Στις παρακάτω γραμμές θα τον γνωρίσουμε ως σύζυγο και οικογενειάρχη, με το πρώην “πρώτο ζευγάρι” της χώρας να διανύει, σχεδόν, 65 χρόνια κοινής πορείας.

Το 1960 ο 24χρονος τότε διδάκτωρ της Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ της Γερμανίας Κώστας Σημίτης γνωρίζει σε φιλικό του σπίτι τη φοιτήτρια Νομικής Δάφνη Αρκαδίου. Από τη πρώτη στιγμή εντυπωσιάζεται από την παρουσία και ομιλία της νεαρής Δάφνης και παρότι ο ίδιος είναι συνεσταλμένος και εγκρατής, το αρχικό φλερτ εξελίσσεται σταδιακά σε σχέση “Με τράβηξε η ειλικρίνεια της, η ελευθερία με την οποία σχολίαζε τη ζωή, η συμπεριφορά της και βέβαια η εμφάνισή της”, θα πει για την γνωριμία τους αρκετά χρόνια αργότερα. Σύντομα το νέο ζευγάρι βρίσκεται να σπουδάζει μαζί στο περίφημο London School of Economics, αυτός κάνοντας μεταπτυχιακό στα Οικονομικά και εκείνη παρακολουθώντας μαθήματα Κοινωνικής Ψυχολογίας. Η σχέση επισφραγίζεται με το γάμο τους σε στενό οικογενειακό κύκλο το καλοκαίρι του 1964.

Η Δάφνη γνωρίζει από τη πρώτη στιγμή ότι μαζί με τον Κώστα “παντρεύεται” και την πολιτική που αποτελεί το μεγάλο του πάθος. Άλλωστε και η ίδια δεν είναι άμαθη σε αυτήν. Ο θείος από την πλευρά της μητέρα της είναι ο Πέτρος Γαρουφαλιάς κορυφαίο στέλεχος της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου (υπουργός Εθνικής Αμύνης στη κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου το 1964), αλλά οι πολιτικές του επιλογές από τα μέσα της δεκαετίας του 60 και μετά διαφοροποιούνται από τις δικές της. Το 1967 και το 1968 έρχονται στη ζωή τα δύο τους παιδιά Φιόνα και Μαριλένα με την πρώτη μεγαλώνοντας να σπουδάζει Ιστορία της Τέχνης στο Παρίσι, και την δεύτερη να σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. “Τα παιδιά μου ήταν κριτικά απέναντι στις δικές μου επιλογές και αυτό με βοήθησε πολύ” θα πει αργότερα για τις αγαπημένες του κόρες ο Κώστας Σημίτης.

Η οικογενειακή ευτυχία από τη γέννηση των δύο τους παιδιών διαταράσσεται καθοριστικά από την απριλιανή δικτατορία. Αυτός αποτελεί πλέον ενεργό μέλος του αντιδικτατορικού αγώνα, συμμετέχει στην οργάνωση “Δημοκρατική Άμυνα”, από καθηγητής “μεταμορφώνεται” σε βομβιστή, πράξεις για τις οποίες καταδικάζεται ερήμην και φυγαδεύεται στο εξωτερικό με τη βοήθεια της Αμαλίας Φλέμινγκ. Όσο βρίσκεται πλέον στην Κωνσταντία της Γερμανίας ως υφηγητής στο εκεί Πανεπιστήμιο, εκείνη ζει μόνη στην Αθήνα με τα δύο τους παιδιά. Συλλαμβάνεται μάλιστα για τη δράση του καταζητούμενου συζύγου της και μένει για 20 ημέρες στο κρατητήριο όπου ανακρίνεται. Το 1971 η οικογένεια επανενώνεται στη Γερμανία. Τα μικρά κορίτσια πηγαίνουν στο τοπικό σχολείο, το ζευγάρι απολαμβάνει οικογενειακές βόλτες, ενώ η νέα θέση του στο πανεπιστήμιο Γκίνσεν και η ακαδημαϊκή του πορεία οδηγούν σε διεύρυσνη του κοινωνικού τους κύκλου.

Η μεγαλύτερη οικογενειακή εκκρεμότητα που είναι η επιστροφή στην πατρίδα κλείνει το δραματικό καλοκαίρι του 1974 με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα. Ο Κώστας Σημίτης αποτελεί πλέον ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και περνά στην κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου. Παρά τις συνεχείς πολιτικές “αναταράξεις” που δημιουργεί μια τέτοια θέση (εσωκομματικές κόντρες, παραιτήσεις, υπουργοποιήσεις κλπ) καταφέρνουν να διατηρούν την προσωπική τους ζωή μακριά από τα αδηφάγα φώτα της δημοσιότητας. Αυτό δεν αλλάζει ούτε την μακρά περίοδο της πρωθυπουργίας του (1996-2004).

Όταν το επιβαρυμένο πρόγραμμα επιτρέπει το ζευγάρι αγαπά τις απλές βόλτες από την οδό Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι που διαμένει στο κέντρο της πόλης. Στις εξόδους περιλαμβάνεται πολύς κινηματογράφος με κλασικές ταινίες όπως η “Καζαμπλάνκα”, τα περισσότερα έργα των Φασπίντερ–Μπέργκμαν και Βισκόντι, όλες οι ταινίες του Τζέιμς Μποντ) και αρκετό θέατρο. Πολλοί τους βλέπουν να τρώνε στο “Πρυτανείο” στο Κολωνάκι ή στη “Βιβλιοθήκη” διαλέγοντας συνήθως παρέες από το χώρο της τέχνης και της οικονομίας και ελάχιστα της πολιτικής. Το καλοκαίρι παραμένουν απόλυτα σταθεροί στις συνήθειές τους. Όταν δεν βρίσκονται στο σπίτι τους στο Κορακοχώρι του νομού Ηλείας, ή στο εξοχικό στους Αγίους Θεοδώρους, τότε ταξιδεύουν στη Σίφνο όπου για δεκαετίες διαμένουν στο ίδιο ξενοδοχείο και στο ίδιο δωμάτιο… Όλα αυτά μέχρι χθες…