Κι όμως, λίγες ώρες πριν στις 5.45 το απόγευμα, η γυναίκα που βοηθά τον Λογοθετίδη στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο τον βρίσκει νεκρό από ανακοπή καρδιάς μέσα στο μπάνιο, ενώ ο γιατρός που καλείται να βοηθήσει απλά διαπιστώνει το θάνατό του. Ο μεγάλος ηθοποιός έπασχε από πρόβλημα στη καρδιά και δύο χρόνια πριν εισάγεται στη κλινική Σμπαρούνη για το ίδιο θέμα.
Όμως όσοι τον γνωρίζουν θεωρούν ως πραγματική αιτία θανάτου, ότι συμβαίνει δύο βράδια πριν στο ομώνυμο θέατρο. Τότε, ο κορυφαίος πρωταγωνιστής, φεύγοντας από τη σκηνή της παράστασης “Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα”, δεν εισπράττει το σύνηθες γι αυτόν ενθουσιώδες χειροκρότημα του κοινού. Για ένα θεατράνθρωπο όπως ο Λογοθετίδης, το πηγαίο χειροκρότημα, έρχεται τόσο φυσικά όπως το ταλέντο του. Εκείνη τη βραδιά λέει χαμογελώντας πικρά στη συμπρωταγωνίστρια του Ίλυα Λυβικού : “Είδες τι έγινε απόψε ; Δε με γνώρισαν Ίλια. Δε με γνώρισαν. Ξέρεις κάτι Ίλια; Νομίζω ότι είναι η αρχή του τέλους”.
Πράγματι έτσι είναι. Ο Λογοθετίδης πηγαίνει την επόμενη ημέρα στις πρόβες του καινούργιου έργου “Ο τελευταίος τίμιος” που θα ανεβάσει σε μια εβδομάδα πικραμένος και καταβεβλημένος. Μια ώρα πριν το θάνατό του δίνει τη τελευταία του τηλεφωνική συνέντευξη. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας “Εμπρός” κάνει τη χιουμοριστική έρευνα “Εδώ διάστημα” όπου ζητώντας από το Λογοθετίδη μια συνέντευξη μετά τη βραδινή παράσταση, λαμβάνει μια απίστευτα προφητικά τραγική απάντηση:“…Πάντως θα προσπαθήσω να σας τη δώσω απόψε γιατί μέχρι τη Δευτέρα μπορεί να μου ζητήσει και κανένας άλλος να κάνω κανένα σχετικό ταξίδι”…
Την παγωμάρα της επόμενης ημέρας περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο ο Μάριος Πλωρίτης στο άρθρο του για τον μεγάλο απόντα:“Ορφάνεψε από προχθές το γέλιο στην Ελλάδα. Η μεγάλη νερομάνα του κεφιού στέρεψε ξαφνικά, ο πατέρας της σκηνικής χαράς βουβάθηκε για πάντα, ο ακούραστος σπορέας της ψυχικής ευφορίας σωριάστηκε καταγής… Όσο οδυνηρή ήταν προχθές το βράδυ η είδηση, άλλο τόσο έμοιαζε απίστευτη. Πως να φανταστεί το Βασίλη Λογοθετίδη ασάλευτο, σιωπηλό, ανέκφραστο ;”.
Με προσωπική απόφαση του τότε Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή γίνεται δημοσία δαπάνη στη Μητρόπολη Αθηνών, η ταφή στο Α Νεκροταφείο, σε χώρο που παραχωρεί ο Δήμος, ενώ ο γλύπτης Νικόλας, λαμβάνει εκμαγείο του προσώπου και των χεριών του. Ο λαός της Αθήνας τιμά τον κορυφαίο καλλιτέχνη με πρωτοφανή συμμετοχή στη κηδεία, κάτι που μέχρι τότε συμβαίνει σε απώλειες πολιτικών ή βασιλέων αλλά όχι καλλιτεχνών.
Ίσως, οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που συγκεντρώνονται στο κέντρο της πόλης, εκείνο το μεσημέρι της 22ης Φεβρουαρίου 1960 με το τελευταίο τους χειροκρότημα, ζητούν συγνώμη από τον Βασίλη Λογοθετίδη για το χειροκρότημα που του είχαν στερήσει λίγες ημέρες πριν και που αποδεικνύεται ότι το είχε περισσότερο ανάγκη από τη ίδια του τη ζωή. Ίσως, γιατί ήταν και η ίδια του η ζωή…
Ειδήσεις σήμερα
Market Pass: Ανατροπή στο παραπέντε – Πότε ανοίγει η πλατφόρμα, τι ανακοίνωσε ο Οικονόμου
Ροή Ειδήσεων 
