Έτσι το σημερινό υπουργικό αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς γίνεται δυο μέρες πριν τη συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης.

Με το Βερολίνο να κόβει «στον αέρα» ακόμη και την τελευταία συμβιβαστική πρόταση της Γαλλίας, η κυβέρνηση καλείται να πάρει μία δύσκολη, πλην αναπόφευκτη κατά τα φαινόμενα, απόφαση για τη διαπραγμάτευση επί της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος και του ζητήματος του χρέους: ή να συμβιβαστεί με ό,τι της παρουσιαστεί από την πλευρά των δανειστών την Πέμπτη στο κρίσιμο και καθοριστικό Eurogroup ή να κάνει ακόμη έναν ελιγμό, ευελπιστώντας ότι η «απειλή» μίας «ελληνικής κρίσης» αυτή την περίοδο θα οδηγήσει σε έναν έντιμο συμβιβασμό και όχι σε μία νέα οδυνηρή ήττα.

Σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση δεν έχει χάσει την αισιοδοξία της ότι μπορεί να βρεθεί μία «διαχειρίσιμη λύση» που θα μπορεί να εμφανιστεί στο εσωτερικό ως «θετική εξέλιξη» για την πορεία της χώρας και της οικονομίας. Ωστόσο προετοιμάζεται για όλα, χαμηλώνοντας τον πήχη των προσδοκιών. Εκείνο, που φαίνεται να έχει καθαρό πλέον η κυβέρνηση, είναι ότι δεν μπορεί να οδηγήσει τη συζήτηση, σε περίπτωση ρήξης στο Eurogroup, στη σύνοδο κορυφής της 22ας Ιουνίου. Κάτι τέτοιο θα ενείχε μεγάλο κίνδυνο νέας καθυστέρησης, αφού δεν είναι καθόλου βέβαιο – το αντίθετο μάλιστα ισχύει – ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα παρακάμψουν το Eurogroup για να δώσουν μία «πολιτική λύση».

Πάμε προς ανώμαλη προσγείωση στο Eurogroup

Στο πιο καλό, για το Μαξίμου σενάριο, η Αθήνα την Πέμπτη θα δει… λευκό καπνό σε μια δόση πέριξ των επτά δισεκατομμυρίων ευρώ, ελάχιστο μέρος της οποίας θα κατευθυνθεί για να κλείσει η… τρύπα των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα. Τα υπόλοιπα καυτά θέματα μεταφέρονται για συζήτηση μετά τις γερμανικές εκλογές και θα σχετίζονται με το τέλος του προγράμματος. Δηλαδή, τον Αύγουστο του 2018.

Διαβάστε ακόμα:

Αντί για γραβάτα, πάμε προς ανώμαλη προσγείωση στο Eurogroup