Πριν οκτώ χρόνια, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Dezeen, ο Vo Trong Nghia, ιδρυτής το 2006 του φερώνυμου αρχιτεκτονικού γραφείου, είχε περιγράψει το μπαμπού ως το «“ πράσινο” ατσάλι του 21ου αιώνα».

Το κέντρο υποδοχής στο θέρετρο έχει δάπεδο με επιφάνεια 1.460 τετραγωνικών μέτρων και συμπεριλαμβάνει μια σειρά αψίδων, θόλων και πλεγμάτων· ο εσωτερικός κενός χώρος του έχει λαξευτεί στα σχήματα ενός λωτού και ενός ορειχάλκινου τυμπάνου. Οι φεγγίτες στη σκεπή επιτρέπουν στο φως της ημέρας να εισέρχεται και ο δικτυωτός από μπαμπού σκελετός καθιστά εφικτό τον φυσικό αερισμό του χώρου. «Το φως έρχεται μέσα όμορφα και, μαζί με το φυσικό χρώμα του μπαμπού, δημιουργεί μια ζεστή και οικεία ατμόσφαιρα παρά το ότι η δομή είναι πολύ ανοιχτή ως προς τη ροή του αέρα»  υπογράμμισαν από το VTN Architects.

Φθάνοντας στο θέρετρο, οι επισκέπτες διασχίζουν μια πλατεία και ακολουθούν ένα «μονοπάτι» πάνω από την αβαθή λίμνη που περιβάλλει το κέντρο υποδοχής, πριν μπουν σε αυτό μέσω ενός αψιδωτού ανοίγματος. Το «μονοπάτι» συνεχίζει στο εσωτερικό και οδηγεί σε δύο χολ στα οποία έχει δοθεί το σχήμα ενός λωτού στο ένα και το σχήμα ενός ορειχάλκινου τυμπάνου στο άλλο. Αυτοί οι λαξευμένοι εσωτερικοί κενοί χώροι αντιπροσωπεύουν παραδοσιακά σύμβολα που θέλουν να ικανοποιήσουν την απαίτηση των πελατών να ενσαρκώνει το κτίσμα την κουλτούρα του Βιετνάμ.