«Ορισμένες κυβερνητικές επιλογές, κατά τη γνώμη μου, δημιουργούν ζητήματα. Όταν ένας υπουργός λειτουργεί για χρόνια στον τομέα ευθύνης του, δημιουργώντας λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι αριστερό και τι είναι δημοκρατικό, δεν είναι προσωπική επιλογή, είναι κυβερνητική επιλογή» ανέφερε σε συνέντευξή του στο newpost ο κ. Φίλης και έσπευσε να διευκρινίσει τι εννοεί.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Φίλη στο newpost.gr και τον Γιώργο Τερζή: 

Πώς εκτιμάστε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην ΠΓΔΜ; Έχει προοπτική η Συμφωνία των Πρεσπών;

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν επηρεάζει την εξέλιξη της συμφωνίας εφόσον γίνουν οι απαραίτητες συνταγματικές αλλαγές. Επιβεβαιώνει όμως τα εξής τρία στοιχεία:

Πρώτον, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι μια συμφωνία που εξυπηρετεί μονομερώς τα συμφέροντα του γειτονικού κράτους. Γι’ αυτό δεν υπήρξε μεγάλη συμμετοχή. Είναι ένας συμβιβασμός που τον χτυπάνε οι εθνικιστές και εδώ και εκέι.,

Δεύτερον, όπως συνέβη και με το δικό μας δημοψήφισμα το 2015, η απροκάλυπτη παρέμβαση του ξένου παράγοντα, προσβάλλει τους πολίτες και τους οδηγεί σε αντίθετες επιλογές.

Τρίτον, η συμφωνία πρέπει να προχωρήσει γιατί στα Βαλκάνια υπάρχει και αντιπαράθεση των μεγάλων δυνάμεων. Ήδη έχει ξεκινήσει η διαδικασία αλλαγής συνόρων σε Σερβία και Κόσσοβο. Ελλοχεύει ο κίνδυνος του αλβανικού ριζοσπαστισμού. Επομένως πρέπει να αναγνωριστεί και να σταθεροποιηθεί το γειτονικό κράτος.

-Αναφορικά με τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, είδαμε στο δημόσιο διάλογο, ιδιαίτερα στα socialmedia, μια έντονη πόλωση που έφτασε στα όρια του διχασμού. Πώς την κρίνετε εσείς;

-Το λιντσάρισμα ενός αιμόφυρτου ανθρώπου στο κέντρο της Αθήνας δείχνει ότι η κρίση που περνάει η κοινωνία μας προωθεί αντιφατικές αντιλήψεις. Δυστυχώς, πληθαίνουν τα φαινόμενα μισαλλοδοξίας και κοινωνικού εκφασισμού. Η κοινωνία είναι πολωμένη και σε ζητήματα αξιών. Οι ανθρωπιστικές αξίες διατυπώνονται βέβαια με σαφή τρόπο. Από την άλλη, ενισχύεται ο φόβος, η μισαλλοδοξία, η ενοχοποίηση του «άλλου», του «διαφορετικού». Πέρα από τα αρχαϊκά φαινόμενα που επιβιώνουν στην ελληνική κοινωνία, αυτές οι τάσεις ενισχύονται λόγω της κρίσης.

-Η Νέα Δημοκρατίας σας κατηγορεί ότι έχετε αποτύχει τελείως στον τομέα της αστυνόμευσης. Η ελλιπής αστυνόμευση δίνει χώρο στις καταδικαστέες κραυγές περί αυτοδικίας;

-Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει κυβερνητική αποτυχία στον τομέα της ασφάλειας. Ούτε έχουμε γενικά έξαρση της εγκληματικότητας. Έχουμε όμως τα Media που μεγεθύνουν την υπαρκτή εγκληματικότητα κι έχουμε την προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να στήσει ένα αντιπολιτευτικό παιχνίδι πάνω στον φόβο. Σας θυμίζω ότι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είχαν θεαματικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του εγκλήματος. Η αντιμετώπιση του εγκλήματος έχει να κάνει με τις επιχειρησιακές δυνατότητες της αστυνομίας, αλλά έχει να κάνει και με το γενικό κοινωνικό πλαίσιο, εν προκειμένω την κρίση. Σας υπενθυμίζω ότι ο κ. Σαμαράς μίλαγε για τον νόμο και την τάξη, καθώς και για ανακατάληψη των πόλεων. Ωστόσο, δεν επιβλήθηκε ο νόμος και τη τάξη παρά την αστυνομοκρατία εκείνης της περιόδου. Η Νέα Δημοκρατία όταν μιλάει για ασφάλεια εννοεί ανελευθερία. Βεβαίως πάντα μπορούν να γίνουν περισσότερα, ιδιαίτερα στο έγκλημα χαμηλής έντασης, όπου όντως έχουμε αύξηση. Γι’ αυτό η απόφαση της αστυνομίας για εντατικοποίηση των πεζών περιπολιών είναι απολύτως σωστή.

Σε ό,τι αφορά τον Ζακ Κωστόπουλο, δεν έχουμε ένα έγκλημα, αλλά πολλά εγκλήματα στη συσκευασία του ενός. Αν δεχτούμε ότι το θύμα επιχείρησε να ληστέψει, κάτι που δεν έχει αποδειχτεί ακόμα, τότε έχουμε ένα στοιχείο εγκληματικότητας. Από την άλλη έχουμε τον τρόπο που απάντησαν ο κοσμηματοπώλης και ο φίλος του, που ήταν αυτοδικία και όχι αυτοάμυνα. Έχουμε επίσης το λιντσάρισμα από τους αστυνομικούς που κα αυτό είναι έγκλημα. Πρέπει πάντα να βλέπουμε ποιο είναι το κύριο και ποιο το δευτερεύον, πώς παροξύνεται ένα φαινόμενο εγκληματικότητας από της δράση όχι του συνόλου, αλλά ενός μέρους της αστυνομίας.

-Οι αστοχίες όμως στην αστυνόμευση αποτελούν μέρος της διοικητικής ανεπάρκειας της κυβέρνησης. Σας ασκείται κριτική ότι δεν τα έχετε πάει καλά με αυτό που συνήθως ονομάζουμε καθημερινότητα του πολίτη, δηλαδή με τη μείωση της γραφειοκρατίας, την εμπέδωση του «κράτους δικαίου» κτλ.

-Πράγματι η επικέντρωση στις απαιτήσεις των μηνημονίων δημιούργησε ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τη διακυβέρνηση. Επίσης έπαιξε ρόλο η έλλειψη ετοιμότητας της Αριστεράς να αντιμετωπίσει τη χρόνια δυσλειτουργία της δημόσιας διοίκησης. Δυσλειτουργία που επιδεινώθηκε από τις μνημονιακές περικοπές. Το στοίχημα της κυβέρνησης είναι να χρησιμοποιήσει το όποιο θετικό κλίμα δημιουργείται από την έξοδο από τη δανειακή σύμβαση, για να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών. Αυτό σημαίνει πάταξη της γραφειοκρατίας και βελτίωση της σχέσης του πολίτη με το κράτος. Σημαίνει ένα δημοκρατικό πλαίσιο της σχέσης του πολίτη με το κράτος και όχι επιστροφή στον αυταρχισμό σε όλους τους τομείς. Δεν εννοώ μόνο την αστυνομοκρατία αλλά και ζητήματα που αφορούν την πίεση για την αύξηση των εσόδων με κατασχέσεις λογαριασμών. Αυτό είναι ένα στοιχείο αυταρχισμού σε βάρος των πολιτών. Αυτό πρέπει να το δούμε και να το αναθεωρήσουμε αξιοποιώντας όποιες δυνατότητες υπάρχουν σήμερα υπέρ του πολίτη. Άλλο θέμα είναι οι συντάξεις χηρείας. Είναι στοιχείο αυταρχισμού και αρνητική σχέση του πολίτη με το Δημόσιο, να μην μπορεί μια γυναίκα χήρα στην ηλικία των 52-55 χρονών να πάρει σύνταξη. Πρέπει η κυβέρνηση να δώσει κατά προτεραιότητα τη μάχη της καθημερινότητας.

–Να το αποσαφηνίσουμε. Πιστεύετε δηλαδή ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης έχει σοβαρά στοιχεία αυταρχισμού;

-Όταν γίνονται κατασχέσεις σε μικρούς λογαριασμούς, τι είναι; Για πέστε μου εσείς; Ή όταν ο πολίτης δεν έχει διευκολύνσεις όπως οι 120 δόσεις για να ρυθμίσει τα χρέη του;

-Δεν τα έχετε ψηφίσει κι εσείς αυτά; Δεν είναι μέρος του Μνημονίου;

–Πολλά από αυτά είναι στο πλαίσιο του Μνημονίου (όπως οι συντάξεις χηρείας) και πρέπει να αλλάξουν. Άλλα προϋπήρχαν και πρέπει να βελτιωθούν.

-Σας ρωτάω γιατί είναι μόνιμη η κριτική προς το πρόσωπό σας ότι πρώτα τα ψηφίζεται όλα και μετά κάνετε αριστερή κριτική σε αυτά που έχετε ψηφίσει.

Δεν ακολουθώ προσωπική πολιτική. Δεσμεύομαι από τη συλλογικότητα. Στο πλαίσιο της συλλογικής διαδικασίας διατυπώνω την άποψη μου και τη διατηρώ όταν δεν πείθομαι. Αλλά δεν αποσταθεροποιώ πολιτικά την κυβέρνηση. Η πρώτιστη ευθύνη είναι να μην διαταράξουμε την κυβερνητική σταθερότητα για μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, μερικά για τα οποία έχει ευθύνη και η κυβέρνηση μας. Υπάρχει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά, ανάμεσα στις δυνάμεις που επενδύουν στο κοινωνικό κράτος και σε αυτές που προωθούν αγοραίες πολιτικές.

-Άκουσα με προσοχή αυτό που είπατε για τις βαθιές διαχωριστικές γραμμές, αλλά δεν νομίζω ότι η Κατερίνα Παπακώστα είναι πιο αριστερή από τον Κωστή Χατζηδάκη.

-Για συγκυριακούς λόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκασμένος να συγκυβερνάει με δυνάμεις και πρόσωπα από τον συντηρητικό χώρο. Η συντηρητική συνιστώσα της κυβέρνησης ενισχύθηκε στον τελευταίο ανασχηματισμό. Ο ανασχηματισμός είναι βέβαια συνταγματική προνομία του πρωθυπουργού. Πιστεύω όμως ότι το γενικό πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας μας.

-Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο. Το ειδικό πλαίσιο με την κ. Παπακώστα που κατήγγειλε τον νόμο Παρασκευόπουλου;

-Νομίζω εξυπηρετεί τακτικούς στόχους η υπουργοποίηση της κ. Παπακώστα. Ενισχύει την κυβερνητική πλειοψηφία.

-Δεν είναι λίγο κυνικό αυτό; Είναι σαν να μου λέτε ότι χρειαζόμαστε τις ψήφους για να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών, οπότε η ιδεολογική σύγκλιση πάει σε δεύτερη μοίρα

-Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής σύγκλισης, αλλά προϊόν των συσχετισμών που διαμόρφωσε η λαϊκή ψήφος. Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έδωσε την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει μόνος αλλά, άνοιξε συγκεκριμένες δυνατότητες διακυβέρνησης. Δεν είναι κυνική επιλογή η συμμετοχή κάποιων προσώπων στην κυβέρνηση. Το μείζον είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα. Βεβαίως ούτε εμένα μου αρέσουν αυτές οι διατυπώσεις για το νόμο Παρασκευόπουλου. Οι νόμοι μπορεί να αλλάξουν μέσα από τη γνωστή συντεταγμένη διαδικασία και όχι με το να προτρέχει κανείς και να καλλιεργεί επικοινωνιακά ένα προσωπικό προφίλ.

-Είναι συνηθισμένη όμως η κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ περί πρωτοκαθεδρίας της επικοινωνίας έναντι της ουσίας της πολιτικής. Εσείς τι λέτε για αυτό;

– Λέω ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να λέμε την αλήθεια. Να μην υπάρχει διάσταση ανάμεσα στις διακηρύξεις και την κυβερνητική πρακτική.

Η δημόσια τηλεόραση

-Δηλαδή υπάρχει κάποιος στην κυβέρνηση που δεν λέει την αλήθεια;

-Δεν έχω ορό αληθείας για να σας απαντήσω. Αλλά ορισμένες κυβερνητικές επιλογές, κατά τη γνώμη μου, δημιουργούν ζητήματα. Όταν ένας υπουργός λειτουργεί για χρόνια στον τομέα ευθύνης του, δημιουργώντας λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι αριστερό και τι είναι δημοκρατικό, δεν είναι προσωπική επιλογή, είναι κυβερνητική επιλογή. Δεν θέλω να μασάω τα λόγια μου. Η εικόνα της ΕΡΤ θυμίζει όλο και πιο πολύ την ΕΡΤ πριν το «μαύρο». Η ΕΡΤ δεν λειτουργεί όπως είναι αναγκαίο για μια δημόσια τηλεόραση. Η ΕΡΤ είναι ένα κανάλι που έχει παραδιοίκηση. Κυβερνάται από το παλιό συντεχνιακό καθεστώς, ένα καθεστώς ιδιοτελών συμφερόντων. Πολιτικά αυτό που παράγεται, δεν είναι ποιοτικό προϊόν. Ούτε προσφέρει απροκατάληπτη και σε βάθος ενημέρωση. Το ότι τα ιδιωτικά κανάλια είναι χειρότερα κατά κανόνα, δεν δίνει άλλοθι στην ΕΡΤ για να τα συναγωνίζεται στην έλλειψη ποιότητας. Αναγνωρίζω ότι ήταν δύσκολο να αλλάξει το τοπίο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Θα μπορούσαν να γίνουν πράγματα, αλλά ήταν δύσκολο. Στον τομέα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης η ευθύνη της κυβέρνησης είναι αποκλειστική.

-Υπάρχει θέμα όμως και με την ιδιωτική τηλεόραση, Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε εμπάργκο στην ΣΚΑΪ για ένα ρεπορτάζ του Τάκη Χατζή που επαληθεύτηκε πλήρως στην πορεία. Στη συνέχεια, η ΝΔ αποφάσισε εμπάργκο στην ΕΡΤ. Με τα κομματικά εμπάργκο δεν περιορίζεται το δικαίωμα των πολιτών στην πλουραλιστική ενημέρωση;

-Κοιτάξτε, είμαι και δημοσιογράφος και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω με τα εμπάργκο…

-Παλιά ήσασταν, τώρα είστε πολιτικός.

-Η δημοσιογραφία πάντα σε συνοδεύει… είναι ένα σύνολο αξιών και δεοντολογίας που καθορίζουν τη στάση μας ως πολιτών. Είναι λάθος το γενικευμένο εμπάργκο σε οποιοδήποτε κανάλι. Εκτός αν το κανάλι αυτό είναι φασιστικό. Δεν μιλάμε όμως για αυτό τώρα. Παλιότερα είχε γίνει εμπάργκο σε μία εκπομπή Άλλο όμως το εμπάργκο σε μία εκπομπή λόγω της άκρατης μεροληψίας κι επιθετικότητας ενός δημοσιογράφου και άλλο το εμπάργκο σε ένα κανάλι. Αν υπάρχει ένα λάθος του ΣΥΡΙΖΑ για τον ΣΚΑΪ (και είναι λάθος, αναφερθήκατε εσείς σtα πραγματικά γεγονότα), είναι δέκα φορές λάθος το εμπάργκο της ΝΔ στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Αν ένα κόμμα θέλει να διαμαρτυρηθεί για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση πρέπει να κάνει πολιτικό θέμα, να το θέσει στη Βουλή, και όχι να κάνει εμπάργκο. Το εμπάργκο της ΝΔ είναι το προανάκρουσμα για να ρίξει ξανά «μαύρο» αν ποτέ γίνει κυβέρνηση.

-Ακούγοντας την πολύ σκληρή κριτική σας για την ΕΡΤ, δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ αυτό που σας καταλογίζουν ορισμένοι σύντροφοί σας ότι ο Φίλης άρχισε το αντάρτικο όταν έφυγε από υπουργός.

-Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει αυτή τη διαρροή στην οποία αναφέρεστε. Τουλάχιστον εγώ δεν έχω την έχω αντιμετωπίσει σε ευρεία κλίμακα. Πρόκειται για δίκη προθέσεων που βρίσκεται έξω από τις αρχές της Αριστεράς και εν γένει της δημοκρατίας Θέλω να κρίνομαι από αυτά που κάνω και λέω, από το αν εντάσσονται στη συλλογική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ ή αν είναι μόνο προσωπικές επιλογές, φωτοβολίδες και μπαταριές στον αέρα. Όσα λέω και κάνω τα εντάσσω στη συλλογική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο λειτουργεί βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ζήσαμε μια περίοδο «νεκρών» οργάνων. Κα όσο βέβαια μπορεί να λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη μεταμφίεση του κυβερνητικού προγράμματος. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει στίγμα αριστερού κόμματος και όχι το στίγμα ενός κόμματος που λειτουργεί υπό τον μανδύα του κυβερνητισμού, της αναγκαστικής υποστήριξης όλων των ενεργειών της κυβέρνησης. Αυτό είναι το πρόβλημα που πρέπει να λύσει σήμερα ο ΣΥΙΡΙΖΑ, με τη νέα πορεία που χαράσσουμε, με τον νέο γραμματέα Π. Σκουρλέτη και τα νέα όργανα. Για να απαντήσω τώρα σους κακόπιστους, θέλω να υπενθυμίσω ότι και υπουργός που ήμουν, εξέφραζα πολιτικές θέσεις που δεν ήταν αρεστές σε ένα μέρος της κοινωνίας –όχι μόνο αντιπάλους. Σας υπενθυμίζω τις θέσεις μου για τον εθνικισμό ή τις σχέσεις κράτους-εκκλησίας. Αλλά δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει κάποιος να δημιουργεί προφίλ αιρετικού. Δεν είμαι αιρετικός. Είμαι πολύ ορθόδοξος. Αφοσιώνομαι στη δουλειά που αναλαμβάνω να κάνω. Το πέρασμά μου από την Παιδεία δεν ήταν μια ιστορία διακηρύξεων. Ήταν ένας χρόνος έργου.

-Γι’ αυτό και πήρατε 10 από τον πρωθυπουργό. Είστε ο πρώτος αριστούχος που έμεινε μετεξεταστέος. Δικαιώσατε τη ΝΔ που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διώκει την αριστεία.

-10 και αποβλητέος, όχι μετεξεταστέος. Καθημερινά διαπιστώνω τον απόηχο της δουλειά μου στην Παιδεία. Το ενδιαφέρον μου για αυτόν τον χώρο παραμένει ολοζώντανο. Δεν πικράθηκα που δεν είμαι πια υπουργός. Δεν γεννήθηκα για να είμαι υπουργός. Δεν άλλαξα κόμματα για να γίνω υπουργός. Κι επειδή ο πρωθυπουργός στον πρώτο ανασχηματισμό που πρότεινε να αλλάξω υπουργείο και δεν δέχτηκα, αυτό σημάνει ότι δεν επιδιώκω ντε και καλά να είμαι υπουργός. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που υπάρχουν πολιτικά μόνο αν είναι υπουργοί. Να σας υπενθυμίσω επίσης ότι στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή που έγινε πριν τον ανασχηματισμό, δεν είπα τίποτα που θα βοηθούσε μια ενδεχόμενη υπουργοποίησή μου, αλλά διατύπωσα κανονικά την άποψή μου με ψύχραιμο και δημοκρατικό τρόπο. Τρεις μέρες πριν τον ανασχηματισμό

