Τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. ήταν ένα από τα βασικά αφηγήματα του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να πλήξει τους δύο βασικούς πολιτικούς του αντιπάλους, η δίωξη αυτονοήτως λαμβάνει και πολιτικά χαρακτηριστικά. Πολλώ δε μάλλον όταν η κυβέρνηση βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της τετραετίας και υπολείπεται δημοσκοπικά της Ν.Δ. με δέκα μονάδες διαφορά, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Εξ ου και η τοποθέτηση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τα πρώτα δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό Τύπο: «Μετά το θαλασσοδάνειο του συνεργάτη του κ. Στουρνάρα, στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ κατηγορούνται μαζί με τραπεζικούς για θαλασσοδάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων. Δεν τους προλαβαίνουμε με τα δανεικά και αγύριστα… Ο κ. Μητσοτάκης λοιπόν, αντί να αγχώνεται για τις δημοσκοπήσεις, μήπως και ξαναπιάσουν την κουτάλα με το ΠΑΣΟΚ, ας ζητήσει έστω μία συγγνώμη. Και μετά να εξηγήσει πώς και πότε θα επιστρέψει τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών».

Εμπλεκόμενοι

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι ποινικές διώξεις αφορούν πάνω από 120 τραπεζικά στελέχη τα οποία ενέκριναν τις δανειοδοτήσεις για την περίοδο από το 2005 ως και το 2011, που αντιμετωπίζουν κατηγορία για απιστία σε βάρος των τραπεζών σε βαθμό κακουργήματος, ως φυσικοί αυτουργοί. Κατηγορούμενοι είναι επίσης οι εννέα ταμίες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ την ίδια περίοδο (2005 – 2011) που ελέγχονται για ηθική αυτουργία. Υπό δίωξη βρίσκονται στελέχη των τραπεζών Εθνική, Πειραιώς, Eurobank, Attica Bank και της πάλαι ποτέ Αγροτικής.

Τα δάνεια είχαν δοθεί από τα πιστωτικά ιδρύματα με την εγγύηση των μελλοντικών κρατικών επιχορηγήσεων, βάσει των εκλογικών τους επιδόσεων, ενώ τα δάνεια του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ κρίθηκε ότι εξυπηρετούνται και για το λόγο αυτό δεν συμπεριλήφθηκαν στην παραγγελία για δίωξη.

Λόγω της νέας έρευνας έγινε δεκτό και το αρχικό πόρισμα του εισαγγελέα Γιώργου Καλούδη, που έλεγε ότι η παροχή εγγύησης για τα δάνεια των κομμάτων που στηριζόταν στις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις δεν ήταν επαρκής.

Ουσιαστικά, πρόκειται για τη συνέχεια της έρευνας που είχε τεθεί στο αρχείο και ανασύρθηκε εν νέου έπειτα από παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου, το 2017, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να αναβιώσει το πόρισμα του εισαγγελέα Γεωργίου Καλούδη, το οποίο έκανε λόγο εξ αρχής για δάνεια χωρίς καμία εξασφάλιση προς τα κόμματα, απλώς και μόνο με εγγύηση τη μελλοντική κρατική χρηματοδότηση που θα ελάμβαναν, η οποία υπολογιζόταν σύμφωνα με το εκλογικό ποσοστό που είχαν τα κόμματα, όταν λάμβαναν τα δάνεια.

Στο μεσοδιάστημα ψηφίστηκε η γνωστή τροπολογία του 2013, η οποία έθεσε την υπόθεση στο αρχείο κάτω από δύο προϋποθέσεις:

– Να υπήρχαν αποφάσεις των αρμόδιων θεσμοθετημένων οργάνων των τραπεζών, δηλαδή των επιτροπών πιστοδοτήσεων, που πράγματι υπήρχαν και

– να έχουν τηρηθεί οι κανόνες της Τραπέζης της Ελλάδος για τη χορήγηση δανείων, δηλαδή να υπάρχουν επαρκείς εξασφαλίσεις των τραπεζών.

Σύμφωνα με το πόρισμα του Γεωργίου Καλούδη, που αναβίωσε με την παραγγελία δίωξης, η τροπολογία ξεπεράστηκε με το σκεπτικό ότι αυτές οι επαρκείς εξασφαλίσεις δεν υπήρχαν, αφού δεν μπορεί να νοηθεί ως εξασφάλιση η μελλοντική χρηματοδότηση των κομμάτων σύμφωνα με τον αστάθμητο παράγοντα της μελλοντικής εκλογικής δύναμης του κάθε κόμματος.

Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό, κατά την εισαγγελική άποψη τα δάνεια αυτά, κυρίως ένα μεγάλο μέρος που προέρχονται από τις τράπεζες Πειραιώς -ως διαδόχου της Αγροτικής Τράπεζας- και της Attica, με αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου της Αθήνας, έχουν καταστεί απαιτητά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου