«H Αριστερά εδώ και δεκαετίες έβαζε το ζήτημα, προσέξτε τη φράση, της αύξησης των φορολογικών εσόδων ως ποσοστό του ΑΕΠ στον μέσο όρο ή παραπάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε.», είπε σε κομματική τηλε-ημερίδα και -δικαίως- έβαλε φωτιά στα… τόπια.

Είναι, ωστόσο, άδικη η επίθεση κατά του κ. Αλεξιάδη, ο οποίος συνέχιζε λέγοντας πως αν δεν έχεις έσοδα δεν χρηματοδοτείς κοινωνικές δαπάνες κ.λπ. Και είναι άδικη γιατί ο κ. Αλεξιάδης δεν έκανε τίποτε άλλο από το να επαναλάβει αυτό που πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη μεσαία τάξη και προσπαθεί να κρύψει. Ο,τι είναι προνομιούχα -όπως δηλαδή και η ανώτερη οικονομικά τάξη- και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται προς όφελος των οικονομικά αδύναμων.

Δεν κρύβονται…

Το πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την Κουμουνδούρου δεν είναι ότι έχουν αυτή τη θέση, αλλά ότι δεν καταφέρνουν να την κρύψουν από τους άμεσα ενδιαφερόμενους πολίτες. Και γι’ αυτό δεν τη λένε δημοσίως. Ο κ. Αλεξιάδης, μιλούσε σε κομματική ημερίδα και δεν είχε την αίσθηση ότι η θέση του θα δημοσιοποιηθεί. Οπως ακριβώς και ο κ. Πολάκης είχε πει «γ@@σαμε τη μεσαία τάξη» σε κομματική σύναξη. Πού να σκεφτούν ότι τα εσωτερικά τους είναι τόσο χάλια που θα βρεθούν «σύντροφοι» να τους «δώσουν» στα ΜΜΕ…

Δεδομένου πως η αύξηση φορολογικών εσόδων προδιαθέτει αύξηση των φόρων που σήμερα μειώνονται, έχει σημασία να εξηγηθεί ότι το θέμα δεν είναι ο κ. Αλεξιάδης αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τον Ιούνιο του 2020, ο κ. Τσίπρας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το Φόρουμ των Δελφών, είχε εναντιωθεί στις μειώσεις σε φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές που είχε εξαγγείλει, τότε, η κυβέρνηση και αφορούσαν κυρίως τη μεσαία τάξη. Μετά, σε συνέντευξη που παραχώρησε, αναρωτήθηκε πώς θα βρεθούν οι πόροι για να στηριχθεί η πραγματική οικονομία, όταν ως κυβέρνηση ακολούθησε την πολιτική των επιδομάτων και των επιχορηγήσεων άνευ επιστροφής, που έχουν μεν πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, αλλά δεν έχουν καμία θετική επίδραση στη διαρθρωτική στήριξη της οικονομίας.

Συνειδητή επιλογή

Στις 3.11.2017, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, οι κ.κ. Τσακαλώτος και Χουλιαράκης, δεν έκρυβαν τα λόγια και τις διαθέσεις τους έναντι της μεσαίας τάξης, όπως προσπαθούν να κάνουν σήμερα. «Η φορολογική επιβάρυνση που συνεπάγεται ο Προϋπολογισμός του 2017 και του 2018 είναι μεγάλη. Είναι μεγάλη για τους έντιμους και τους συνεπείς, για τη μεσαία τάξη και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και είναι μια συνειδητή επιλογή που μεταβατικά πήρε η κυβέρνηση ώστε να ενισχύσει τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα», έλεγε ο κ. Χουλιαράκης. «Αναφορικά με την υπερφορολογία συμφωνώ με όσα είπε ο κ. Χουλιαράκης. Ο κ. Χουλιαράκης είπε -και επαναλαμβάνω και εγώ- ότι είχαμε προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης σε μια περίοδο που δεν είχαμε έσοδα από πάταξη φοροδιαφυγής», συμπλήρωνε ο κ. Τσακαλώτος. Αργότερα, έλεγε ότι υπερφορολόγησαν τη μεσαία τάξη επειδή δεν κατάφεραν να πατάξουν την υπερφοροδιαφυγή και μετά -για να απαντήσει στον Τσακαλώτο που του έλεγε ότι εξαιτίας του έχασαν τις εκλογές- ότι από τα στοιχεία που έχει δεν υπάρχει καμία υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης!

Περί… στρωμάτων

Το καλύτερο όμως, ο ιθύνων νους της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, που ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να του πάρει τα…γαλόνια, μήπως και ασθενήσει η μνήμη των πολιτών και δη των εκπροσώπων των μεσαίων εισοδημάτων κατά των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση επιτέθηκε, το είχε πει το 2017. Τότε, που προσπαθούσε να εξηγήσει γιατί οικογενειάρχες με μικτό ετήσιο εισόδημα 12.000 ευρώ δεν ήταν δικαιούχοι του μερίσματος, ως δήθεν ανώτερα οικονομικά στρώματα: «Συμπεριλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμού των μεσαίων τάξεων. Το εισόδημα 12.000 έως 18.000 δεν είναι το κατώτερο μέρος».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου