Ο Νάσος Ηλιόπουλος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στη θέση του για την επιβολή ορίου στη βραχυχρόνια μίσθωση (Airbnb) με στόχο τη συγκράτηση των ενοικίων, στην ανάγκη για εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την ανακύκλωση και καθώς και εξέφρασε με σαφήνεια την άποψη του πως «ο δήμος πρέπει να μπει μπροστά σε δημοκρατικές διεκδικήσεις όπως ο πολιτικός γάμος και η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια».

Στον απόηχο της ακύρωσης της συναυλίας του συγκροτήματος Rotting Christ στην Πάτρα, ερωτηθείς αν ως δήμαρχος Αθηναίων θα οργάνωνε σε δημοτικό χώρο συναυλία των Rotting Christ ή άλλου συγκροτήματος Black Metal, απάντησε ότι: «Ο δήμος δεν πρέπει να μπαίνει σε ζητήματα καλλιτεχνικής έκφρασης και να έχει γνώμη, λέγοντας δίνω το οκ σε αυτόν και στον άλλον όχι. Η καλλιτεχνική δημιουργία πρέπει να είναι απόλυτα ελεύθερη. Οπότε η απάντηση είναι σίγουρα ναι».

Για το ζήτημα της καθαριότητας στον Δήμο της Αθήνας αναφέρθηκε στον σχετικό προϋπολογισμό του 2018, σημειώνοντας ότι «ο δήμος Αθηναίων απορρόφησε στην καθαριότητα λιγότερο από το 40% των διαθέσιμων χρημάτων». Όπως υπογράμμισε «η μη απορρόφηση του προϋπολογισμού έφερε καθυστερήσεις στην προμήθεια νέων κάδων καθώς και στην προμήθεια υλικών που χρειάζεται η Υπηρεσία Καθαριότητας. Οι καθυστερήσεις αυτές αποτυπώνονται στην καθημερινότητα της πόλης. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η Αθήνα δεν θα μπορέσει να γίνει καθαρή πόλη αν δεν αλλάξουμε το μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων. Η Αθήνα θα γίνει καθαρή πόλη μόνο αν αρχίσουμε να κάνουμε ανακύκλωση. Αυτή τη στιγμή η πόλη θα έπρεπε να στέλνει για ταφή το 25’% των απορριμμάτων της, ενώ στην πραγματικότητα στέλνει το 92%. Θα έπρεπε επίσης να ανακυκλώνει το 50%, αλλά ανακυκλώνει μόλις το 5%. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει αύριο η Αθήνα είναι να αποκτήσει ένα σοβαρό και βιώσιμο τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων».

Για το ζήτημα της ασφάλειας στην πόλη, ξεκαθάρισε ότι «είναι πολύ σημαντικό ένας άνθρωπος να αισθάνεται ασφαλής μέσα στην πόλη στην οποία κινείται», υπογραμμίζοντας ότι «σε καθεστώς φόβου δεν μπορεί να λειτουργήσει μια πόλη. Η ασφάλεια ως δικαίωμα έχει καθολικότητα. Ασφάλεια για όλους. Ασφάλεια και για τον μετανάστη. Ασφάλεια και για τον άνθρωπο που έχει διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Ασφάλεια και για τη γυναίκα που πρέπει να μπορεί να κυκλοφορεί το βράδυ χωρίς να έχει το φόβο μήπως της επιτεθεί ένας μάτσο άντρας. Σε αυτή τη συζήτηση εμείς πρέπει να τοποθετηθούμε ως υποψήφιοι δήμαρχοι και όχι ως υποψήφιοι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη, γιατί εδώ στήνεται ένα μεγάλο καιροσκοπικό παιχνίδι. Δουλειά του δήμου είναι να σπάει την εγκατάλειψη, να μην αφήνει ‘‘τυφλά’’ σημεία μέσα στην πόλη. Αν δει κάποιος τον προϋπολογισμό και διαπιστώσει ότι για όλο το 2018 ο δήμος Αθηναίων έχει προβλέψει 0 ευρώ για τον ηλεκτροφωτισμό…»

Ερωτηθείς αν ως δήμαρχος θα τελέσει πολιτικούς γάμους ομόφυλων ζευγαριών σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι: «Έχω ήδη τοποθετηθεί ότι ο δήμος πρέπει να μπει μπροστά σε δημοκρατικές διεκδικήσεις όπως ο πολιτικός γάμος και η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Είμαι επίσης απολύτως θετικός σε έναν συμβολικό ακτιβισμό όπου ο δήμαρχος της Αθήνας θα τελέσει πολιτικό γάμο ομόφυλου ζευγαριού ακόμα και αν δεν υπάρχει το σχετικό θεσμικό πλαίσιο. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν, όπως η δημιουργία ξενώνα για τους ανήλικους που τους διώχνουν από τα σπίτια τους όταν εκφράζουν την σεξουαλική ταυτότητά τους».

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Νάσου Ηλιόπουλου στο newpost.gr:

Κατ’ αρχάς, θέλω να σας ρωτήσω κάτι που δεν αφορά την Αθήνα, αλλά την… Πάτρα. Διάβασα την ανάρτησή σας για την ακύρωση της συναυλίας των Rotting Christ όπου λέτε ότι ο κ. Πελετίδης υποχώρησε στις πιέσεις της εκκλησίας. Από την άλλη, ο δήμος Πατρέων κάνει λόγο για ηλεκτρολογικό πρόβλημα. Επιμένετε στην άποψή σας ότι είναι πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνικό;

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει πολιτικό ζήτημα. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω το τεχνικό ζήτημα που επικαλείται ο δήμος. Όταν είχαμε κάνει εμείς τη συγκεκριμένη ανάρτηση, δεν είχε ακόμα βγάλει ανακοίνωση ο δήμος. Ποιο είναι όμως το πολιτικό ζήτημα; Έχουμε μια συναυλία στην Πάτρα εναντίον της οποίας κινητοποιείται τόσο η τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής όσο και παραθρησκευτικές οργανώσεις. Οι ναζί επιτίθενται στα καταστήματα που πουλάνε εισιτήρια της συναυλίας. Μέχρι και η Μονή Εσφιγμένου έκανε ανάρτηση ενάντια στη συναυλία. Φτιάχνεται συνολικά ένα πολύ επιθετικό πλαίσιο. Επειδή ακριβώς ο δήμος Πατρέων έχει δώσει μάχες για τη δημοκρατία και η κριτική δεν μπορεί να προσπερνά τα πεπραγμένα, θα του αντιστοιχούσε είτε να βρει εναλλακτικό χώρο είτε να ορίσει μαζί με τους διοργανωτές μια άλλη ημερομηνία. Το βασικό όμως είναι ότι έπρεπε να τοποθετηθεί ξεκάθαρα απέναντι σε αυτούς που επιδιώκουν να λογοκρίνουν οποιαδήποτε μορφή δημιουργίας, έκφρασης και τέχνης. Όπως αποδείχτηκε από την ακύρωση της συναυλίας και στον ιδιωτικό χώρο λόγω απειλών, νομίζω ότι η δημοτική αρχή υποτίμησε αυτή τη μάχη για τη δημοκρατία.

Εσείς ως δήμαρχος Αθηναίων θα οργανώνατε σε δημοτικό χώρο συναυλία των Rotting Christ ή άλλου συγκροτήματος Black Metal;

Ο δήμος δεν πρέπει να μπαίνει σε ζητήματα καλλιτεχνικής έκφρασης και να έχει γνώμη, λέγοντας δίνω το οκ σε αυτόν και στον άλλον όχι. Η καλλιτεχνική δημιουργία πρέπει να είναι απόλυτα ελεύθερη. Οπότε η απάντηση είναι σίγουρα «ναι».

Είναι αλήθεια ότι εσείς ακούτε heavy metal, όπως μου είπαν;

Είναι αλήθεια, αλλά η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν είχε την αφετηρία των προσωπικών ακουσμάτων. Βέβαια, το συγκεκριμένο συγκρότημα το ακούω από τη Β’ Λυκείου και τους έχω δει και πολλές φορές live.

Επομένως είναι fake news ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ο Σκουρλέτης περνάει πειθαρχικό όποιον δεν ακούει έντεχνο;
Μέχρι στιγμής έχουμε γλιτώσει πειθαρχικές διώξεις για μουσικά ακούσματα….

Επιστροφή στην Αθήνα και στο ζήτημα της καθαριότητας. Η Αθήνα δεν είναι μια καθαρή πόλη. Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε τρεις κινήσεις που θα κάνετε για να αλλάξετε την εικόνα της καθαριότητας.

Αν δείτε τον προϋπολογισμό του 2018, ο δήμος Αθηναίων απορρόφησε στην καθαριότητα λιγότερο από το 40% των διαθέσιμων χρημάτων. Η μη απορρόφηση του προϋπολογισμού έφερε καθυστερήσεις στην προμήθεια νέων κάδων καθώς και στην προμήθεια υλικών που χρειάζεται η Υπηρεσία Καθαριότητας. Οι καθυστερήσεις αυτές αποτυπώνονται στην καθημερινότητα της πόλης. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η Αθήνα δεν θα μπορέσει να γίνει καθαρή πόλη αν δεν αλλάξουμε το μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων. Η Αθήνα θα γίνει καθαρή πόλη μόνο αν αρχίσουμε να κάνουμε ανακύκλωση. Αυτή τη στιγμή η πόλη θα έπρεπε να στέλνει για ταφή το 25’% των απορριμμάτων της, ενώ στην πραγματικότητα στέλνει το 92%. Θα έπρεπε επίσης να ανακυκλώνει το 50%, αλλά ανακυκλώνει μόλις το 5%. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει αύριο η Αθήνα είναι να αποκτήσει ένα σοβαρό και βιώσιμο τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων. Αυτό σημαίνει χωροθέτηση μικρών και μεγάλων πράσινων σημείων. Τα πράσινα σημεία βοηθάνε την ανακύκλωση στην πηγή και μειώνουν τον όγκο των απορριμμάτων που πάνε για ταφή. Σημαίνει επίσης να προχωρήσουμε πέρα από τον μπλε κάδο στα «τέσσερα ρεύματα» της ανακύκλωσης στην πηγή. Προφανώς αυτή η μάχη αφορά όλη την πόλη. Χωρίς καμπάνια ενημέρωσης και συμμετοχής των πολιτών δεν μπορεί να γίνει ανακύκλωση.

Η καθαριότητα δεν είναι όμως μόνο τα σκουπίδια. Είναι και οι δρόμοι, οι δημόσιοι χώροι. Εκεί τι θα κάνετε;

Το πιο κρίσιμο εδώ είναι η ενίσχυση της Υπηρεσίας Καθαριότητας με τα απαραίτητα υλικά. Τώρα προχωράνε κάποιοι διαγωνισμοί αλλά με μεγάλη καθυστέρηση. Είναι πολύ διαφορετικό το να είναι τα μηχανήματα στο δρόμο από το να είναι στο γκαράζ γιατί τους λείπουν ανταλλακτικά. Το δεύτερο κρίσιμο είναι μια μάχη που ξεπερνάει την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το ερώτημα είναι να πιστεύουμε ότι η δημόσια διοίκηση πρέπει να προχωρήσει με τον κανόνα «μία πρόσληψη για μία αποχώρηση» ή πρέπει να επιστρέψουμε στο «μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις» που υπερασπίζεται η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Επιστροφή στο πέντε προς ένα σημαίνει αυτομάτως ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας, υιοθέτηση δηλαδή ενός μοντέλου που όλη η Ευρώπη αρχίζει να αναιρεί, με τελευταίο παράδειγμα το Όσλο.

Κάνετε καμπάνια για περιορισμό του Airbnb προκειμένου να περιοριστεί η άνοδος των ενοικίων. Επειδή όμως εσείς ήσασταν μέχρι πρότινος μέλος τη κυβέρνησης, θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί δεν νομοθετεί η κυβέρνηση τον περιορισμό να τελειώνουμε; Ποιος τον κόβει;

Κανείς δεν τον κόβει. Πέρσι για πρώτη φορά μπήκε ένα νομοθετικό πλαίσιο, καταρχάς με το φορολογικό. To νομοθετικό πλαίσιο δίνει τη δυνατότητα να βγει μια Κοινή Υπουργική Απόφαση με πρωτοβουλία του υπουργείου Οικονομίας, για να μπουν κριτήρια, δηλαδή όρια. Αντιστοιχεί στον πρώτο δήμο της χώρας να έχει πρόταση για το ποια είναι αυτά τα όρια. Δεν πρόκειται για μια οριζόντια συζήτηση. Το θέμα δεν αφορά με τον ίδιο τρόπο την Αθήνα και τη Τρίπολη. Είναι πολύ προβληματικό ότι ο δήμος Αθηναίων δεν έχει άποψη για το θέμα. Όπως είναι πολύ προβληματικό ότι πολλοί συνυποψήφιοί μου άργησαν να μιλήσουν για το ζήτημα, δείχνοντας ότι δεν έχουν εικόνα τι συμβαίνει σε αυτήν την πόλη. Μάλιστα, ακόμα δεν έχουν πει κάτι συγκεκριμένο για τα όρια. Η δική μας πρόταση είναι να μην επιτρέπεται σε επιχειρηματικούς παίκτες να χρησιμοποιούν αυτήν την πλατφόρμα γιατί σε αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για βραχυχρόνια μίσθωση αλλά για κανονική τουριστική εκμετάλλευση. Δεύτερον, πρέπει να μπει συγκεκριμένο όριο για το πόσες ημέρες τον χρόνο επιτρέπεται αυτή η μίσθωση. Τρίτον, πρέπει να μπει όριο στο πόσα διαμερίσματα μπορείς να έχεις ανά ΑΦΜ. Είναι διαφορετικό να είσαι ένας ιδιοκτήτης που μέσα στην κρίση βγάζει έναν επιπλέον εισόδημα και διαφορετικό να αγοράζεις μια πολυκατοικία για να την κάνεις Airbnb. Αυτή η συζήτηση έχει ξεκινήσει στο υπουργείο Οικονομικών. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να συγκεντρώσει την ευρωπαϊκή εμπειρία και τις προτάσεις των φορέων. Ο δήμος της Αθήνας, όμως, δεν έχει μπει σε αυτήν.

Να συνεχίσουμε με τον τουρισμό. Ένα από τα καθήκοντα του δημάρχου μιας μητρόπολης είναι να «πουλάει» (με την καλή έννοια, πάντα) την πόλη του, να την προβάλει δηλαδή. Εσείς, ως δήμαρχος, τι θα κάνετε για να επεκτείνετε την τουριστική σεζόν; Το καλοκαίρι πλημμυρίζουμε κόσμο, ενώ τον χειμώνα δεν έχουμε τουρίστες, τη στιγμή που ο καιρός είναι ήπιος και τα αξιοθέατα της πόλης είναι πάντα εκεί.

Το τουριστικό κύμα διογκώνεται συνεχώς γιατί η Αθήνα είναι μια πάρα πολύ ζωντανή πόλη. Είμαι μια ζωντανή πόλη γιατί έχει μεικτές χρήσεις. Μπορείς να βρεις στο κέντρο της Αθήνας και κατοικία και διασκέδαση και εμπορικές χρήσεις, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Το πρώτο βήμα για να διατηρήσουμε το τουριστικό κύμα είναι να υπερασπιστούμε αυτόν τον χαρακτήρα της πόλης. Το δεύτερο που είναι πολύ σημαντικό και στο οποίο ο δήμος Αθηναίων δεν είχε μέχρι τώρα στρατηγική, είναι το branding. Πρέπει να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε μια συνολική συνεκτική επικοινωνιακή στρατηγική για την πόλη. Πέρα από το εύκολο κομμάτι που είναι τα αρχαία μνημεία, η Αθήνα πρέπει να επανασυστήσει τον εαυτό της στον κόσμο ως μια σύγχρονη μητρόπολη, με όλα τα πολιτιστικά δρώμενά της και όλες τις διαδρομές και τα σημεία μνήμης της πόλης που δεν έχουν αναδειχτεί. Να προσθέσω ότι στο branding απαιτείται συνεργασία του δήμου με τους θεσμικούς φορείς. Δεν γίνεται να κάνει άλλη καμπάνια ο δήμος, άλλη η περιφέρεια και άλλη οι τουριστικές επιχειρήσεις.

