Από τις εσωκομματικές αιχμές που αντηλλάγησαν μεταξύ των πέντε υποψηφίων και των υποστηρικτών τους στο Συνέδριο, από το οποίο ήταν ηχηρή η απουσία του Αλ. Τσίπρα, αλλά, πολύ περισσότερο, από την έλλειψη πολιτικών προτάσεων που είναι φανερή, κατέστη σαφές ότι η επόμενη ημέρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το βασικό είναι το περιεχόμενο της πολιτικής ενός κόμματος και αυτή τη στιγμή ουδείς εκ των πέντε υποψηφίων δεν δίνει βαρύτητα στη διατύπωση προτάσεων για το μέλλον της χώρας και τους πολίτες. Κι αυτό, καθώς μέχρι τώρα δεν έχουμε δει παρά μόνο κόντρες παρασκηνίου, αλαζονικές συμπεριφορές, αλλά και καταγγελίες για διαπλεκόμενους υποψηφίους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία χρησιμοποιώντας το άρμα του λαϊκισμού με τις κάλπικες υποσχέσεις, οι οποίες τελικά πληρώθηκαν πολύ ακριβά από τους φορολογουμένους, ενώ η τοξική αντιπολίτευση που άσκησε στη συνέχεια τον οδήγησε όχι απλώς στην κατάρρευση του 17%, αλλά και σε ένα πολιτικό, ιδεολογικό βέρτιγκο και τον βύθισε σε μια μεγάλη εσωκομματική κρίση.
Το παράδοξο είναι ότι όλοι οι υποψήφιοι υποστηρίζουν πως θα χτυπήσουν την ολιγαρχία, όμως τόσο η Ε. Αχτσιόγλου όσο και οι Ν. Παππάς και Ε. Τσακαλώτος δεν είδαμε να το πράττουν όσο ήταν υπουργοί του Αλ. Τσίπρα, ενώ ο Στ. Κασσελάκης μάλλον θα πολεμήσει την ολιγαρχία εκ των έσω ως διαχειριστής εφοπλιστικών κεφαλαίων.
Οσο στερείται πολιτικών προτάσεων που θα είναι ρεαλιστικές και δεν θα μένουν σε επίπεδο συνθηματολογίας και καταγγελιών, η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα παραμένει καθοδική, όποιος κι αν είναι ο αρχηγός.