Γράφει ο Αριστείδης Τσιπλάκος*

Δεν θα αναφερθώ στα προφανή λάθη που είναι γνωστά σε όλους, όπως ο αλόγιστος δανεισμός της δεκαετίας του 1980, η αδυναμία μας να εκμεταλλευθούμε σωστά τα πολλαπλά κοινοτικά πλαίσια δεκάδων δισ. ευρώ, η πρώιμη ένταξή μας στην οικονομική ζώνη χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία με αποτέλεσμα την υποτίμηση της δραχμής κατά 30%, οι σπατάλες της δεκαετίας 2000-με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ούτε θα σταθώ στη δημαγωγία του Γ. Παπανδρέου στις εκλογές του 2009 που κέρδισε τον Κ. Καραμανλή που έκρουε τον κώδωνα κινδύνου, με την υπόσχεση «λεφτά υπάρχουν», με αποτέλεσμα να μας οδηγήσει στο ΔΝΤ και στα μνημόνια.

Παρά τα αναφερθέντα γνωστά λάθη μπορούσαμε να αποφύγουμε την οικονομική κρίση, ή τουλάχιστον να την περάσουμε ανώδυνα, αν δεν κάναμε το βασικό λάθος για την ανάπτυξη της οικονομίας μας να περιορισθούμε κυρίως σε ορισμένους τομείς όπως ο τουρισμός, η πρωτογενής παραγωγή δηλαδή η γεωργία, ο κλάδος τροφίμων και η οικοδομική δραστηριότητα και να αμελήσουμε ή να αδιαφορήσουμε να αναπτύξουμε άλλους περισσότερο παραγωγικούς τομείς όπως:

1.Ναυπηγοεπισκευαστικός

Η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μεγάλη ναυτική παράδοση με αξιόλογα ναυπηγεία όπως Σκαραμαγκά, Ελευσίνας και Νεωρίου που είχαν όλες τις προϋποθέσεις να γίνουν πόλος έλξης κυρίως για τους Ελληνες εφοπλιστές που ναυπηγούν τον τεράστιο στόλο τους σε ξένα ναυπηγεία.

Ομως ο συνδικαλισμός και η μεγάλη αυτή πληγή της χώρας μας οι εργατοπατέρες που τους δώσαμε το προνόμιο να πληρώνονται όχι για να εργάζονται αλλά για να οργανώνουν απεργίες με απαράδεκτα αιτήματα, είχε αποτέλεσμα οι βιομηχανίες να μην μπορούν να ανταποκριθούν και εμείς απλώς να βλέπουμε τη συνεχή φθίνουσα πορεία χωρίς καμιά επέμβαση.

2.Πολεμικές βιομηχανίες

Οι πολεμικές βιομηχανίες ήταν ένας από τους τομείς ανάπτυξης αλλά και για την ασφάλεια της χώρας. Η ΕΒΟ, η Πυρκάλ, η Λάρκο. Η αιτία της απαξίωσή τους εκτός από τους ασύδοτους συνδικαλιστές, με τις συνεχείς απεργίες τους, ήταν και οι διοικήσεις τους που ήταν εντελώς άσχετες με το αντικείμενο, αφού είχαν τοποθετηθεί ως διοικητές κυρίως αποτυχημένα στις εκλογές κομματικά στελέχη.

3.Ορυκτός πλούτος

Αδιαφορήσαμε για τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της χώρας μας. Είμαστε πρώτοι στον κόσμο σε νικέλιο, πρώτοι σε λευκόλιθο, πρώτοι σε υδρομαγνησίτη, πρώτοι σε περλίτη (1.600.000 τόνοι), δεύτεροι. παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόνοι), διαθέτουμε ανεξάντλητα αποθέματα βωξίτη ολόκληρα βουνά (2.000.000 τόνοι) πρώτοι και σε χρωμίτη.

