Κι αυτό είναι μια προβληματική στα επιχειρήματα της μίας ή της άλλης πλευράς. Όλοι κρίνουν με βάση τα δικά τους βιώματα. Όπως θα πει κάποιος σε ένα νέο δημοσιογράφο «εγώ δούλευα ενάμιση χρόνο απλήρωτος στο ξεκίνημα». Αυτό αυτομάτως καθαγιάζει στα μυαλά πολλών τη συγκεκριμένη πρακτική. Επίσης έχει διαφορά να παθαίνεις κάτι από ατύχημα ή υπό το καθεστώς πίεσης και φωνών και άλλο να γίνεται επίτηδες από τους συναδέλφους σου.

Αυτό είναι ένα γενικό σχόλιο, άσχετο με το τι μπορεί να έγινε όντως στη συγκεκριμένη κουζίνα. Είναι όμως μια πραγματικότητα πως ο κόσμος των εστιατορίων είναι σκληρός πίσω από τις πόρτες που οδηγούν στην κουζίνα. Υπάρχει ένταση, απίστευτη πίεση για τους νέους και αρκετές φορές συμβαίνουν πράγματα που μπορεί να εκληφθούν ως βασανιστήρια.

Ο Διονύσης Αλέρτας έγραψε ένα στάτους για το περιστατικό των ημερών, την καταγγελία προς τον αρχιμάγειρα του Έκτορα Μποτρίνι. Ο γνωστός pastry chef ανέφερε τα όσα έπαθε ο ίδιος στο ξεκίνημα του. Μέχρι και μέρος του δαχτύλου του έχασε από την πίεση για ταχύτητα.

«Στην πρώτη πρακτική μου σαν μάγειρας (2 χρόνια ήμουν ήδη βοηθός σε ζαχαροπλαστείο), έφυγα με εγκαύματα στα χέρια από τα λάδια που έσκαγαν από τα τηγάνια, εγκαύματα από τις μαντεμένιες κατσαρόλες που έμπαιναν στους φούρνους, ένα δάχτυλο μικρότερο από κόψιμο στη ζαμπονομηχανή και κοψίματα βαθιά από μαχαίρια. Αλλά εμείς ήμασταν άτυχοι γιατί ούτε το επάγγελμα είχε γίνει τόσο γνωστό λόγο τηλεόρασης, αλλά δεν υπήρχε και το λαϊκό δικαστήριο του FB και τα τόσα site να ασχοληθούν μαζί μας…Η επαγγελματική εστίαση δεν είναι MasterChef και μοντάζ».

Είναι χαρακτηριστικό πως στα σχόλια της ανάρτησης, υπήρξαν πολλοί μάγειρες και σεφ που συμφώνησαν μαζί του και στήριξαν έμμεσα την πλευρά Μποτρίνι. Όχι μόνο επιχειρηματίες της εστίασης όπως ο κύριος Ηλίας Μαμαλάκης, αλλά και άνθρωποι που απλώς έχουν ένα πόστο σε μια κουζίνα.