Φέτος, βάζοντας ένα μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό της, χαρίζει λίγη από τη θεϊκή της ενέργεια στη σκηνή του «Your Face Sounds Familiar» του ΑΝΤ1, τρελαίνοντας κοινό και κριτική επιτροπή με τις μεταμφιέσεις της.

Βρίσκεσαι σπίτι, σε καραντίνα; Πώς βιώνεις αυτή τη νέα πραγματικότητα;

Οπως όλος ο κόσμος. Ψύχραιμα και υπομονετικά. Κλεισμένη στο σπίτι, ακολουθώντας όλες τις οδηγίες προστασίας των ειδικών επιστημόνων και της κυβέρνησης, προσπαθώντας να μην πανικοβάλλομαι και να σκέφτομαι αισιόδοξα. Συμβαίνει κάτι τόσο αδιανόητο, που έχουμε την αίσθηση ότι δεν είναι αληθινό. Πολύ συχνά αναρωτιέμαι, πώς γίνεται να συμβαίνει στ’ αλήθεια αυτό… Αυτό που βλέπαμε στις ταινίες και φάνταζε τόσο ακραίο, να έχει γίνει η σημερινή μας πραγματικότητα.

Πώς περνάς τον χρόνο σου στο σπίτι;

Προσπαθώ να ξυπνώ με χαμόγελο. Οταν συμβαίνει αυτό, τότε όλα πάνε καλά. Εχω καλή διάθεση για να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, να μαγειρέψω φαγητά με συνταγές που ψάχνω στο Ιντερνετ ώστε να φτιάχνω λίγο πιο δημιουργικά και ευφάνταστα εδέσματα, να ασχολούμαι με τη μουσική μου, να πιάσω την κιθάρα μου και να παίξω τραγούδια, να διαβάσω παλιά κείμενά μου και να κάνω διορθώσεις μήπως και καταφέρω, κάποια στιγμή, να κάνω την επόμενη παράσταση που ονειρευόμουν και άλλα πολλά μικρά, καθημερινά πράγματα που με βοηθούν να ξεχνιέμαι και να έχω την αίσθηση ότι ο χρόνος περνά γρήγορα. Ο ήλιος βοηθά πολύ. Ολες τις ηλιόλουστες μέρες είμαι χαρούμενη και τότε είναι που κάνω τα σχέδιά μου για το μέλλον.

Οι συγγενείς και οι φίλοι στην Κύπρο τι σου μεταφέρουν από εκεί;

Βιώνουν ουσιαστικά την ίδια κατάσταση, όπως όλοι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη. Συμβαίνει κάτι που το περνάμε όλοι μαζί, αλλά μόνος του ο καθένας. Και αυτό είναι το πιο βασανιστικό. Το ότι για να προστατεύσεις αυτούς που αγαπάς αλλά και όλους τους συνανθρώπους σου πρέπει να μείνεις μακριά τους.

Τα γυρίσματα για το «YFSF» έχουν σταματήσει, σωστά;

Ναι, φυσικά. Σταματήσαμε να κάνουμε γυρίσματα αρχικά με κοινό, όταν η παραγωγή αποφάσισε να λάβει μέτρα πρόληψης πριν καν ανακοινωθούν οποιαδήποτε μέτρα από το κράτος. Ουσιαστικά αυτό ήταν και το τελευταίο μας επεισόδιο, αφού με τα πρώτα κρούσματα που ανακοινώθηκαν, το κανάλι αποφάσισε να διακόψει όλες τις ψυχαγωγικές εκπομπές και, όπως φαίνεται, πολύ σωστά έπραξε. Ηταν απλά θέμα χρόνου.

Πώς πήρες την απόφαση, αλήθεια, να πεις το «ναι» σε αυτό το σόου; Μάλιστα από τη θέση της διαγωνιζόμενης…

Το είδα σαν μια πρόκληση και σαν ευκαιρία να κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αφήνοντας πίσω το ποια είμαι ουσιαστικά και να προσπαθήσω να μπω σε καινούργιους ρόλους, έχοντας την αίσθηση ενός musical που τόσο πολύ αγαπώ. Είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο τελικά, ίσως γι’ αυτό, επειδή κατά βάθος το γνώριζα, απέφευγα όλα αυτά τα χρόνια να πω το «ναι». Επαιξε ρόλο βέβαια -και μάλιστα πολύ σημαντικό- η γνώμη δικών μου ανθρώπων. Αυτών που με γνωρίζουν πολύ καλά και ξέρουν τις αντοχές μου αλλά και τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες.

Στην κριτική επιτροπή θα καθόσουν; Ησουν στο παρελθόν σε επιτροπή, γι’ αυτό ρωτάω…

Βεβαίως. Ισως και με μεγαλύτερη ευκολία.

