Τόνισε ότι η έξοδος από την κρίση πρέπει να βασιστεί σε αξίες και ηθική για να προσθέσει «Είναι δυνατόν να αφήσουμε στο απυρόβλητο αυτής της δύσκολης μάχης εξουσίες οι οποίες ευθύνονται και αυτές για τη σημερινή κρίση όπως είναι η εκκλησιαστική εξουσία; Είναι δυνατόν να υποκλινόμαστε και να αφήνουμε όσο αφήνουμε με διάφορες συμβολικού τύπου κινήσεις – και ελπίζω να μην είναι και ουσιαστικές κινήσεις στο μέλλον- να αφήνουμε τη δυνατότητα σε ανώτατους εκκλησιαστικούς παράγοντες να παρεμβαίνουν στη συγκρότηση κυβερνήσεων και τα προγραμμάτων σπουδών στα σχολεία;».

Σε άλλο σημείο δε υποστήριξε ότι η κυβέρνηση πλαισιωμένη από «ακροδεξιά στερεότυπα» και «παλινδρομήσεις» υπονομεύει κρίσιμα εθνικά θέματα όπως είναι το Κυπριακό.

«Έχουν ξαναρχίσει οι συνομιλίες στο Κυπριακό. Οι συνομιλίες με το Καστελόριζο και εννοώ την πρόσφατη εμπειρία δεν είναι δυνατό να πάνε μαζί. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης να διασφαλίσει ένα πλαίσιο για το καλύτερο χωρίς βιασύνη και χωρίς παλινδρόμηση σε εθνικιστικά στερεότυπα» είπε χαρακτηριστικά για να προσθέσει ότι απαιτείται πολιτική συναίνεση: « Στην Κύπρο το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ, το αριστερό και δεξιό κόμμα, συνεργάζονται να βρουν λύση. Στην Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει καμία συνεννόηση προκειμένου να σταθούμε στο πλευρό της Κύπρου; Δεν υπάρχει περιθώριο συνεννόησης;».

Στην αρχή της ομιλία του ο κ. Φίλης επισήμανε ότι τα κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι «Πόσο και πως θα αντιμετωπιστεί η λιτότητα. Πως θα αποκρουστούν οι νέοι εκβιασμοί των δανειστών χωρίς να επιστρέψουμε σε συνθήκες του Αυγούστου 2015» για να ενημερώσει πως «Συμπαραστεκόμαστε στις κυβερνητικές προσπάθειες για να κάνει η χώρα έστω ένα μικρό βήμα εμπρός».

«Ο προϋπολογισμός προσδιορίζεται από την επαχθή συμφωνία του Σεπτεμβρίου και από την δυναμική κοινωνικών εξελίξεων» είπε ο ίδιος για να προειδοποιήσει πως τα πάντα θα κριθούν « από το αν η κυβέρνηση της Αριστεράς θα εμπνεύσει τον λαϊκό παράγοντα. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει επιτυχία. Θα κριθεί επίσης από τις ευρωπαϊκές και διεθνείς εξελίξεις. Προσφάτως είχαμε περήφανο Ιταλικό «όχι» που μας κάνει να σκεφτόμαστε το δικό μας «όχι»» (σ.σ. του δημοψηφίσματος). Είχαμε όμως και την άνοδο του Τράμπ».

«Ακόμα και μέσα στην σημερινή συντριβή ονείρων μια έστω μικρή ελπίδα υπάρχει προς τα Αριστερά και όχι Δεξιά και ακροδεξιά» είπε στο τέλος.