«Μπαίνω νεαρή και φιλόδοξη στον χώρο της δημοσιογραφίας, αθώα. Όταν βγαίνεις από το σπίτι σου, την προσωπική σου ζωή, είσαι προστατευμένος. Σε αγαπάνε, σε αποδέχονται, είσαι αθώος. Προφανώς και απονήρευτος, πονηρεύεσαι αμέσως όμως. Εγώ αντιμετώπισα αυτό που σου περιέγραψα.

Το πρώτο πράγμα, ας πούμε, ήταν στην πρώτη εφημερίδα που πήγα και δούλεψα, ήταν ο ήχος όταν πέρναγα των σχολίων των ανδρών -τότε ήμασταν και πολύ λίγες οι νέες γυναίκες στις εφημερίδες- που έκαναν σχόλια για τον σωματότυπό μου, ήταν προφανές αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να σου πω τι ακριβώς άκουγα, μία λέξη άκουγα. Άστο τώρα… Όμικρον στην καθαρεύουσα… Άκουγα σχόλια για τα οπίσθιά μου! Είναι πάρα πολύ απλό.

Άρχισα να δέχομαι κάποιες προσκλήσεις για καφέ, μέχρι εκεί ήταν απλά τα πράγματα. Μια μέρα με φώναξε στο γραφείο του να συζητήσουμε, προφανώς, κάτι για δουλειά, έκλεισε την πόρτα και κλείδωσε. Όταν άκουσα το κλειδί, είπα “ωχ”… Και μου επιτέθηκε σωματικά κατευθείαν. Του είπα ότι αν δεν ξεκλειδώσει την πόρτα θα βάλω τις φωνές, θα ουρλιάξω αμέσως. Άνοιξε την πόρτα και βγήκα έξω. Εγώ έφυγα από τη δουλειά… Το χειρότερο είναι ότι μετά μου διεμηνύθη ότι αν δεν γυρίσω ή εν πάση περιπτώσει έτσι όπως έχω φερθεί, δεν θα βρω πουθενά αλλού δουλειά», είπε μεταξύ άλλων η Έλλη Στάη στην εκπομή Αυτοψία με τον Αντώνη Σρόιτερ.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=dpMW9l3ACV0

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]