Η κορυφαία ηθοποιός της εποχής Σάρα Μπερνάρ γοητεύεται από τον στρατιωτικό ακόλουθο της ελληνικής πρεσβείας στην Αγία Πετρούπολη, ίσως γιατί στο φιλήδονο και κυνικό Έλληνα, βλέπει στοιχεία του εαυτού της, αλλά σε αυτή τη σχέση θα είναι το θύμα και όχι ο θύτης. Ο Δαμαλάς αδιαφορεί για τη γυναίκα Μπερνάρ, αλλά όχι για τη σταρ που του ανοίγει όλες κλειστές μέχρι τότε πόρτες της θεατρικής σκηνής.
Οι τέσσερις μήνες που το ζευγάρι βρίσκεται στο Πέτερσμπουργκ της Αγίας Πετρούπολης είναι οι καλύτερες στη ζωή της Μπερνάρ:πετυχαίνει έναν καλλιτεχνικό θρίαμβο έχοντας δίπλα έναν άνδρα που πάντα ήθελε. Στην έξαψη της πρώτης περιόδου της σχέσης ο Δαμαλάς εγκαταλείπει τη διπλωματική του καριέρα για να ακολουθήσει το νεανικό όνειρο του ηθοποιού.
Επιχειρεί να τον επιβάλλει στη θεατρική σκηνή χρίζοντας τον πρωταγωνιστή δίπλα της, πηγαίνει πίσω την καριέρα της για να τον βοηθήσει στα πρώτα του βήματα, δημιουργεί παραστάσεις στα “μέτρα” του, νοικιάζει θέατρο για να παίξει ο ίδιος, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει ότι ο γοητευτικός μπον βιβέρ είναι ένας κάκιστος ηθοποιός.
Ακόμα και ο γάμος τους το Μάρτιο του 1882 στο Λονδίνο αποτελεί μια ακόμα επιβεβαίωση της αδιαφορίας που αντιμετωπίζει τη μεγάλη πρωταγωνίστρια αφού αναβάλλεται γιατί ξεχνά να πάρει τα χαρτιά του γάμου. Οι τριβές τους είναι καθημερινές. Αυτή τον αποκαλεί “Τσιγγάνο Έλληνα”, κι εκείνος την ταπεινώνει συνεχώς δημόσια. Υπέρμετρα εγωιστές και οι δύο, μόνο που ο Δαμαλάς έχει το “πάνω χέρι” όντας χειριστικός, παίζει με το συναίσθημα της ευάλωτης απέναντί του σταρ, αποφασίζοντας αυτός πότε μπαίνει και βγαίνει από τη σχέση. Εκείνη τον ακολουθεί στις συνεχείς του απιστίες κάποιες φορές μάλιστα πληρώνοντας τα ακριβά δώρα που κάνει στις ερωμένες του. Ακόμα κι όταν αυτός φεύγει από το σπίτι λέγοντάς ότι δεν την αγάπησε ποτέ και τη χρησιμοποίησε για την καριέρα του, αυτή μπορεί να δημιουργεί σχέσεις για να τον ξεπεράσει, αλλά η επανεμφάνισή του αρκεί για να του συγχωρέσει τα πάντα…
Το μεγαλύτερο πάθος του Αριστείδη Δαμαλά όμως, δεν είναι ούτε το θέατρο, ούτε οι γυναίκες, ούτε η Σάρα Μπερνάρ αλλά τα ναρκωτικά. Ιδίως μετά τον γάμο τους κυλά σε αυτά ακόμα περισσότερο, με τις ενέσεις μορφίνης να γίνονται πλέον συνεχώς μέσα στη μέρα, ακόμα και μπροστά σε κόσμο. Σταδιακά καταρρέει και ζητά τη βοήθεια της. Αυτή πετά από το δωμάτιο όλες τις αμπούλες μορφίνης, ενώ εκείνος παθαίνει κρίση στερητικού συνδρόμου και σπάει τα πάντα στο σπίτι, καταλήγοντας σε κλινική αποτοξίνωσης.
Όταν βγαίνει από αυτή υγιής, προσπαθεί να αρχίσει τη ζωή του από την αρχή μακριά από τη Μπερνάρ, άλλοτε επιχειρώντας να επιστρέψει στο διπλωματικό σώμα κι άλλοτε με αποτυχημένη επιστροφή στο θέατρο. Δεν έχει καμιά επαφή μαζί της μέχρι το 1889, όπου της στέλνει γράμμα από τη Μασσαλία ζητώντας συγνώμη λέγοντας ότι πεθαίνει. Αυτή επιστρέφοντας τον βρίσκει αγνώριστο βουτηγμένο στη μορφίνη, καταρρακωμένο και εγκαταλελειμμένο από όλους. Τον επαναφέρει και του δίνει άλλη μια τελευταία ευκαιρία στο θέατρο.
Ακόμα και στη παρακμή του, ένα χρόνο πριν το θάνατό του τον Αύγουστο του 1889, ο Δαμαλάς αποκτά παιδί σε εξωσυζυγική σχέση το οποίο μεγαλώνει σε θετή οικογένεια. Το κορίτσι βαφτίζεται Τερέζα και θα ζήσει μια συγκλονιστική ζωή, γνωρίζοντας προσωπικότητες όπως οι Πικάσο, Μουσολίνι, Κεμάλ, Κοκτώ, Βενιζέλο και δημιουργεί σχέσεις με τους Ίωνα Δραγούμη και Έρνεστ Χέμινγουεϊ. “Γνώρισα τους πιο σημαντικούς άντρες του καιρού μου, και κοιμήθηκα με μερικούς από αυτούς” θα πει η ίδια, που αποτελεί την κεντρική ηρωίδα του γνωστού μυθιστορήματος του Φρέντυ Γερμανού “Τερέζα”.
Ροή Ειδήσεων 
