Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι καλοκαιρινές εκδρομές, οι οποίες δεν αποτελούν πάντα την πιο ευχάριστη εμπειρία για όσους τις επιχειρούν, αφού οι συνθήκες σε δρόμους και εξοχές δεν έχουν ουδεμία σχέση με τις σημερινές.
Μια τέτοια τραυματική εμπειρία περιγράφει και ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς τον Ιούλιο του 1924, όταν πείθεται από την σύζυγό του Μαρία Βάλβη να αφήσουν για λίγο το σπίτι τους στην οδό Ασκληπιού 3 για μια εξόρμηση στην εξωτική τότε Γλυφάδα. Αρχικά ο Παλαμάς εγκαταλείπει με χαρά την πρωτεύουσα, που όπως φαίνεται σε μια επιστολή του στη Ραχήλ (ψευδώνυμο της Ελένης Κόρτζα), δεν έχει και την καλύτερη εικόνα :“Θεέ μου! Η Αθήνα δεν είναι για να την αγαπά κανείς και για να την ποθεί. Τουλάχιστον η Αθήνα του εξωτερικού κόσμου, η τωρινή, η επίγεια. Πόσο διαφέρει από την ιδέα της Αθήνας που έχουμε μέσα μας, σοφοί και άσοφοι και την λατρεύουμε. Πολυκοσμία, πανσπερμία, βαρβαροκοσμία, αυτοκινητοκρατορία, χαλασμός κόσμου, ακαθαρσία, βρώμα”.
Αφήνοντας λοιπόν την Αθήνα με μια περιγραφή που θυμίζει το σήμερα, κατευθύνεται προς την Γλυφάδα, όπου θα έχει μια ακόμα χειρότερη εμπειρία. Σημειώνουμε ότι το όνομα Τσάτσος που αναφέρεται στην επιστολή του ποιητή προς την Ραχήλ, είναι ο μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος : «Προχθές, μέγα γεγονός της ζωής μου. Με κατάφερον να βρεθώ μέσα σε ένα αυτοκίνητο στη Γλυφάδα, εξοχή της Φαληρικής ακτής, αν την έχεις ακουστά. Για να μην χαλάσω το χατίρι της Μαρίας, που της είχε καρφωθεί δεν ξέρω από διήγηση τίνοις προ μισού αιώνα η Γλυφάδα ως μια δασόφυτη Αττική όασις, κι επιθυμία να πάει εκεί. Αν δεν πήγαινα, θα χαλούσε το πανηγύρι. Είμαστε όλη η οικογένεια. Και η δις Ζηρίνη και ο φίλος μας ο Τσάτσος. Α! μα τι μαρτύριο! Πρώτα ο πηγεμός και το γύρισμα με το αυτοκίνητο. Ο δρόμος αχρείος, το χτύπημα στα πλευρά μου από το φοβερό τίναγμα αφόρητο, και ο αέρας, άγριος, δέρνοντας το πρόσωπό μου (…)Και σε όλα απάνου η αποτρόπαιη σκόνη που σε σκεπάζει, σε βρωμίζει και σε τρώει και την τρως”…
Ειδήσεις σήμερα
Ροή Ειδήσεων 
