ΚΑΤ’ αρχάς η Δημοκρατία λειτουργεί σωστά στη χώρα, ανεξάρτητα από την εκλογική δύναμη οποιουδήποτε κόμματος. Ετσι κι αλλιώς η Ν.Δ. έλαβε 41% και το υπόλοιπο 59% βρίσκεται απέναντί της. Η πολυκερματισμένη αντιπολίτευση διεξάγει έναν σκληρό αντιπολιτευτικό αγώνα κατά της κυβέρνησης. Με καταστροφολογία και λαϊκισμό, ο οποίος αποτυπώνεται στο σχεδόν καθολικό «όχι σε όλα» επί τωνν νομοσχεδίων στο Κοινοβούλιο.

Η πιο ζόρικη αντιπολίτευση, όμως, προέρχεται από τα πραγματικά προβλήματα -με κορυφαίο την ακρίβεια- που αντιμετωπίζουν η χώρα και οι πολίτες. Αυτός είναι ο μοναδικός αντίπαλος για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

ΤΟ αν θα αναδειχθεί κάποιος δεύτερος αντίπαλος κομματικός πόλος, είναι άγνωστο. Πάντως, δεν πρόκειται για κάτι νομοτελειακό, όπως θέλουν να πιστεύουν στο ΠΑΣΟΚ. Και, πλέον, η συζήτηση στρέφεται στο ΠΑΣΟΚ, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει -εκεί που του αξίζει- στα μονοψήφια ποσοστά του μακρινού παρελθόντος.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, μπορεί να βρίσκεται στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων και άτυπα να έχει κερδίσει πλέον τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά απέχει έτη φωτός από το να αποκτήσει αυτόν τον ουσιαστικό ρόλο. Αν συνεχίσει να επιμένει να αντιγράφει την τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αυξήσει κάπως τα ποσοστά του, αλλά δεν θα καταφέρει να σταθεί απέναντι στη Ν.Δ. Γιατί, δεν αρκεί ούτε η φυσιολογική κυβερνητική φθορά ούτε οι αντιπολιτευτικές κραυγές, απαιτούνται συγκεκριμένες προτάσεις προς την κοινωνία, τις οποίες το ΠΑΣΟΚ ούτε διαθέτει ούτε φαίνεται να έχει την πρόθεση να δημιουργήσει.