Αν και τα τελευταία χρόνια η Ο’ Κόνορ απασχολεί σποραδικά την επικαιρότητα με τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει ή με τις τραγωδίες της οικογενειακής ζωής της, καθώς μόλις τον περασμένο Ιανουάριο ο γιος της, Σέιν, αυτοκτόνησε, ίσως ξεχνάμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που όλα τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω της, έθιγε ζητήματα που κανένας σταρ της μουσικής βιομηχανίας δεν τολμούσε να αγγίξει. Ζητήματα που στις μέρες μας τίθενται ανοιχτά και πλέον τα αυτιά για να ακούσουν είναι πολύ περισσότερα.

Αυτό ακριβώς θέλει να επισημάνει το ντοκιμαντέρ που επικεντρώνει στην περίοδο που η Σινέντ Ο’ Κόνορ «σκανδάλιζε» την κοινή γνώμη μιλώντας για την προβληματική μουσική βιομηχανία, την κακοποίηση των γυναικών, τη σιωπή που κάλυπτε τους βιασμούς παιδιών από ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας. «Πάντα με ενδιέφεραν οι ιστορίες γυναικών που βρήκαν δικαίωση κάποια στιγμή. Τόσο πολλές γυναίκες έχουν περάσει στην ιστορία ως υποσημείωση ή ως τραγικές ηρωίδες. Αυτό δεν μπορούσα να το δεχθώ για τη Σινέντ. Στην Ιρλανδία τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά μέχρι και την τελευταία δεκαετία ο κόσμος γέλαγε μαζί της, όπως και σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη», λέει η Κάθριν Φέργκιουσον σε συνέντευξή της στον «Guardian».

Δύσκολο πλαίσιο

Οπως περιγράφεται και στην ταινία, η Σινέντ Ο’ Κόνορ μεγάλωσε σε μια χώρα και σε μια εποχή όπου δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ότι οι γυναίκες ήταν σε θέση να ελέγχουν τη ζωή και τις αποφάσεις τους, καθώς η Καθολική Εκκλησία ασκούσε αυτόν τον ρόλο σε κεντρικά ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Η μητέρα της την κακοποιούσε συναισθηματικά και σωματικά και η ίδια ένα διάστημα, ως μικρό παιδί, ήταν υποχρεωμένη να κοιμάται στον κήπο του σπιτιού της. Η οργή μέσα της διογκωνόταν μέχρι που βρήκε στήριγμα στη μουσική, έφυγε για το Λονδίνο και προσπάθησε μέσα από αυτήν να βρει την οικογένεια που είχε στερηθεί στην παιδική και την εφηβική της ηλικία.

Το «Nothing compares 2 U» άλλαξε τα πάντα για εκείνη. Το τραγούδι έγινε Νο1 επιτυχία σε όλο τον κόσμο στις αρχές του 1990 και το βιντεοκλίπ παιζόταν διαρκώς από το MTV. Την επόμενη χρονιά όμως η Σινέντ Ο’ Κόνορ αποφάσισε να μποϊκοτάρει την απονομή των βραβείων Γκράμι διαμαρτυρόμενη για τις «ψεύτικες και υλιστικές αξίες της μουσικής βιομηχανίας». Τον Οκτώβριο του 1992 έσκισε τη φωτογραφία του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ μπροστά στα έκπληκτα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών διαμαρτυρόμενη για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας. Εννιά χρόνια αργότερα, η Εκκλησία αναγνώρισε το γεγονός της κακοποίησης. «Ηταν 23-24 ετών και ο κόσμος ένιωσε ότι απειλείται από εκείνη. Ο λευκός Αμερικανός άνδρας δεν μπορούσε να την αποδεχθεί», λέει η Φέργκιουσον, η οποία βρέθηκε πριν από λίγο καιρό σε προβολές της ταινίας της στις ΗΠΑ.

«Εβαλα τα κλάματα»

«Τα 15χρονα παιδιά είχαν μείνει σχεδόν άφωνα. “Πώς γίνεται να μην τα γνωρίζουμε όλα αυτά για εκείνη;”, αναρωτιούνται, καθώς η ταινία βλέπεται με άλλη ματιά υπό το πρίσμα της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου περί απαγόρευσης των αμβλώσεων. Τώρα οι γυναίκες στις ΗΠΑ καλούνται να αντιμετωπίσουν τη φρίκη με την οποία εμείς μεγαλώσαμε στην Ιρλανδία. Ομως, αν πιέσεις έντονα, τα πράγματα αλλάζουν και αυτό συνέβη στην Ιρλανδία, χάρη κυρίως στα νέα παιδιά που δρουν ακτιβιστικά και συλλογικά».

Οταν παρουσίασε την ταινία στις πόλεις της Ιρλανδίας, η υποδοχή ήταν ακόμα πιο ενθουσιώδης. «Ηταν κόσμος μέσα στην αίθουσα από 14 έως 98 ετών. Καθώς η ταινία έπαιζε, επικρατούσε ησυχία και ένιωθες μια ένταση. Οταν φτάσαμε στο απόσπασμα που η Σινέντ σκίζει τη φωτογραφία του Πάπα, όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές. Εβαλα τα κλάματα…».

Ειδήσεις σήμερα

Βιασμός 12χρονης: «Θα έχουμε τουλάχιστον άλλες 6 συλλήψεις» – Σοκάρει η κατάθεση της ανήλικης

Συντάξεις: Λύση-πακέτο για πληρωμές-εξπρές στα αναδρομικά [πίνακες]

Κούγιας για τον βιασμό στο ΑΤ Ομόνοιας: «Η κοπέλα ικανοποίησε μία φαντασίωσή της»