Γράφει ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Εκτός της παγκόσμιας αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων και των νέων συμμαχιών, θεωρείται πλέον δεδομένο ότι η ενεργειακή κρίση, ο πληθωρισμός και η ακρίβεια ήρθαν για να μείνουν αρκετά περισσότερο απ’ ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί. Και χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί πού βρίσκεται το «ταβάνι».

Πολιτικοί σχεδιασμοί

Στο πλαίσιο αυτό αλλάζουν και τα επιχειρησιακά σχέδια, αλλά και οι πολιτικοί σχεδιασμοί. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στον νέο παγκόσμιο κανόνα. Σύμφωνα με πληροφορίες -εκτός των σημαντικών ευρωπαϊκών αποφάσεων που αναμένονται για τη δημιουργία του Μηχανισμού Αλληλεγγύης για την κοινή αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης, τη νέα δέσμη στοχευμένων μέτρων για τα ευάλωτα νοικοκυριά, τη σημαντική αύξηση του κατώτατου μισθού και την επιτάχυνση της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Ελλάδας με την Αίγυπτο με το «καλώδιο»- στο τραπέζι του Μ. Μαξίμου βρίσκονται πλέον και δεύτερες σκέψεις για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Χωρίς να έχουν ληφθεί οι οριστικές αποφάσεις φαίνεται πως κερδίζει έδαφος η ιδέα για εκλογές τον Μάιο.

Οι νέες συνθήκες απαιτούν και ανανέωση της εντολής σε μια ισχυρή κυβέρνηση, προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη σοβαρή κρίση, να ολοκληρώσει τη διπλωματική και στρατιωτική ισχυροποίηση της χώρας και να συνεχίσει τη μεταρρύθμισή της. Αυτή είναι η συμπύκνωση της βασικής επιχειρηματολογίας όσων εισηγούνται την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και μάλιστα, όχι τον Σεπτέμβριο, αλλά αρκετά νωρίτερα. Οσοι εισηγούνται τον νέο σχεδιασμό, υποστηρίζουν -μεταξύ άλλων- ότι η στάση των κομμάτων στη διάρκεια της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει βοηθήσει την κοινωνία να καταλάβει ποια κυβέρνηση μπορεί να ισχυροποιήσει τη χώρα και ποια μπορεί με τις αντιφάσεις της να την οδηγήσει σε νέες περιπέτειες. Το δίλημμα «ασφάλεια και σταθερότητα ή αβεβαιότητα» καθίσταται πιο ισχυρό μέσα στις νέες συνθήκες.

Η κυβέρνηση επέλεξε από την αρχή της θητείας της -πόσω μάλλον αφότου ξέσπασε ο πόλεμος- να ξεκαθαρίσει ότι η πυξίδα της δείχνει τη Δύση. Με αποτέλεσμα να βρίσκεται τώρα μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ που πρωτοστάτησαν στην ενότητα και την ιστορική αλλαγή και των δυο οργανισμών. Στάση που γίνεται αντιληπτή από τους πολίτες και μεταφράζεται σε αίσθημα ασφάλειας μέσα σε ένα ρευστό παγκόσμιο τοπίο, αλλά και ισχυροποιεί τις συμμαχίες της χώρας.

Απέναντι σε αυτήν την ξεκάθαρη στάση υπήρξε η στάση των «ίσων αποστάσεων» από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος για αρκετές μέρες εξομοίωνε το θύμα με τον θύτη, καταδίκαζε τη Ρωσία, αλλά έκλεινε το μάτι σε ψεκασμένους και ακροδεξιούς που στήριζαν τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ενώ είναι φανερό ότι ο Αλέξης Τσίπρας που εμφανίστηκε την Τρίτη στη Βουλή πιο σοβαρός και υπεύθυνος, είχε πάρει σαφή μηνύματα από το εξωτερικό. Ωστόσο δεν έχει ξεχαστεί ότι ο ίδιος έλεγε το 2015, επισκεπτόμενος τον Πούτιν, πως «υπάρχουν κι αλλού ασφαλή λιμάνια» ή ότι συγκυβέρνησε με τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος πριν από 3 μέρες έκανε like σε ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα, η οποία προσέβαλλε και απειλούσε ευθέως τη χώρα σε ένα κρεσέντο απροκάλυπτης φιλορωσικής προπαγάνδας.

