Παρότι στον δρόμο βρέθηκαν οι 4 από τους 5 αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης και όλοι οι «εργατοπατέρες» παλαιάς κοπής, οι εργαζόμενοι ήταν «αλλού». Στις δουλειές τους.

Οι διθυραμβικές δηλώσεις των εμπνευστών και διοργανωτών της «μητέρας όλων των μαχών» απαξιώθηκαν από την ίδια την πραγματικότητα. Τα ποσοστά συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία ήταν πάρα πολύ μικρά. Τα καταστήματα λιανεμπορίου και εστίασης ήταν όλα ανοιχτά, στα super market η συμμετοχή ήταν από μηδενική έως 2%, στις τράπεζες 2%, στις αερομεταφορές σχεδόν μηδενική, στη ΔΕΗ 3,58%, στον ΔΕΔΔΗΕ 2,54%, στην ΕΥΔΑΠ 4,75%, στα ΕΛΤΑ 15,28%, στις τηλεπικοινωνίες 15%, στην ΕΥΑΘ 8,80% και στη ΔΕΘ 17%.

Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο. Η κινδυνολογία για κατάργηση του 8ωρου, για «εργατικό μεσαίωνα», για απελευθέρωση των απολύσεων και υπερωρίες που θα «πληρώνονται» με… ρεπό έπεσε στο κενό. Κι αυτό δεν έμεινε χωρίς αποτίμηση πίσω από τις κλειστές πόρτες της Κουμουνδούρου. Η απογοήτευση που καταγράφηκε δεν ομολογήθηκε ποτέ. Αντιθέτως, την αμέσως επόμενη μέρα του ακτιβισμού στους άδειους δρόμους, ο Αλ. Τσίπρας πήγε στη Βουλή προσπαθώντας να οξύνει το κλίμα, μέσω κοινοβουλευτικού ακτιβισμού και με μια επιχείρηση κοινοβουλευτικής εκτροπής, η οποία προσέκρουσε στον Κανονισμό της Βουλής και στη σθεναρή αντίδραση του Προέδρου της Κ. Τασούλα.

Στη Βουλή

Ολα αυτά θα μπορούσαν να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία -πόσω μάλλον όταν αφορούν μια σύγκρουση μεταξύ του χθες και του αύριο- αν δεν ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τα όσα θα ακολουθήσουν από αύριο, όταν  το νομοσχέδιο θα εισαχθεί για συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής. Οι πληροφορίες λένε ότι παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει πρόταση μομφής κατά του αρμόδιου υπουργού Κ. Χατζηδάκη ή κατά της κυβέρνησης. Με δεδομένη και καταδικασμένη σε αποτυχία μιας τέτοιας κίνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζει ένα «τριήμερο φεστιβάλ» πολιτικής οξύτητας στη Βουλή. Και μετά, όπως δείχνουν όλα, θα αποχωρήσει από τη συζήτηση και την ονομαστική ψηφοφορία που έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση. Ούτως ώστε να αποφύγει να υπερψηφίσει τη μεγάλη πλειοψηφία των άρθρων, τα οποία δεν μπορεί να καταψηφίσει. Θα ερχόταν σε μετωπική σύγκρουση με τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, αν π.χ. καταψήφιζε την ψηφιακή κάρτα εργασίας, η οποία αποτελεί ασπίδα για τον εργαζόμενο, αλλά και πλήγμα για τη μαύρη και αδήλωτη εργασία. Το ίδιο θα συνέβαινε και αν καταψήφιζε τα μέτρα κατά της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία ή την εξίσωση της αποζημίωσης των εργατοτεχνιτών με αυτή των υπαλλήλων. Ή τη 14ήμερη άδεια πατρότητας μετ’ αποδοχών ή τη γονική άδεια 4 μηνών και για τους δυο γονείς. Θα συγκρουόταν με την κοινωνία αν καταψήφιζε τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μόνο με τη συναίνεση του εργαζομένου ή τη διεύρυνση των προϋποθέσεων, ώστε να καταστεί άκυρη μια απόλυση, που συνεπάγεται επαναπασχόληση και καταβολή μισθών για το ενδιάμεσο διάστημα. Και βέβαια με τη θέσπιση του «δικαιώματος αποσύνδεσης» με τη λήξη του ωραρίου, ιδιαίτερα σε συνθήκες που η τηλεργασία ήρθε για να μείνει και όχι να τελειώσει με το τέλος της πανδημίας.

Φυγομαχία από τον ΣΥΡΙΖΑ 

Η τακτική της φυγομαχίας που φαίνεται πως έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ τον «προστατεύει» και από το θλιβερό καθήκον να ταυτιστεί και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ξεπερασμένου και αντικοινωνικού μοντέλου συνδικαλισμού. Το οποίο, διαπιστωμένα πλέον, συναντά την αντίδραση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, σχεδόν ανεξαρτήτως πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης. Τα περίφημα προνόμια των συνδικαλιστών θίγονται καίρια από το νομοσχέδιο, μαζί με το παλιό συνδικαλιστικό κατεστημένο, που αποτελεί τροχοπέδη για την πρόοδο και την προσαρμογή στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Ενώ απονευρώνονται οι συνήθεις εκβιασμοί των συνδικαλιστικών ηγεσιών, οι οποίοι καθιστούν την κοινωνία όμηρο και τερματίζεται το συνδικαλιστικό κόλπο της επαναπροκήρυξης απεργιών, που έχουν κριθεί παράνομες και καταχρηστικές από την Δικαιοσύνη, από δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια όργανα.

Αν δεν πρυτανεύσει έστω την τελευταία στιγμή η κοινή λογική, η οποία έχει υποστηρικτές και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα κάνει ένα ακόμα και καθοριστικό βήμα για την πλήρη αποκοπή του από το κύριο σώμα της κοινωνίας. Η ταύτισή του με το χθες και τον ξεπερασμένο ακτιβισμό μπορεί να συσπειρώσει τον σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του, ο οποίος όμως μειώνεται διαρκώς, αλλά θα «κάψει» ολοσχερώς το πολυδιαφημισμένο εγχείρημα της «διεύρυνσης» και της στροφής στο Κέντρο. Κι όλα αυτά μόνο με ένα νομοσχέδιο…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr

Ακολουθήστε το EleftherosTypos.gr σε Instagram, Facebook και Twitter