Όμως η άνοδος του τουρισμού σε συνδυασμό με την έκρηξη της βιομηχανίας της διασκέδασης έχουν και αρνητικές παρενέργειες. Σε περιοχές όπως η πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι είναι τόσο μεγάλη η συγκέντρωση επιχειρήσεων διασκέδασης που κάνει αβίωτη την καθημερινότητα των κατοίκων. Τι προτάσεις έχετε για αυτό το πρόβλημα;
Όπως είπα και πριν, ο πλούτος της Αθήνας βρίσκεται στις μεικτές χρήσεις. Όμως για να έχεις μεικτή χρήση και να μην αφήσεις την εστίαση να «κανιβαλίσει» την κατοικία, πρέπει να έχεις έναν μηχανισμό που να επιτηρεί το πλαίσιο που υπάρχει. Γιατί πλαίσιο υπάρχει. Η εμπειρία μου από την Επιθεώρηση Εργασίας μου έδειξε ότι το όριο του νόμου είναι ο ελεγκτικός μηχανισμός του.

Ναι αλλά στο τρίτο Μνημόνιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε μια διάταξη κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ, που απελευθέρωσε την αδειοδότηση των επιχειρήσεων διασκέδασης, βγάζοντας τους δήμους από το κάδρο. Τι μπορεί να κάνει τώρα ο δήμος;

Είναι ένα κομμάτι η αδειοδότηση, αλλά είναι ένα δεύτερο κομμάτι η ηχορύπανση κι ένα τρίτο κομμάτι η κατάληψη του δημόσιου χώρου. Στα κομμάτια της ηχορύπανσης και της κατάληψης του δημόσιου χώρου ο δήμος έχει εργαλείο και αυτό το εργαλείο ονομάζεται δημοτική αστυνομία. Υπενθυμίζω ότι η δημοτική αστυνομία είχε καταργηθεί το 2013 και επανασυστήθηκε από αυτήν την κυβέρνηση. Μάλιστα, αυτήν τη στιγμή επιστρέφουν στα καθήκοντά τους 200 δημοτικοί αστυνομικοί που ήταν στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Άρα το σώμα θα ενισχυθεί. Με μια στοχευμένη προσπάθεια της δημοτικής αστυνομίας στις περιοχές που δέχονται πολύ μεγάλη πίεση, μπορούν να μπουν κανόνες και να τηρηθεί το πλαίσιο που υπάρχει για την ηχορύπανση και την κατάληψη του δημόσιου χώρου.

Για πρώτη φορά το ζήτημα της ασφάλειας απασχολεί τόσο πολύ τους υποψήφιους δημάρχους της Αθήνας. Μπορεί με κάποιον τρόπο ο δήμος να ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών;

Είναι πολύ σημαντικό ένας άνθρωπος να αισθάνεται ασφαλής μέσα στην πόλη στην οποία κινείται. Σε καθεστώς φόβου δεν μπορεί να λειτουργήσει μια πόλη. Η ασφάλεια ως δικαίωμα έχει καθολικότητα. Ασφάλεια για όλους. Ασφάλεια και για τον μετανάστη. Ασφάλεια και για τον άνθρωπο που έχει διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Ασφάλεια και για τη γυναίκα που πρέπει να μπορεί να κυκλοφορεί το βράδυ χωρίς να έχει το φόβο μήπως της επιτεθεί ένας μάτσο άντρας. Σε αυτή τη συζήτηση εμείς πρέπει να τοποθετηθούμε ως υποψήφιοι δήμαρχοι και όχι ως υποψήφιοι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη, γιατί εδώ στήνεται ένα μεγάλο καιροσκοπικό παιχνίδι. Δουλειά του δήμου είναι να σπάει την εγκατάλειψη, να μην αφήνει «τυφλά» σημεία μέσα στην πόλη. Αν δει κάποιος τον προϋπολογισμό και διαπιστώσει ότι για όλο το 2018 ο δήμος Αθηναίων έχει προβλέψει 0 ευρώ για τον ηλεκτροφωτισμό…