Συσπείρωση

Η τάση συσπείρωσης γύρω από την ξεκάθαρη και υπεύθυνη πολιτική της κυβέρνησης καταγράφεται ήδη στις κυλιόμενες μετρήσεις. Οπως γίνεται και αντιληπτό ότι ο ισχυρότερος ρόλος και η νέα αποφασιστικότητα της Ε.Ε. αποτελούν ανάχωμα και στον τουρκικό αναθεωρητισμό. Καθώς θεωρεί ακόμα πιο καθαρά ότι δεν είναι αποδεκτή η αλλαγή συνόρων. Πόσω μάλλον που η Τουρκία είναι το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που αρνείται να εφαρμόσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και άργησε χαρακτηριστικά να αποφασίσει αν… γίνεται πόλεμος στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να μην κλείσει εγκαίρως τα Στενά της Μαύρης Θάλασσας και να προλάβουν να περάσουν τα ρωσικά πλοία.

Ολες οι εκτιμήσεις λένε ότι θα υπάρξει σοβαρή διαταραχή στο οικονομικό πεδίο και θα επικρατήσει αβεβαιότητα στις αγορές -θα γίνει πιο δύσκολη και ακριβή η αγορά ομολόγων- αλλά και στο διμερές εμπόριο. Ανοίγει δηλαδή μπροστά μια δύσκολη περίοδος, η οποία όπως όλες οι αντίστοιχες περίοδοι, είναι ευεπίφορη στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Αλλά οι δύσκολες περίοδοι, όπως αποδεικνύει και το πρόσφατο παρελθόν, απαιτούν ηγεσία με ξεκάθαρες επιλογές, που διασφαλίζουν την αξιοπιστία της χώρας και ενισχύουν τη διπλωματική και οικονομική θέση της. Ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο θα υπάρξει ανάσχεση του ρυθμού ανάπτυξης.

Το σχέδιο του Μαξίμου

Το σχέδιο της κυβέρνησης για αυτά τα νέα δεδομένα, το οποίο ενδέχεται να τεθεί σχετικά σύντομα στην κρίση του ελληνικού λαού, είναι πολυεπίπεδο.

1 Στην οικονομία εκτός των πρόσθετων πόρων που θα προκύψουν

από τον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Αλληλεγγύης και της αύξησης του κατώτατου μισθού, προβλέπεται η εξάντληση όλων των δυνατοτήτων για τη στοχευμένη στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών, της χαμηλότερης μεσαίας τάξης και των επιχειρήσεων (προκειμένου να μην εκτοξευτεί πάλι η ανεργία). Τα μέτρα, που δεν αποκλείεται να περιλαμβάνουν και τα καύσιμα, θα ανακοινωθούν όταν ξεκαθαρίσει κάπως το τοπίο μετά τον πόλεμο. Ενώ στο πλαίσιο της ενίσχυσης της αξιοπιστίας της χώρας θα αποπληρωθούν κανονικά τα δάνεια στο ΔΝΤ, προκειμένου να αποχωρήσει και τυπικά. Επίσης δεν υπάρχει μεγάλη ανησυχία για τον τουρισμό, δεδομένου ότι οι Ρώσοι τουρίστες δεν είναι σημαντικό ποσοστό των τουριστών. Καθώς τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία είναι μεγάλοι σιτοβολώνες αναμένεται να υπάρξει πρόβλημα με το μαλακό σιτάρι, αλλά όχι με το σκληρό (απαραίτητο για την παρασκευή ψωμιού), για το οποίο υπάρχει εξασφαλισμένη επάρκεια.

2 Για την ενέργεια γίνονται ήδη κινήσεις. Οπως η προμήθεια πυρηνικής ενέργειας από τη Βουλγαρία και η ολοκλήρωση της επέκτασης του αποθηκευτικού χώρου για LNG στην Αλεξανδρούπολη. Αναμένεται να ενταθεί η στροφή στην «πράσινη ενέργεια», η οποία είναι και πολύ φθηνότερη από το φυσικό αέριο. Αλλά και η λειτουργία ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων με πετρέλαιο κι αν χρειαστεί και με λιγνίτη. Η κυβέρνηση αποδίδει πολύ μεγάλη σημασία στην προχθεσινή τηλεδιάσκεψη του Κ. Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Α. Σίσι με τη συμμετοχή και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Β. Χόγιερ. Σύμφωνα με πληροφορίες, συμφωνήθηκε η επιτάχυνση της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Αιγύπτου με την Ελλάδα, η οποία έτσι θα αποτελέσει την «ευρωπαϊκή γέφυρα» και θα μετατραπεί σε κόμβο μεταφοράς πράσινης ενέργειας στην Ευρώπη. Η οποία αναζητά ήδη τρόπους απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο.