Ενώ οι κομματικοί μηχανισμοί βρίσκονται επί ποδός και ακονίζουν μαχαίρια για την τελική και πιο δύσκολη ευθεία προς το συνέδριο, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει καθησυχαστικά μηνύματα περικλείοντας τον όλο προβληματισμό, τις διαφωνίες, τα δηλητηριώδη σχόλια και τα πισώπλατα μαχαιρώματα σε ένα και μόνο δίλημμα: Αν το συνέδριο, που θα γίνει 14-17 Μαΐου, «θα είναι συνέδριο διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ ή συνέδριο μετεξέλιξής του».

Σύμφωνα με το επιτελείο του κ. Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος προσωπικά θα βγουν ενισχυμένοι από το συνέδριο, ακριβώς στη φάση που θα έχει τελειώσει η περίοδος χάριτος στη νέα κυβέρνηση και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ θα είναι έτοιμος να ξεκινήσει την αντεπίθεσή του.

Σύμφωνα με άλλα στελέχη, που δεν μπορούν ούτε να βλέπουν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να εκπροσωπούν το κόμμα τους και να «κονταροχτυπιούνται» με τους υπουργούς της κυβέρνησης παίρνοντας -με τη βοήθεια του κ. Τσίπρα- συνεχώς πόντους στο εσωκομματικό ακροατήριο, δεν είναι αβάσιμο σενάριο ο ΣΥΡΙΖΑ να έρθει για δεύτερη φορά αντιμέτωπος με μαζική αποχώρηση στελεχών που θα διαφωνήσουν με τους όρους της λεγόμενης διεύρυνσής του.

Είναι στελέχη που καταγγέλλουν ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σκοπίμως αποφεύγει την ουσιαστική συζήτηση για την αποτίμηση των τριών εκλογικών ηττών που υπέστη το κόμμα μέσα στο 2019 (αυτοδιοικητικές, εκλογές, ευρωεκλογές, εθνικές εκλογές), όπως σκοπίμως επιχειρεί και μία διεύρυνση άνευ όρων και κριτηρίων που επιτρέπει να μπει στον ΣΥΡΙΖΑ αμφιλεγόμενο πολιτικό προσωπικό κυρίως από το χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και άλλους χώρους, διεκδικώντας οφίτσια.

Η άτυπη κατάργηση της Πολιτικής Γραμματείας από το Πολιτικό Συμβούλιο και της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής από την Κεντρική Πολιτική Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία» δείχνει τις προθέσεις του κ. Τσίπρα για το τι μέλλει γενέσθαι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως δείχνουν και τη χαμηλή ισχύ της λεγόμενης εσωκομματικής αντιπολίτευσης να εμποδίσει τον κ. Τσίπρα να υλοποιήσει τις αποφάσεις του.

«Σαν τον Ντόναλντ Ντακ»

Στο πλαίσιο του εσωκομματικού διαλόγου, ο οποίος θα εντείνεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει προς το συνέδριο του Μαΐου, στη φίλα προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ «Εφημερίδα των Συντακτών» φιλοξενήθηκε ίσως το πιο αιχμηρό κείμενο κατά των επιλογών του κ. Τσίπρα, της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε «ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚ», που επισήμως έχει ονομαστεί διεύρυνση και μετασχηματισμός και της αθρόας εισβολής των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο συγγραφέας του άρθρου, καθηγητής Κοινωνικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κύρκος Δοξιάδης, σε μια προσπάθεια να περιγράψει τι συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, γράφει για «πρόσωπα που επελέγησαν “ένας Θεός ξέρει” από ποιους και με τι διαδικασίες και που στην πλειονότητά τους προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ – από διαφορετικές φάσεις της ταραχώδους πορείας και μετεξέλιξής του (για ορισμένα από αυτά δεν είναι καν βέβαιο τι ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές)» και επιχειρεί την περιγραφή όσων εμφανίζονται υπέρ και όσων εμφανίζονται κατά της λεγόμενης διεύρυνσης: «Οσοι/ες διαμαρτύρονται για τούτο το ομολογουμένως εντυπωσιακό “καπέλωμα” που υφίσταται τώρα ολόκληρο το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και που συνίσταται στην οφθαλμοφανή παραμέληση στοιχειωδών δημοκρατικών κανόνων, είναι “συνεπείς” μεν, “αιθεροβάμονες” δε. Ενώ οι άλλοι, οι σχεδιαστές του “καπελώματος\” και όσοι το αποδέχονται, είναι οι “κυνικοί” μεν, “προσγειωμένοι στη σκληρή πραγματικότητα” δε: αυτοί που μέσα στον κυνισμό τους “ορθά” κρίνουν πως η “πολυτέλεια” των δημοκρατικών διαδικασιών οφείλει να θυσιαστεί μπροστά στην προτεραιότητα της νίκης στις επόμενες εκλογές».

Ο κ. Δοξιάδης περιγράφει σε άκρως ειρωνικούς τόνους μία «διεύρυνση με συνοπτικές διαδικασίες σε επίπεδο κορυφής, από προσωπικότητες που με το κύρος τους θα εξασφαλίσουν την εισροή των μαζών που αναμένεται πως θα ακολουθήσουν, είτε εντασσόμενες στο ίδιο το κόμμα είτε ως μελλοντικοί ψηφοφόροι» και ασκώντας σκληρή κριτική στις επιλογές του κ. Τσίπρα εξηγεί ότι «η άποψη που βλέπει τις “προσωπικότητες” να ακολουθούνται από μάζες οπαδών που θα προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θυμίζει την κλασική σκηνή με τον Ντόναλντ Ντακ που βαδίζει στο κενό και το συνειδητοποιεί με καθυστέρηση». Και, τέλος, προβλέπει: «Το θλιβερό λοιπόν δεν είναι μόνον η αποριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρείται με αδιαφανείς διαδικασίες. Είναι και το ότι οδηγεί σε αποτέλεσμα μάλλον αντίθετο προς το επιδιωκόμενο».

Από την έντυπη έκδοση