Στα ανολοκλήρωτα απομνημονεύματα του Λουφτ, έτσι όπως τα άφησε πριν από το θάνατό του το 2005, με τίτλο «Η Τζούντι και εγώ», παρουσιάζονται λεπτομέρειες σχετικά με τις οδυνηρές πτυχές της σχέσης των δύο σταρ. Βάσει του Λουφτ, η απώλεια της Μονρόε ήταν ένα ζήτημα που απασχολούσε την Τζούντι, αφού η Μέριλιν ήταν η τηλεφωνική της συντροφιά και φίλη κατά τα χρόνια που υπέφερε από αϋπνίες.

Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης ένα απόσπασμα από το άρθρο που γράφτηκε από την Γκάρλαντ για τη Μονρόε στην εφημερίδα «Ladies Home» το 1967, στο οποίο αποκάλυψε μια «στοιχειωμένη» συνομιλία που είχε κάποτε με τη μεγάλη σταρ. «Δεν θέλω να φύγω πολύ μακριά σου, φοβάμαι», έλεγε η Μονρόε. «“Ολοι μας φοβόμαστε, κι εγώ φοβάμαι”, της είπα εγώ», αναφέρει η Γκάρλαντ. «Αν απλά μπορούσαμε να μιλήσουμε. Ξέρω ότι θα καταλάβαινες», απάντησε η Μέριλιν. «Ισως να καταλάβαινα. Αν φοβάσαι, πάρε με τηλέφωνο και έλα από εδώ, θα μιλήσουμε για αυτό», ήταν τα τελευταία λόγια της Τζούντι στην αγαπημένη φίλη της. Η συνάντηση που κανόνισαν δεν έγινε ποτέ, καθώς λίγο αργότερα η Μονρόε βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στις 5 Αυγούστου του 1962, μετά από λήψη υπερβολικής δόσης ναρκωτικών ουσιών.

Οπως χαρακτηριστικά έγραφε η Τζούντι Γκάρλαντ: «Αυτό το κορίτσι φοβόταν τη μοναξιά – το ίδιο πράγμα που φοβόμουν εγώ. Οπως εγώ, έτσι κι εκείνη προσπαθούσε να κάνει τη δουλειά της, αλλά ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε. Επρεπε να φύγω για την Αγγλία και ποτέ δεν είδα αυτό το γλυκό αγαπητό κορίτσι ξανά. Μακάρι να της είχα μιλήσει τη νύχτα που πέθανε».

Μαρίνα Μούκα

[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου