Η πρώτη του επαφή με την φωτογραφία γίνεται το 1946, την εποχή που σπουδάζει οικονομολόγος στο Γέιλ, όταν πέφτει στα χέρια του μια ερασιτεχνική “Ρόλεν Φλεξ”. Ο “έρωτας” είναι κεραυνοβόλος, με τον νεαρό Παπανδρέου να τραβά τα πρώτα του “κλικ” εντός του πανεπιστημίου, συνήθεια που συνεχίζεται στα αμερικανικά πανεπιστήμια Χάρβαντ και Κολούμπια όπου διδάσκει τα επόμενα χρόνια. Παρά το πάθος του για τη φωτογραφία ο ίδιος δηλώνει ερασιτέχνης, αφού δεν θεωρεί τον εαυτό του καλό φωτογράφο αλλά χομπίστα :“Μόνο μια στις δέκα φωτογραφίες που βγάζω είναι καλή”.
Του αρέσει να φωτογραφίζει τα πάντα. Πρόσωπα, τοπία, στιγμές αλλά αντιπαθεί τις λεζάντες αφού θεωρεί ότι έτσι η φωτογραφία χάνει το νόημα που ο καθένας σχηματίζει βλέποντάς την. “Ο λόγος είναι παράσιτο της εικόνας” λέει χαρακτηριστικά. Παρά τον ερασιτεχνισμό του αναπτύσσει τη δική του φιλοσοφία και αισθητική στο ζήτημα όπως κάθε επαγγελματίας. Δεν πιστεύει για παράδειγμα στη φωτογένεια. “Για έναν καλό φωτογράφο τα πάντα είναι φωτογενή” συνηθίζει να λέει.
Πειραματίζεται και με τα δύο είδη φιλμ. Μπορεί να κάνει στο ασπρόμαυρο τα πρώτα του βήματα, αλλά μετέπειτα γίνεται λάτρης του έγχρωμου στο οποίο θεωρεί ότι έχει τραβήξει τις καλύτερες φωτογραφίες του. Αντιπαθεί τις στημένες πόζες και τα φωτογραφικά τρικ αναζητώντας πάντα στις λήψεις του το αυθόρμητο, πηγαίο και κρυφό :“Με τον φωτογραφικό φακό ανακαλύπτεις περισσότερα πράγματα. Πάνω από όλα όμως η φωτογραφία είναι σκέψη και αναζήτηση”. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα στις αρχές τις δεκαετίας του 60 βγάζει εκατοντάδες φωτογραφίες άλλοτε με τα αγαπημένα του πρόσωπα (παιδιά, σύζυγο, πατέρα και μητέρα), αλλά και από οικογενειακά ταξίδια σε Αίγινα, Ύδρα, Σπέτσες, Δελφούς, αρχαία Κόρινθο κλπ.
Ντεγκρέτσια: Η αμηχανία ενός επώνυμου με ονομασία προέλευσης... - Η μακρά ιστορία από την αρχή
Την τελευταία περίοδο της ζωής του καμαρώνει για μια “Λάικα” δώρο του Κάρολου Παπούλια, ενώ αγαπημένο θέμα του είναι η τελευταία σύζυγός του Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου στην οποία βγάζει εκατοντάδες φωτογραφίες. Σε ένα ράφι της περίφημης “ροζ” βίλας της οδού Αγράμπελης στην Εκάλη όπου ζει τα τελευταία χρόνια της ζωής του, βρισκόταν η αγαπημένη συλλογή των φωτογραφικών μηχανών του “Νίκον”, “Μινόλτα” “Κάνον”, “Χάσεμπλατ”.