Σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ, το θέμα της απαγωγής, έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές την κοινή γνώμη σε πολλές χώρες του κόσμου.Οι απαγωγές αποτελούν συνήθεια όσων είναι αποφασισμένοι να κερδίσουν πολιτική και θρησκευτική ισχύ, χρήματα, να ασκήσουν πιέσεις ή απλά να εκδικηθούν κάποιον.

Γράφει ο Ανδρέας Ντίνης 

Στις περισσότερες περιπτώσεις η αστυνομία βρίσκεται ένα βήμα πίσω από τους απαγωγείς με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ευτυχής κατάληξη ενώ σε αρκετές άλλες τα θύματα σώζονται.

Να σημειωθεί πως οι  απαγωγές είναι από τα πλέον σκληρά κακουργήματα και αυτό γιατί, ακόμα και αν εξελιχθούν και καταλήξουν με ένα ευτυχές αποτέλεσμα, «τραυματίζουν» ψυχολογικά τα θύματα και τους οικείους τους, όχι απλά για πολλά χρόνια, αλλά κυριολεκτικά αλλάζουν τον τρόπο που ζούσαν και σκέφτονταν.

Το ET Magazine κάνει αφιέρωμα στις απαγωγές που συγκλόνισαν και θεωρούνται από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.

Ήταν το 1932 όταν σε ηλικία μόλις 20 μηνών απήχθη από αγνώστους ο γιος του Charles Lindbergh, διάσημου αεροπόρου της εποχής.

Ήταν μια υπόθεση που συγκλόνισε τις ΗΠΑ. Ο πατέρας του μωρού, δεν ανακάτεψε την αστυνομία και αποφάσισε να κάνει ο ίδιος τις διαπραγματεύσεις με τους απαγωγείς.  όταν τελικά εκείνοι μέσω αγγελιών σε εφημερίδες (έτσι είχαν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας) του υπέδειξαν το σημείο που έπρεπε να αφήσει τα λύτρα, εκείνος τα παρέδωσε χωρίς όμως να πάρει ποτέ πίσω τον γιο του. Ο ίδιος ειδοποίησε την αστυνομία η οποία και βρήκε το άψυχο σώμα του μωρού λίγες μέρες αργότερα.

Ένας Ιταλοαμερικάνος  αρχιμαφιόζος με το όνομα  Τζόζεφ Μπονάνο ( η αλλιώς Τζο Μπανάνας όπως ήταν το παρατσούκλι του) απήχθη μαζί με τον δικηγόρο του από αντίπαλη οικογένεια μαφιόζων. Τότε και οι δύο είχαν απηχθή με σκοπό ο αρχιμαφιόζος να βγει « στην συνταξιοδότηση» και να δεχτεί οικονομικούς όρους που του πρότειναν τα υπόλοιπα αφεντικά της μαφίας. Μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις, αφέθηκε ελεύθερος μαζί με τον δικηγόρο του.

Ακόμα ένα όμως μικρό σε ηλικία θύμα απαγωγής ήταν και ο Ερίκ Πεζό, γιος του ιδιοκτήτη της πασίγνωστης αυτοκινητοβιομηχανίας που απήχθη το 1960, σε ηλικία μόλις 4 ετών, στο Παρίσι.

Οι γονείς του τότε πλήρωσαν όσα λύτρα ζήτησαν οι απαγωγείς του μικρού και αφέθηκε ελεύθερος. Μερικά χρόνια αργότερα όμως η αστυνομία κατάφερε και συνέλαβε τους δράστες.

Ήταν 10 Ιουλίου του 1973 στη Ρώμη, όταν ο 16χρονος τότε εγγονός του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο (τότε!), John Paul Getty ο Γ΄, απήχθη, με τους απαγωγείς  να ζητούν λύτρα ύψους  17 εκατομμυρίων  δολαρίων.

Ο πάμπλουτος παππούς δεν ενέδωσε στις απειλές των απαγωγέων πιστεύοντας ότι ο εγγονός προσπαθεί να του αποσπάσει χρήματα. Λίγους μήνες αργότερα, όμως έλαβε με το ταχυδρομείο φάκελο που περιείχε ένα αυτί, τούφες μαλλιά και την απειλή «αν δεν μας δώσετε σε 10 μέρες 3,2 εκατομμύρια δολάρια, το αγόρι θα σας επιστραφεί σε κομματάκια». Ο παππούς παζάρεψε με τους απαγωγείς και τελικά έδωσε 2 εκατ. δολάρια για να πάρει πίσω το εγγόνι του. Οι απαγωγείς δεν βρέθηκαν ποτέ. Ο εγγονός βρέθηκε, αλλά δεν συνήλθε ποτέ από το τραύμα της απαγωγής.

Τον Φεβρουάριο του 1975 ο Peter Lorenz, Γερμανός Συντηρητικός πολιτικός, υποψήφιος δήμαρχος του δυτικού Βερολίνου απήχθη λίγες μέρες πριν από τις εκλογές.

Επειτα από μία εβδομάδα αφέθηκε ελεύθερος με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση 5 ακροαριστερών εξτρεμιστών. Παρ’ ότι απαχθείς, βγήκε δήμαρχος!

Στις 25 Μαΐου του 1979 στο Μανχάταν, σε ηλικία 6 ετών απήχθη ο Etan Kalil Patz.

Η  περίπτωσή του στάθηκε αιτία να αλλάξει η νομοθεσία των ΗΠΑ σχετικά με τις απαγωγές παιδιών και να ανακηρυχθεί η 25η Μαΐου παγκόσμια μέρα απαχθέντων παιδιών.  Για την ιστορία, να πούμε πως ο μικρός δεν βρέθηκε ποτέ ενώ οι  γονείς του τον ανακήρυξαν επισήμως νεκρό το 2001.

Στις 16 Μαρτίου του 1978 ο Αλντο Μόρο, Χριστιανοδημοκράτης, δύο φορές πρωθυπουργός της Ιταλίας, απήχθη ενώ κατευθυνόταν στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Τον άρπαξαν μέσα από το αυτοκίνητό του μέλη των λεγόμενων «Δεύτερων Ερυθρών Ταξιαρχιών», αφού, όπως έλεγαν οι ιταλικές αρχές, όλα τα μέλη των «Ερυθρών Ταξιαρχιών» βρίσκονταν εκείνη την εποχή στην φυλακή. Ως λύτρα οι απαγωγείς ζητούσαν την απελευθέρωση αρκετών εξτρεμιστών από τις φυλακές της χώρας. Η ομηρία κράτησε 55 μέρες, με τον ίδιο τον Μόρο να ανθίσταται στο να δεχτούν την αποφυλάκιση των κρατουμένων με αντάλλαγμα την απελευθέρωσή του. Τελικά, στις 9 Μαΐου, βρέθηκε μέσα σε ένα αυτοκίνητο που ήταν  παρκαρισμένο ανάμεσα στα γραφεία του Χριστιανοδημοκρατικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος, βρέθηκε το πτώμα του.

Τον Σεπτέμβριο του 2005, τρεις ένοπλοι μπήκαν στο σπίτι της Claudia Melchers, ιδιοκτήτριας μεγάλης εταιρείας κέτερινγκ στο Αμστερνταμ και κόρη βαθύπλουτου πατέρα! Την έδεσαν και την έβαλαν μέσα σε έναν μεγάλο πλαστικό κάδο απορριμμάτων.

Οι δράστες έδεσαν και έναν γείτονα που ήταν παρών στο επεισόδιο, αλλά δεν άγγιξαν τα παιδιά της Melchers, που ήταν και εκείνα στο σπίτι. Η υπόθεση πήρε μεγάλη δημοσιότητα και η επίσημη εκδοχή είναι πως οι απαγωγείς φοβήθηκαν και 48 ώρες αργότερα την άφησαν ελεύθερη. Δεν μάθαμε ποτέ αν τελικά η οικογένεια κατέβαλε λύτρα.

Η Ingrid Betancourt, Γαλλοκολομβιανή πολιτικός και υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης, απήχθη στις 23 Φεβρουαρίου 2002 από τις Επαναστατικές Ενοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC), σηματοδοτώντας από πλευράς τους την κατάρρευση των ειρηνευτικών συνομιλιών με τον πρόεδρο Παστράνα.

Απελευθερώθηκε έπειτα από παρέμβαση κολομβιανών δυνάμεων, στις 2 Ιουλίου του 2008.

Με πληροφορίες:

history.com , wikipedia.org, fbi.gov