Δεν είναι σε εξέλιξη ένα μεγάλο έργο ηλεκτροφωτισμού;

Υπάρχει ένα μεγάλο έργο το οποίο ο δήμος επέλεξε να το πάει μέσω ΣΔΙΤ (σύμπραξη με ιδιώτες), κάτι με το οποίο η Ανοιχτή Πόλη διαφώνησε. Πριν από λίγες μέρες επισκέφτηκα τη Διεύθυνση Ηλεκτροφωτισμού του δήμου όπου οι εργαζόμενοι μου είπαν ότι τα τελευταία πέντε χρόνια ο κ. Καμίνης δεν τους είχε επισκεφτεί ποτέ, ενώ για τρία χρόνια δεν είχαν καθόλου υλικά. Αυτή είναι και επιλογή που σημαίνει ότι αφήνω την Υπηρεσία στην απαξίωση και μετά πάω στην επιλογή του ΣΔΙΤ. Έχοντας καθυστερήσει την προκήρυξη του διαγωνισμού για το ΣΔΙ η δημοτική αρχή έχει αφήσει την Υπηρεσία χωρίς κανένα έργο ηλεκτροφωτισμού, ενώ υπάρχει το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό. Επιπλέον, ο δήμος έχει τα εργαλεία για να υποστηρίξει υποβαθμισμένες περιοχές. Μέσα από κίνητρα στα δημοτικά τέλη μπορεί να ενισχύσει και την κατοικία και τις εμπορικές δραστηριότητες. Οι ζωντανές γειτονιές είναι ασφαλείς γειτονιές. Τέλος, όταν μιλάμε για ασφάλεια στην Αθήνα δεν μπορούμε να το κάνουμε με όρους αστυνομικού δελτίου. Πόσο ασφαλής είναι η Αθήνα όταν από τις 70 παιδικές χαρές (το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι αστείο νούμερο, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 120), μόλις 26 είναι πιστοποιημένες ότι είναι ασφαλείς; Τι αίσθημα ασφάλειας δημιουργεί αυτό σε ένα νέο ζευγάρι που του λένε πήγαινε στην παιδική χαρά αλλά με δική σου ευθύνη για το τι μπορεί να συμβεί; Πόσο ασφαλή είναι η μετακίνηση στην Αθήνα όταν βρέχει; Είναι πρόβλημα το ότι δεν συζητάμε αυτές τις όψεις της ασφάλειας.

Τελευταία ερώτηση. Μετά την εμπρηστική επίθεση στο κέντρο πρόληψης για τον HIV Checkpoint, σας είδα σε μια φωτογραφία με τη σημαία «Rainbow» του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος. Ως δήμαρχος θα τελέσετε πολιτικούς γάμους ομόφυλων ζευγαριών; Υποστηρίζετε την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια;

Η επίθεση στο Checkpoint αναδεικνύει πόσο κρίσιμη είναι η συγκρότηση ενός μετώπου απέναντι στην Άκρα Δεξιά. Είναι πολύ σημαντικό ο δήμαρχος να πάρει πρωτοβουλίες για να δώσει ορατότητα στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα γιατί η ορατότητα παράγει ασφάλεια. Συζητώντας με τις οργανώσεις της κοινότητας μπήκε έντονα το αίσθημα της ανασφάλειας που δημιουργούν οι συχνές ομοφοβικές επιθέσεις. Έχω ήδη τοποθετηθεί ότι ο δήμος πρέπει να μπει μπροστά σε δημοκρατικές διεκδικήσεις όπως ο πολιτικός γάμος και η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Είμαι επίσης απολύτως θετικός σε έναν συμβολικό ακτιβισμό όπου ο δήμαρχος της Αθήνας θα τελέσει πολιτικό γάμο ομόφυλου ζευγαριού ακόμα και αν δεν υπάρχει το σχετικό θεσμικό πλαίσιο. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν, όπως η δημιουργία ξενώνα για τους ανήλικους που τους διώχνουν από τα σπίτια τους όταν εκφράζουν την σεξουαλική ταυτότητά τους.