Όταν τον Φεβρουάριο του 1830 υπογράφεται στο Λονδίνο το πρωτόκολλο ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, η Αθήνα δεν είναι παρά ένα ερημωμένο χωριό. Οι ελάχιστοι κάτοικοί της που επιστρέφουν από Αίγινα, Πόρο, Σαλαμίνα και Πελοπόννησο, όπου έχουν καταφύγει κυνηγημένοι από τις δυνάμεις του Κιουταχή,  βρίσκουν τον τόπο τους σε οικτρή κατάσταση.

Από τα, περίπου, 1.500 σπίτια της πόλης, μόνο τα 300  παραμένουν σε σχετικά καλή κατάσταση (τα υπόλοιπα είναι κατεστραμμένα, καμένα, ή χωρίς στέγες) από τις 124 εκκλησίες μένουν όρθιες μόνο 32, ενώ τις λιγότερες ζημιές έχει υποστεί το τείχος της που δημιουργείται το 1778 πάνω στα υπολείμματα του Θεμιστόκλειου.

Ο Γάλλος περιηγητής Μιστρό, αναφέρεται σε εικόνα «αφώνου ερημίας» :«Ιδού αι Αθήναι. Σήμερον δεν διατηρούν καμίαν χαραγμένην οδόν. Εβαδίζομεν δια σωρών συντριμμάτων διεσπαρμένων, ατραπόν σχηματισθείσαν εις το μέσον των ερειπίων, υπερπηδώντες εις έκαστον βήμα σωρούς πετρών, τμήματα τοίχων, σπονδύλους κιόνων, εκτάδην κειμένων επί της σκόνης.

Σήμερον δεν υπάρχει ούτε οδός, ούτε δημοσία πλατεία, ούτε κήπος, ούτε εκκλησία. Συνηντήσαμεν γλαύκας, αλλά το πτηνόν αυτό της Αθηνάς δεν είναι πλέον εδώ, παρά το σύμβολον της αφώνου  ερημίας, είναι δε και ο μόνος κάτοικος των Αθηνών, του οποίου εφείσθησαν κατά τα τελευταία έτη».

Μερική άποψη της πόλης το 1835

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr