ΟΛΑ δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς μια ακόμα διάσπαση, που θα επιτείνει τον εμφύλιο στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς – Κεντροαριστεράς, με εξελίξεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Το μόνο βέβαιο είναι πως εδώ και, τουλάχιστον, ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον θεσμικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρώτα ήρθε η εκλογική κατάρρευση στις περσινές διπλές εθνικές εκλογές και η προσγείωση στο χαμηλό 17%. Στη συνέχεια, οι αλλεπάλληλες εσωκομματικές διενέξεις, οι αποχωρήσεις και το βέρτιγκο στο οποίο βρίσκεται ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος έφεραν νέα πτώση στην εκλογική του δύναμη, η οποία περιορίστηκε στο 14% στις πρόσφατες ευρωκάλπες.

Η απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία βαίνει διαρκώς μειούμενη, ενώ η επιμονή του στον λαϊκισμό και την αντιπολιτευτική καταστροφολογία λειτουργεί αρνητικά για όλο το πολιτικό σκηνικό.

ΤΗΝ ίδια ώρα, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε περιδίνηση, καθώς έχει φουντώσει η εσωκομματική αντιπαράθεση των υποψηφίων για τις κάλπες ανάδειξης νέου αρχηγού, οι οποίες θα στηθούν στις 6 Οκτωβρίου. Το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη αδυνατεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιπολίτευση τόσο λόγω των χαμηλών εκλογικών ποσοστών όσο και λόγω της αδυναμίας έκφρασης ρεαλιστικών πολιτικών αντιπροτάσεων.

ΣΕ αυτό το σκηνικό επανέρχεται για μια ακόμη φορά το ζήτημα του «κενού» που υπάρχει στην αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση δεν έχει κομματικό αντίπαλο. Μοναδικός της αντίπαλος είναι τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών. Γι’ αυτό και έχει αυξημένη ευθύνη να βρει τις κατάλληλες λύσεις και να εφαρμόσει μεταρρυθμιστικές πολιτικές που θα πάνε τη χώρα μπροστά.