικούς λόγους…

…Οι πληροφορίες λένε ότι, μετά την παρέμβαση του Κ. Μητσοτάκη, το κλίμα στο εσωτερικό της Ν.Δ. έχει βελτιωθεί, χωρίς όμως να έχει εξομαλυνθεί. Η χθεσινή «αντεπίθεση» του Α. Σαμαρά στις δηλώσεις του Π. Μαρινάκη δείχνει ότι το πρόβλημα εξακολουθεί να έχει βάθος, παρότι υπουργοί και υφυπουργοί, όπως π.χ. οι Μ. Βορίδης, Κ. Κυρανάκης και Στ. Κελέτσης, δείχνουν έτοιμοι να μη συμβάλουν στην περαιτέρω όξυνση της τεταμένης κατάστασης.

Στο Μ. Μαξίμου περιμένουν και τα αποτελέσματα της ενημέρωσης των βουλευτών από τους Α. Σκέρτσο, Α. Γεωργιάδη, Κ. Χατζηδάκη χθες και σήμερα στην Πειραιώς, ώστε να βγει ο τελικός αριθμός που γράφει το «τεφτέρι». Αν όντως η εικόνα είναι καλύτερη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το νομοσχέδιο έχει επηρεάσει οριζόντια σχεδόν όλα τα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) προκαλώντας αντιδράσεις, τότε είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επισπευστεί η διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου.

Η έγκρισή του από το Υπουργικό Συμβούλιο αναμένεται πριν από το τέλος του μήνα και η ψήφισή του μέσα στο πρώτο 20ήμερο του Φεβρουαρίου, ώστε να «τελειώσει» όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το πρόβλημα που δημιουργήθηκε και εκ των πραγμάτων επισκιάζει τις πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έχουν δρομολογηθεί (επιστολική ψήφος, μη κρατικά πανεπιστήμια, αλλαγή των Ποινικών Κωδίκων, ενίσχυση της ασφάλειας και του ΕΣΥ).

Από τη στήλη ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ  που δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Τύπο