Πόση σκληρή δουλειά κρύβεται πίσω από κάθε εμφάνιση που βλέπουμε εμείς την Κυριακή;

Πολλή δουλειά. Σου δίνεται ένα καινούργιο τραγούδι κάθε βδομάδα, για το οποίο έχεις ουσιαστικά πέντε ημέρες για να το προετοιμάσεις και να το φέρεις σε ένα καλό επίπεδο. Ενα τραγούδι το οποίο πρέπει να μάθεις από την αρχή, μελωδία και λόγια, τόσο καλά, σαν να το τραγουδάς κάποια χρόνια και μετά να αρχίσεις να μελετάς τον εκάστοτε ερμηνευτή. Τα διάφορα χαρακτηριστικά του όσον αφορά στην ερμηνεία, την έκφραση, τη χροιά της φωνής, την κίνηση. Αν δε, υπάρχει και χορογραφία, τότε οι 24 ώρες της ημέρας δεν φτάνουν ώστε να μπορέσει κανείς να αντεπεξέλθει. Δεν έχεις χρόνο για τίποτα άλλο και η ζωή σου όλη γίνεται το παιχνίδι. Είναι όμως τόσο δημιουργικό που σε κάνει να ξεχνάς την όποια κούραση και ανυπομονείς για τους επόμενους ρόλους. Σε όλο αυτό βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν πάρα πολύ, ώστε να μπορέσει ο καθένας από μας να νιώσει αυτοπεποίθηση και ασφάλεια, όπως οι δασκάλες μας, Σόφη Ζαννίνου, Αννα Αθανασιάδου, Στεφανία Ρίζου, που μας προσέχουν και τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Από κει και πέρα πρέπει να αφιερώνουμε πάρα πολύ από τον προσωπικό μας χρόνο ο καθένας για επιπλέον πρόβες και δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι τόσο συνεπής, αν δεν είχα τη βοήθεια των αγαπημένων φίλων και συνεργατών μου, Χρήστου Νικολάου και Ινές Ζήκου – και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου άγχος αναφορικά με το σόου;

Κοιμάμαι και ξυπνάω αγχωμένη για τα πάντα στη ζωή μου. Είναι δυνατόν να μην είχα άγχος για το σόου; Χωρίς να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Μάλλον με απασχολούν τα πάντα. Αν θα προλάβω να μάθω τα τραγούδια, αν θα μπορέσω να αλλάξω έστω και λίγο τη φωνή μου χωρίς να παρασυρθώ και να γίνω ο εαυτός μου, αν θα θυμηθώ τις χορογραφίες, αν θα τραγουδήσω το τραγούδι χωρίς να βήξω έστω και μία φορά, μιας και ένα αλλεργικό πρόβλημα με ταλαιπωρεί σε όλα τα λάιβ μου όταν υπάρχουν καπνοί, αρώματα κ.λπ. Στην τηλεόραση όμως είσαι εκτεθειμένος και πρέπει να είσαι άψογος.

Η βαθμολογία και η τελική κατάταξη σε ενδιαφέρουν ή κοιτάς το φιλανθρωπικό στοιχείο περισσότερο;

Μπήκα στο παιχνίδι βάζοντας έναν όρο στον εαυτό μου. Οτι δεν θα με απασχολήσουν ποτέ η βαθμολογία, η κριτική, τα σχόλια και η τελική κατάταξη. Οτι θα ζήσω το ταξίδι αυτό σαν ένα διάλειμμα στη ζωή και στην καριέρα μου, όπως τα διαλείμματα στο σχολείο που τα περιμένουμε για να παίξουμε και να νιώσουμε ξεγνοιασιά και ανεμελιά. Απλά θα… με αφήσω να το απολαύσω. Οπως ένα παιδί που χαίρεται με ένα καινούργιο παιχνίδι που του κάνουν δώρο.

Ποια εμφάνισή σου σε κέρδισε και σένα περισσότερο; Το κοινό το εντυπωσίασες ως Μαντόνα! Και μάλιστα, σέξι Μαντόνα!

Εγώ ένιωσα συγκίνηση ερμηνεύοντας το «True Colors» της Cindy Lauper, ένιωσα να μεγαλώνω ερμηνευτικά τραγουδώντας Jacques Brel και ένιωσα να γίνομαι ξανά παιδί με τις «Baby Metal». Αυτές ήταν οι αγαπημένες μου εμφανίσεις. Και ανυπομονούσα βεβαίως για την Bjork που ακολουθούσε, αλλά δεν προλάβαμε. Ισως αργότερα; Ποιος ξέρει; Αλλιώς, σε κάποιο live μου.

