Διαβάζουμε σε δημοσίευμα του 1883:«Η οδός Λαυρίου, η από Αμπελοκήπους μάλιστα μέχρι Σταυρού, είναι αδιάβατος. Τα διόδια όμως πληρώνονται πλουσιότατα αλλά οι άμαξες σταυρώνονται, οι πεζοί κατατροπούνται και ο Νομάρχης κάνει το κέφι του, και όταν παραπονούνται λέγει :«τι χαλκιάς είμαι;». Και πράγματιν μόνο η ιδιότης αύτη δύναται να εξηγήσει την καλήν πληρωμήν των φορολογουμένων και την κακήν κατάστασην των οδών». Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι τα τότε τα διόδια δεν βρίσκονται στις –ανύπαρκτες έτσι κι αλλιώς  εθνικές οδούς- αλλά στις εισόδους-εξόδους των πόλεων. Η περιοχή της Αττικής είναι …ναρκοπέδιο διοδίων. Για να κατέβει κάποιος από το Μαρούσι στο κέντρο της πόλης, πρέπει να περάσει από τα διόδια Αμαρουσίου, Χαλανδρίου, Γηροκομείου, ενώ αντίστοιχες στάσεις υπάρχουν σε Αγία Παρασκευή, Ρούφ, Συγγρού, Μεσόγεια, δηλαδή παντού στην Αττική…

Η αιτιολογία που δίνεται στο κόσμο που πληρώνει χωρίς να βλέπει έργα, είναι ότι τα έσοδα πηγαίνουν στους δρόμους

που ΘΑ φτιαχτούν… Φυσικά τα πράγματα δεν άλλαξαν ούτε στις αρχές του 20^ου αιώνα με την ασφαλτόστρωση κάποιων κεντρικών δρόμων, αφού το χαράτσι δίνεται πλέον για τις επεκτάσεις και την συντήρησή τους.

«Πληρώνομεν εκατομμύρια δια δρόμους τους οποίους δεν έχομεν, ούτε θα έχωμεν ποτέ !» καταγγέλλουν οι δημοσιογράφοι. Οι νέοι δρόμοι με τις ασφαλτοστρώσεις τους, κατασκευάζονταν όπως σήμερα, με την συνεργασία κράτους- ιδιωτών, με τους τελευταίους να έχουν την εκμετάλλευση τους για κάποια χρόνια. Π.χ στο Μαρούσι του 1930, τα διόδια βρίσκονται στην περιοχή της Φραγκοκλησιάς και ανήκουν στον Σταύρο Καλλέργη (καμμία σχέση με τον πρόδρομο του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα).

Ειδήσεις

Μαραντόνα: Κλαίει όλος ο πλανήτης για τον χαμό του εραστή της μπάλας – Συγκλονιστικές εικόνες λίγο πριν το τελευταίο αντίο

Κορωνοϊός: Προς παράταση το lockdown τουλάχιστον έως τις 7 Δεκεμβρίου – Πώς θα γίνει η χαλάρωση των μέτρων

Σενάριο για νέο κωδικό «7» στα sms του 13033 για τα Χριστούγεννα

Χαλκίδα: Βλέπουν το 666 του Σατανά στον χριστουγεννιάτικο στολισμό