Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, το έθιμο γιορταζόταν απαρέγκλιτα, αρκεί βέβαια να έδινε την έγκρισή του ο Οθωμανός διοικητής της πόλης, κάτι που επιτυγχάνονταν σχετικά εύκολα, όταν του προσφέρονταν άφθονα δώρα. Όσοι επέλεγαν ένα από τα πολλά προάστια της πόλης,  μαζευόταν όπως τώρα στους λόφους Φιλοπάππου, Θησείου και Αστεροσκοπείου και στα πολλά, τότε, αθηναϊκά χωράφια.

Μετά από προσωρινή διακοπή λόγω της επανάστασης, οι τόποι συγκέντρωσης παρέμειναν ίδιοι, μόνο που πλέον η αριστοκρατία της εποχής, συγκεντρωνόταν στους στύλους του Ολυμπίου Διός. “Μασκαράδες και πολίται στις κολώνες να βρεθείτε” ήταν το σύνθημα, όπου εκεί, ανάμεσα σε ρετσίνα, κλαρίνα, πίπιζες, νταούλια, κλέφτικα και τσάμικα, το γλέντι κρατούσε μέχρι το πρωί, ενώ το διονυσιακό κλίμα της ημέρας βοηθούσε στην ανάπτυξη ειδυλλίων με ξένες δεσποινίδες των προξενικών σωμάτων. Μέχρι και αθλητικοί αγώνες γίνονταν εκείνη την ημέρα και σίγουρα η εικόνα φουστανελάδων και φρακοφόρων να συναγωνίζονται στο τρέξιμο, στην πάλη και στο ρίξιμο της πέτρας εν μέσω κρασιού και κουμπουριών, ταυτίζεται απόλυτα με το καρναβαλικό κλίμα.

Το 1837, με πρωτοβουλία της βασίλισσας Αμαλίας, διοργανώθηκε ο πρώτος ανακτορικός χορός στο παλάτι -που τότε βρίσκονταν στη πλατεία Κλαυθμώνος- που συνδυάσθηκε μ’ ένα κωμικό λάθος. Οι Βαυαροί, μη γνωρίζοντας την ελληνική πραγματικότητα, έστειλαν μια επιστολή σε όλες τις πολιτικές και στρατιωτικές αρχές της πόλης, στην οποία ζητούσαν ικανούς χορευτές για το χορό των ανακτόρων, μόνο που έκαναν το σφάλμα να ζητήσουν το ίδιο και από την …Ιερά Σύνοδο. Οι διονυσιακές αυτές εκδηλώσεις, είχαν προκαλέσει πολλές φορές την αντίδραση της εκκλησίας, που θεωρούσε ότι οι γιορτές αυτές δεν άρμοζαν για τη πρώτη ημέρα της Σαρακοστής που έπρεπε να είναι ημέρα προσευχής και κατάνυξης, και όπως κατανοούμε το να ζητηθούν χορευτές από την Ιερά Σύνοδο, ήταν πολύ βαρύ…

Το γεγονός αυτό όμως, δεν χάλασε το κέφι των συμμετεχόντων στον πρώτο ανακτορικό χορό, που μετά τις αρχικές καντρίλιες που χόρεψαν οι κυρίες της “καλής κοινωνίας”, το κέφι άναψε όταν ακούστηκαν δημοτικά τραγούδια. Τότε, μπήκαν στο χορό οι παλιοί πολεμιστές της επανάστασης και τα ανάκτορα γρήγορα μετατράπηκαν σε λαϊκό πανηγύρι, με τα τσαρούχια να πετάγονται στον αέρα, τις κουμπουριές να απειλούν τους πολυέλαιους του μεγάρου και τους ανακτορικούς παρατρεχάμενους να φωνάζουν έντρομοι :“Σιγά τον πολυέλαιο” έκφραση που παραμένει μέχρι σήμερα.

Το 1887, οι εορτασμοί πήραν πιο συγκεκριμένη μορφή με την ίδρυση του “Κομιτάτου της Αποκριάς”, μιας επιτροπής από επιφανή μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας, η οποία προετοίμαζε μήνες πριν τις καρναβαλικές εκδηλώσεις, με την οικονομική βοήθεια των εμπόρων της εποχής. Οι δρόμοι της πόλης ήταν γεμάτοι από καρναβαλιστές, ροπαλοφόρους και  ξυλοπόδαρους οι οποίοι πετούσαν άλλοτε, όπως τώρα, χαρτοπόλεμο και άλλοτε σύκα ή φασόλια, αναγκάζοντας τον Γεώργιο Σουρή να σχολιάσει χαρακτηριστικά :

Και αναμίξ θα τρέχουνε αστείοι και σπουδαίοι

και φασουλοχαιρετισμοί θα γίνουν αμοιβαίοι.

Κι αν έμεναν απάτητοι των Αθηνών οι δρόμοι

χίλιες χιλιάδες φασουλιές θα φύτρωναν συγχρόνως,

και όλη τη σαρακοστή και έτη μπρος ακόμη

φασούλια οι δημότες μας θα έτρωγαν αφθόνως.

Ειδήσεις σήμερα

Σοκ στην Αργεντινή: Ποδοσφαιριστής κατέρρευσε την ώρα του αγώνα [βίντεο]

Συναγερμός στη Χαλκίδα: 21χρονος έπεσε από τη γέφυρα – Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο

Τύρναβος: Επική ατάκα σε ρεπόρτερ της ΕΡΤ – «Χαρά στα σκέλια μας [βίντεο]

Πιερία: Το σημείο που περπάτησε ο Απόστολος Παύλος για να φτάσει στην Ιταλία – Το Eleftherostypos.gr αποκαλύπτει [βίντεο]

Καθαρά Δευτέρα: Χρωματιστούς χαρταετούς πέταξαν στο Σέιχ Σου [βίντεο]