Εχουμε ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού στη Χαλκιδική και αλλαχού όπου υπολογίζεται ότι υπάρχουν «θαμμένοι» περίπου 160 τόνοι χρυσού, η εκμετάλλευση των οποίων καρκινοβατούσε με τις γνωστές αντιδράσεις. Υπάρχουν επίσης 2.000 τόνοι αργύρου, σχεδόν 1.500.000 τόνοι μολύβδου και ψευδαργύρου και πάνω από 1.000.000 τόνοι χαλκού η αξία των οποίων σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του τμήματος γεωλογίας του ΑΠΘ υπολογίζεται σε 2,4 τρισ. ευρώ.

Ακόμα έχουμε νοτίως της Κρήτης στο Ιόνιο και αλλαχού σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου των οποίων η αξία το γεωλογικό ινστιτούτο των ΗΠΑ εκτιμά τουλάχιστον σε 4 τρισ. ευρώ. Η προσπάθεια του υπουργού Ενέργειας Μανιάτη για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων δεν ευδοκίμησε, ούτε η συμφωνία που υπογράψαμε στην Μόσχα το 1992 για την αποπεράτωση του εργοστασίου Αλουμίνας στη Θίσβη και εκμετάλλευση του βωξίτη, επειδή ακυρώθηκε από την επόμενη κυβέρνηση.

4.Παιδεία – έρευνα

Δεν θα αναφερθώ στη διαχρονική αδυναμία συμφωνίας όλων των κομμάτων για την ψήφιση ενός σωστού και μονίμου εκπαιδευτικού συστήματος. Η Ελλάδα με την ιστορική της κληρονομιά μπορούσε να αποτελέσει χώρα παιδείας και πόλο έλξης ξένων φοιτητών αν δεν είχε καταψηφιστεί στη συνταγματική αναθεώρηση η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με εποπτεία του κράτους.

Πέρα από την εισροή συναλλάγματος θα είχαμε απασχολήσει σε αυτά όλους τους διακεκριμένους επιστήμονες που έφυγαν στο εξωτερικό και θα αποφεύγαμε τη μετάβαση χιλιάδων νέων για να σπουδάσουν σε ξένα πανεπιστήμια, πολλά από αυτά ήταν αμφιβόλου ποιότητας.

Με τη χρηματοδότηση των πανεπιστημιακών εργαστηρίων έρευνας οι Ελληνες επιστήμονες θα μπορούσαν να κατατάξουν τη χώρα μας στις πιο προηγμένες χώρες στην επιστημονική έρευνα.

5.Δημόσια Διοίκηση

Τέλος, ο μεγάλος ασθενής μέχρι τώρα ήταν η Δημόσια Διοίκηση η οποία, όπως διαπιστώνει η σημερινή κυβέρνηση, δεν δύναται να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις.

Τούτο γιατί με την πελατειακή νοοτροπία που επικρατούσε στην χώρα μας, το Δημόσιο σε μεγάλο βαθμό έχει στελεχωθεί με ημετέρους κάθε κόμματος που ήταν στην εξουσία, με υπαλλήλους χωρίς να εξετάζεται έστω και στοιχειωδώς αν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους.

Είναι γνωστό ότι στο μέσον κατέφευγαν όσοι δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις ενώ οι ικανοί επιστήμονες, που σπούδασαν με δαπάνες του Ελληνικού Δημοσίου, βρίσκοντας κλειστές τις πόρτες κατέληγαν στο εξωτερικό και καμαρώνουμε όταν διαπρέπουν, αντί να ντρεπόμαστε που είμαστε η αιτία να τους εκμεταλλεύονται οι ξένοι.

Ηταν φυσικό ύστερα από όλα αυτά τα λάθη μας να φτάσουμε στα σημερινά αδιέξοδα και είναι καιρός όλοι οι πολιτικοί να τα αναγνωρίσουν και να σταματήσουν οι κοκορομαχίες ώστε να συνδράμουν όλοι ενωμένοι τη σημερινή κυβέρνηση που βαδίζει στον σωστό δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.

*Ο Αριστείδης Τσιπλάκος είναι τέως υπουργός

Από την έντυπη έκδοση