Ο κόσμος που σε βλέπει στον δρόμο, τι σου λέει;

Ο κόσμος μού χαμογελάει, με αγκαλιάζει και μου λέει όμορφα λόγια. Ανέκαθεν βέβαια υπήρχε αυτή η οικειότητα μεταξύ μας, δεν κρατάω αποστάσεις, αλλά με την τηλεόραση όλο αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο, ειδικά με τα μικρά παιδιά.

Τηλεόραση παρακολουθείς;

Οχι ιδιαίτερα. Netflix, ταινίες και σειρές. Στην τηλεόραση παρακολουθώ κυρίως ειδήσεις και κάποιες συγκεκριμένες εκπομπές που μου αρέσουν.

Μουσικά σόου παρακολουθείς;

Αυτό ακριβώς θα έλεγα. Βασικά μόνο μουσικά σόου παρακολουθώ, όταν έχω χρόνο.

Θεωρείς ότι όντως είναι μία καλή ευκαιρία για τους ανερχόμενους τραγουδιστές;

Είναι ίσως η μόνη ευκαιρία για γρήγορη δημοσιότητα και αναγνωρισιμότητα, αλλά επικίνδυνο κατά βάθος. Γιατί τα νέα παιδιά βιώνουν αυτή την αναγνωρισιμότητα έχοντας άγνοια για τον χώρο και για το πώς λειτουργούν τα πράγματα και ως νέα και ανώριμα θεωρούν ότι έχουν κερδίσει κάτι, το οποίο όμως θα χαθεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αν δεν δουλέψουν ουσιαστικά. Και θα τους πάρει πολύ περισσότερο χρόνο να πείσουν ότι αξίζουν πραγματικά. Αυτό που αρχικά μοιάζει να είναι το όπλο τους, γυρνάει εναντίον τους.

Το καλλιτεχνικό στερέωμα τι κινδύνους εγκυμονεί;

Οι κίνδυνοι θεωρώ ότι είναι παντού ίδιοι, αν ένα νέο παιδί βρεθεί ξαφνικά σε θέση να έχει φήμη και χρήματα. Χρειάζονται ωριμότητα και αυτογνωσία ώστε να μη χάσεις τον δρόμο σου και τον εαυτό σου.

Υπάρχουν μυστικά επιτυχίας για να αντέξει κάποιος στον χρόνο;

Δεν είναι μυστικό. Είναι απαραίτητο συστατικό στον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου. Ψυχή, ειλικρίνεια και μυαλό.

Σε προσωπικό επίπεδο πώς τα πας με την Ευρυδίκη όσο κυλά ο χρόνος;

Νομίζω ότι καταφέρνω να την αγαπώ και να την φροντίζω όλο και περισσότερο. Και έγινε πολύ πιο εύκολο, όταν άρχισα να μιλάω ξανά με το παιδί που υπάρχει μέσα μου. Βλέποντας τη μικρή Ευρυδίκη, το κοριτσάκι που ήμουν, με τα όνειρα, τα μυστικά, τις αγάπες μου, τις προσδοκίες μου, τις ανασφάλειές μου, δικαιολόγησα πολλές συμπεριφορές μου. Με αγκάλιασα σφιχτά, μου έδωσα ένα τεράστιο φιλί, με πήρα από το χέρι και είπα «πάμε, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να κάνουμε όσα ονειρευόμαστε». Και από τότε περπατάμε παρέα.

Η λάμψη που εκπέμπεις έχει να κάνει με την προσωπική σου «νηνεμία»;

Υποθέτω πως η ψυχολογία μας καθρεφτίζεται στο πρόσωπό μας. Αρα, αν στη ζωή μας υπάρχουν γαλήνη, ηρεμία, αγάπη και όλα τα απαραίτητα στοιχεία που συνθέτουν την ευτυχία, μάλλον όλα αυτά μαζί δίνουν μία ιδιαίτερη λάμψη στο βλέμμα μας.

Εχεις μια ιδιαίτερη ενέργεια, θετική και μοναδική, που δεν τη συναντάς ούτε σε παιδί 20 ετών!

Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές έχω νιώσει να κουράζομαι στη ζωή μου. Και όταν συμβαίνει αυτό, αρκούν 3 μέρες στον ήλιο και στη θάλασσα για να νιώσω ξανά παιδί. Και πολλή μουσική, εννοείται.

Ποιο είναι το λιμάνι της Ευρυδίκης;

Η αγκαλιά του αγαπημένου μου και της οικογένειάς μου.

Η αχίλλειος πτέρνα της;

Ο γιος μου.

Από την περιoδικό TV KOYS KOYS που κυκλοφορεί μαζί με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής