Η Τζούλια ήρθε στην Ελλάδα με τη γιαγιά της όταν ήταν εννιά ετών. Η μαμά της έμεινε στην Ουκρανία για να δουλέψει. Τα πρώτα χρόνια είχαν ελάχιστη τηλεφωνική επαφή, αφού ήταν κοστοβόρα η επικοινωνία μέσω τηλεφώνου.

Αυτή η κατάσταση την έδεσε πολύ με τη μαμά της, παρά την όποια απόσταση. Κάτι τέτοιο δε συνέβη με τον πατέρα της. Κι όπως τα περιγράφει η Τζούλια Νόβα, δε θα συνέβαινε ακόμα κι αν ζούσε στο διπλανό δωμάτιο.

«Με τον μπαμπά μου δεν έχω καθόλου σχέσεις. Από τα έξι μου μέχρι τα εννιά ήταν εξαφανισμένος, νόμιζα ότι είχε πεθάνει, αλλά μετά εμφανίστηκε. Ήμουν αντιδραστική απέναντί του και δεν τον πολυήθελα. Ποτέ δεν είχαμε έρθει κοντά γιατί πάντα αισθανόμουν ότι είχε μια περίεργη ενέργεια. Είμαι διαισθητική με τους ανθρώπους. Αν κάτι δε μου πάει καλά, τους διώχνω εύκολα. Δεν έχει σημασία που είναι πατέρας μου.

Ίσως αν μου έδειχνε παραπάνω αγάπη, να το προσπερνούσα. Αλλά επειδή ήταν στον δικό του… πλανήτη, τον ενδιέφεραν μόνο οι κοπέλες του που είχε εκείνη την περίοδο και όχι τόσο εγώ. Κι εγώ αυτό το καταλάβαινα. Δεν έμενε μαζί μας και ερχόταν πολύ σπάνια να με δει. Φαινόταν ότι ήταν με το ζόρι εκεί. Και τα δώρα που μου έφερνε ήταν φανερό ότι τα είχε αγοράσει η μητέρα του, η γιαγιά μου, κι αυτή τον πίεζε να με βλέπει.

Όταν ήμουν 18 χρονών, έψαξε για να με βρει εδώ στην Ελλάδα και με αυτά που ξεστόμισε με απώθησε ακόμα πιο πολύ. Σαν πατέρας δεν ήταν καθόλου σωστός. Ούτε μια σοκολατίτσα δεν μου είχε πάρει, δεν έδωσε ποτέ τίποτα για μένα. Μίλησε με τη μητέρα μου τότε και της είπε “τώρα που η Τζούλια έχει κλείσει τα 18 μήπως έχει έρθει η ώρα για να με βοηθάει οικονομικά;”. Αν σου έλεγε κάτι τέτοιο ο μπαμπάς σου, πώς θα αντιδρούσες; Δεν παθαίνεις ένα σοκ;».

https://www.youtube.com/watch?v=03bd_7qTpOw