-Με τον κ. Τσίπρα πώς είναι οι σχέσεις σας;

-Προσωπικά καλές. Όταν τον βλέπω στη λειτουργία των οργάνων.

–Πολιτικά;

–Πιστεύω ότι και σήμερα ο Τσίπρας αποτελεί στοιχείο προστιθέμενης πολιτικής αξίας στη μεγάλη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς να κυβερνήσει αυτήν την χώρα.

-Με τους 53 ενώ πολιτικά είστε κοντά, εντούτοις, οργανωτικά κρατάτε αποστάσεις. Γιατί επιλέγετε αυτήν την πορεία του «μοναχικού λύκου»;

– Είμαι ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύει ότι πρέπει να δοθούν στο κόμμα ξανά τα πολιτικά δικαιώματά που του αφαιρέθηκαν από τη μνημονιακή περιπέτεια. Να μπορεί δηλαδή κυριαρχικά το κόμμα να αποφασίζει για τις μεγάλες πολιτικές επιλογές. Αυτό που δεν χρειαζόμαστε είναι διαιρέσεις φατριαστικού χαρακτήρα. Δεν εννοώ ότι οι τάσεις και τα ρεύματα σε ένα κόμμα συνιστούν κατ’ ανάγκη φατριαστικό φαινόμενο. Το κρίσιμο ζήτημα από το οποίο θα κριθούν τα διάφορα ρεύματα, είναι διάλογος ανάμεσα σε όλα τα μέλη. Αυτό δεν είναι θέμα μόνο οργανωτικό. Πρέπει να δημιουργηθεί ξανά η συνείδηση στο μέλος του κόμματος ότι ο λόγος του μετράει. Οι 53 αναμφισβήτητα συνιστούν διαχρονικά έναν χώρο όπου ακούγονται απόψεις που βοηθούν στην αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε μια εποχή που ασκούνται πιέσεις για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΙΖΑ σε συστημικό κόμμα. Οι χώροι διαλόγου εντός του κόμματος, όχι οι ομαδοποιήσεις, μπορούν να βοηθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να επιστέψει στην αριστερή κανονικότητα. Αυτός ο χώρος, όχι στενά οι 53+ αλλά και άλλοι εντός του κόμματος μπορούν να δώσουν το στίγμα για την επιστροφή στην αριστερή κανονικότητα. Βεβαίως έχετε δίκιο ότι δεν πρέπει να έχουμε μοναχικές πορείες. Δεν είμαι μοναχικός λύκος. Ούτε καν μοναχικός Νίκος. Στο συνέδριο εκλεγήκαμε μαζί με τον Ευκλείδη πρώτοι σε σταυρούς στην Κεντρική Επιτροπή.

-Δηλαδή εσείς λέτε ότι πρέπει να ενοποιηθεί η εσωκομματική αντιπολίτευση;

-Λέω ότι πρέπει να μιλήσουν τα μέλη του κόμματος. Απογοητευμένα, αδρανοποιημένα, όλα πρέπει να μιλήσουν. Να μιλήσει η μεγάλη πλειοψηφία των μελών που γνήσια συμμετέχουν στο κόμμα και δεν θέλουν να διαμεσολαβούνται από δίκτυα εξυπηρετήσεων. Σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος.

-Δίκτυα εξυπηρετήσεων σημαίνουν και πελατειακές σχέσεις.

-Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει για όλα τα μεγάλα κυβερνητικά κόμματα.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]