Εκατό δέκα χρόνια πριν, Μάρτιο του 1911, ένας δημοσιογράφος παρατηρεί πλήθος κόσμου συγκεντρωμένο στην πλατεία Ομονοίας, να παρακολουθεί ένα πρωτοφανές για την εποχή θέαμα :Την πρώτη ελληνίδα λούστρο να γυαλίζει, εν μέσω θεατών, ένα ζευγάρι παπούτσια: «Η νέα εκείνη εκάθητο μεταξύ των λούστρων και εστίλβωνε υποδήματα. Τούτο ήτο το παράδοξον, το οποίο εσχημάτιζε γύρω της την πολιορκία εκείνης της περιεργείας. Γυναίκα λούστρος !Αυτό είναι πρωτάκουστον και έκαστος ήθελε να ιδεί πως είναι η γυναίκα σαν λούστρος. Και προκύπτοντες οι μεν εις τους ώμους των άλλων, έβλεπον ότι η γυναίκα ως λούστρος, ούτε κέρατα έχει, ούτε τρία μάτια. Είναι γυναίκα όπως κάθε άλλη, η οποία αποφάσισε να εργασθεί δια να ζήσει. Και μη γνωρίζουσα ή μη ευρίσκουσα άλλη εργασίαν, εγκαθιδρυθεί μεταξύ των λούστρων και ήρχισε να στιλβώνει υποδήματα. Τη στιγμή εκείνην έκυπτεν επί των υποδημάτων ενός νέου, και εφαίνετο τελείως αδιάφορος δια την περιέργειαν της οποίας ήτο αντικείμενον».

Το περιστατικό θα παρέμενε στο επίπεδο της ιστορικής καταγραφής αν δεν συνέβαινε κάτι, που δείχνει την κυρίαρχη υποτιμητική αντίληψη που υπάρχει για τους λούστρους, που ταυτίζονται με τα χαμίνια και τον υπόκοσμο. Στο σημείο εμφανίζεται συγγενής της εργαζόμενης, που της επιτίθεται φραστικά κατηγορώντας την ότι με την δουλειά που επέλεξε ξευτιλίζει την οικογενειακή αξιοπρέπεια. Οι λούστροι που βρίσκονται στο σημείο υπερασπίζονται τη συνάδελφό τους, φωνάζουν την αστυνομία που τελικά συλλαμβάνει τον ευερέθιστο συγγενή.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ELEFTHEROSTYPOS.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.