Ταυτόχρονα βλέπουμε το «μπάχαλο» που επικρατεί εντός του «προοδευτικού» μετώπου, με τον ΣΥΡΙΖΑ να τσακώνεται με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με τα υπόλοιπα κόμματα τα οποία θα ήθελε για κυβερνητικούς εταίρους. Ο Ανδρουλάκης επιμένει ότι δεν θέλει για πρωθυπουργό ούτε τον Μητσοτάκη ούτε τον Τσίπρα και το ΠΑΣΟΚ επιτίθεται σε εκδότη που απηχεί τις θέσεις του βαθέος ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχει ανταλλαγή λεκτικών πυρών. Το ΚΚΕ χαρακτηρίζει ως «μούφα» την προοδευτική διακυβέρνηση που προτείνει ο Τσίπρας, ενώ ο Βαρουφάκης, που εισηγείται το σχέδιο «Δήμητρα» για έξοδο από το ευρώ, πότε υπερασπίζεται και πότε απορρίπτει μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Στοίχημα η σύγκλιση με την Ευρώπη
Ολα αυτά δείχνουν ότι υπάρχει μια θολούρα όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά γενικότερα στα λεγόμενα προοδευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτό σημαίνει ότι ένας ενδεχόμενος συνασπισμός ηττημένων, ακόμα κι αν το επέτρεπαν οι αριθμοί, δεν μπορεί να προσφέρει εχέγγυα για μια ισχυρή και αποτελεσματική διακυβέρνηση.
Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Απευθύνθηκε στους πολίτες με καθαρό μήνυμα, ζήτησε αυτοδυναμία γιατί δεν πιστεύει στην απλή αναλογική, ενώ όσοι ψήφισαν το σύστημα αυτό τσακώνονται μεταξύ τους πριν καν βγουν τα αποτελέσματα της κάλπης. Οι διαφορές είναι ευδιάκριτες στους πολίτες και θα φανούν την Κυριακή.