Η αναβάθμιση του Π. Πολάκη στην εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε και στη συζήτηση για τη συγκρότηση της προανακριτικής επιτροπής για τον Ν. Παππά, προκάλεσε νέο γύρο εσωκομματικών τριβών, οι οποίες δεν μπόρεσαν να συγκρατηθούν εντός των τειχών και είδαν το φως της δημοσιότητας.

Οι Ν. Φίλης, Στ. Κούλογλου και Ν. Μπίστης διαφοροποιήθηκαν δημοσίως από τα ανιστόρητα και εμφυλιοπολεμικά που εκστόμισε ο «αψύς», κάτι που συνέβη σε μεγαλύτερη ένταση στο εσωτερικό του κόμματος.

Το αποτέλεσμα ήταν να αναβληθεί για την επόμενη εβδομάδα η συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα, αλλά και να μην μπετοναριστεί η παράδοξη συμμαχία που δημιούργησαν ο Α. Τσίπρας και ο Π. Πολάκης.

Στην Κουμουνδούρου διέγνωσαν έγκαιρα ότι οι ακρότητες του Π. Πολάκη έφεραν κοντά δυο εσωκομματικά μπλοκ, τα οποία παραδοσιακά βρίσκονται «απέναντι», τους πασοκογενείς με την «Ομπρέλα» και τους «53».

Οι πασοκογενείς προωθούν τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά, σε αντίθεση με την «Ομπρέλα» η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της αριστερής φυσιογνωμίας του κόμματος.

Είναι χαρακτηριστικός απ’ αυτήν την άποψη ο σκληρός καβγάς που είχαν στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ οι Π. Κουρουμπλής και Π. Σκουρλέτης. Στον πυρήνα του βρισκόταν αυτή ακριβώς η διαφορά αντίληψης για τη φυσιογνωμία και την πολιτική κατεύθυνση που πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε τον πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι μεταξύ αυτών που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 20% και να μην ξανακυβερνήσει ποτέ. Ο Π. Σκουρλέτης απάντησε χαρακτηρίζοντας τον Π. Κουρουμπλή περίπου σαν μουσαφίρη στο κόμμα. Αυτές οι δυο συνιστώσες που συγκρούστηκαν ανοιχτά μεταξύ τους, μετά από δυο μέρες βρέθηκαν μαζί σε μια «αντιπολακική συμμαχία».

Οι προσυνεδριακές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ τόσο από πολιτικής όσο και από οργανωτικής πλευράς βρίσκονται σε ένα πολύ λεπτό σημείο. Καθώς από τη μια εκλέγονται όργανα, τα οποία αργότερα θα επηρεάσουν και τη σύνθεση του συνεδρίου -άρα και τις αποφάσεις του- και από την άλλη διαμορφώνονται και σχηματοποιούνται οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.

Η θεμελιώδης αντίφαση που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του Α. Τσίπρα είναι πως αντιλαμβάνεται ότι έχοντας χάσει έδαφος στο παραδοσιακό ακροατήριο του παλιού ΣΥΡΙΖΑ, προς όφελος της «Ομπρέλας», η στροφή στην Κεντροαριστερά και η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική του διέξοδος.

Δεν είναι τυχαίο απ’ αυτήν την άποψη πως ο Α. Τσίπρας έχει οριστικοποιήσει τη συνεργασία του με τον προ 33ετίας κατασκευαστή της θεωρίας του «μεσαίου χώρου» Γ. Λούλη. Ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του Κ. Καραμανλή την περίοδο 1998-2004 και ειδικεύεται στο επαναπλασάρισμα «φθαρμένων προϊόντων».

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την τριπλή ήττα του 2019 θεωρείται -και είναι- ένα φθαρμένο πολιτικό προϊόν. Οπως τότε με τον Κ. Καραμανλή, έτσι και τώρα με τον Α. Τσίπρα ο Γ. Λούλης επιμελείται τη νέα συσκευασία του ΣΥΡΙΖΑ και το νέο πολιτικό λουκ του προέδρου του.

Οι καλά γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα στο στενό περιβάλλον του Α. Τσίπρα αντιλαμβάνονται ήδη την επήρεια του Γ. Λούλη στον «νέο» δημόσιο λόγο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Η «απεύθυνση» στον μεσαίο χώρο, οι ενίοτε κάπως πιο ήπιοι τόνοι του, όπως και οι αναφορές του σε «νταβατζήδες» και «καναλάρχες» παραπέμπουν στα γνωστά «εργαλεία» του Γ. Λούλη.

Στην ίδια κατεύθυνση ωθούν και άλλοι νέοι συνομιλητές του Α. Τσίπρα, όπως νεότερα στελέχη από την αγορά ή παλιοί αρθρογράφοι του ΔΟΛ. Κοινός παρονομαστής των νέων συνομιλητών του Α. Τσίπρα είναι η προέλευση από το ΠΑΣΟΚ -είτε από το βαθύ είτε από του Γ. Παπανδρέου- και η αντιπαλότητά τους με το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη.

Οσοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν γιατί ο Τσίπρας κρατά αυτή την αντιφατική στάση- άνοιγμα προς το Κέντρο με ταυτόχρονη αναβάθμιση του «πολακισμού»- καταλήγουν στο συμπέρασμα της δομικής εσωτερικής αντίφασης του ίδιου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Το μυαλό του, η σκέψη του και το ένστικτο της πολιτικής επιβίωσής του του δείχνουν τη στροφή στη σοσιαλδημοκρατία. Ομως η καρδιά του και το πολιτικό DNA του εκφράζονται πιο αυθεντικά από το «παλικάρι από τα Σφακιά». Η αντίφαση αυτή οδηγεί σε αδιέξοδο. Εξ ου και αυξάνονται οι πιέσεις που δέχεται ο Α. Τσίπρας ένθεν κακείθεν, είτε να «πάρει τα κεφάλια των αποτυχημένων και των φθαρμένων» είτε να εγκαταλείψει τη νόθευση της αριστερής φυσιογνωμίας του κόμματος. Πιέσεις που αναμένεται να αυξηθούν κι άλλο, όσο πιο κοντά έρχεται το συνέδριο του κόμματος.

Το πραγματικό ερώτημα από το οποίο όπως φαίνεται θα κριθεί η στάση του Α. Τσίπρα, ο οποίος εμφανίζεται τριγυρισμένος ταυτοχρόνως από «Λούληδες», «Πολάκηδες» και πασοκογενείς, είναι αν μπορεί και αν θέλει να κάνει τη μεγάλη τομή στο κόμμα του. Αν μπορεί δηλαδή να προχωρήσει χωρίς τον Π. Πολάκη, τον Ν. Παππά, τον Ε. Τσακαλώτο, τη Ρ. Δούρου, τον Δ. Παπαδημούλη, τον Π. Σκουρλέτη, τον Ν. Φίλη και τον Ν. Βούτση, όπως του ζητούν οι κεντροαριστεροί. Ή αν θέλει να μείνει, με ένα πιο καθαρό ιδεολογικά κόμμα, το οποίο όμως θα αναμετράται με το ΚΙΝ.ΑΛ. για την αξιωματική αντιπολίτευση και όχι με τη Ν.Δ. για την κυβέρνηση.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr