Έτσι μετά τη ναυπήγηση των υποβρυχίων κλάσης REIS, τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων κλάσης AY και Preveze, τη σχεδίαση της κλάσης MilDen, έχει σε εξέλιξη και ένα νέο πρόγραμμα για ένα υποβρύχιο μικρών διαστάσεων αποκλειστικά για το χώρο του Αιγαίου.

Το τουρκικό Ναυτικό διαθέτει σήμερα 12 συνολικά υποβρύχια εκ των οποίων τα τέσσερα είναι τύπου 209/1400 κλάσης GUR (S357), Canakkale (S358), Burakreis (S359), I.Inonu (S360), τέσσερα τύπου 209/1400 κλάσης Preveze (S353), Sakarya (S354), 18 Mart (S355), Anafartalar (S356) και τέσσερα τύπου 209/1200 κλάσης ΑΥ τα Batiray (S349), Yildiray (S350), Doganay (S351), Dolunay (S352).

Παράλληλα το τουρκικό Ναυτικό έχει υπό παραγγελία 6 υποβρύχια κλάσης Reis Τύπου 214TN.

Το πρόγραμμα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και στις 23 Μαΐου  καθελκύστηκε το δεύτερο σκάφος της κλάσης το T-214 κλάσης «Pirireis» (S-331 «Hizir Reis») ενώ έγινε η έναρξη ναυπήγησης του έκτου και τελευταίου υποβρυχίου, του S-335 «Selman Reis».

Το πρώτο σκάφος της κλάσης το S-330 «Pirireis» (άρχισε να ναυπηγείται τον Οκτώβριο του 2015 και καθελκύστηκε το Δεκέμβριο του 2019) αναμένεται να παραδοθεί στο τουρκικό Ναυτικό εντός του 2024, καθώς το παρόν διάστημα βρίσκεται σε θαλάσσιες δοκιμές.

Το δεύτερο υποβρύχιο (S-331 «Hizir Reis»), το οποίο άρχισε να ναυπηγείται το 2016, καθελκύστηκε το Μάιο του 2023, ενώ το τρίτο υποβρύχιο MuratReis S-332 καθελκύστηκε στις 24 Ιουνίου του 2024.

Παράλληλα, η ναυπήγηση του πρώτου υποβρυχίου του προγράμματος MilDen θα ξεκινήσει το 2025, με στόχο την παράδοση του στις αρχές της δεκαετίας του 2030 (προορίζονται ως αντικαταστάτες, αρχικά των «Preveze», και στη συνέχεια των «Gur»).

Το πρόγραμμα βρίσκεται σε φάση σχεδιασμού και ανάπτυξης. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα, το υποβρύχιο MilDen θα έχει μήκος 70 μέτρα, πλάτος επτά μέτρα και βύθισμα επτά μέτρα.

Το εκτόπισμα του θα είναι 2.000 τόνοι στην επιφάνεια και 2.200 τόνοι σε βύθιση. Θα ενσωματώνει σύστημα AIP και αντιαεροπορικό σύστημα IDAS.

Επιπρόσθετα βρίσκονται σε εξέλιξη δύο προγράμματα εκσυγχρονισμού, ένα για δύο υποβρύχια κλάσης ΑΥ των Doganay S 351 και Dolunay S-352 και ένα για τα τέσσερα κλάσης 209/1400 Preveze.

Από τα παραπάνω φαίνεται πως η περίοδος από το 2025 και μετά θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την ισορροπία στον υποβρυχιακό Στόλο μεταξύ των δύο χωρών.

Tότε θα είναι και η περίοδος όπου το ΠΝ να αναγκαστεί να προχωρήσει σε σταδιακή απόσυρση των παλαιότερων υποβρυχίων των τριών τύπου «Ποσειδών», τα οποία να σημειωθεί ότι δεν έχουν περάσει κανένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού από τότε που το πρώτο σκάφος εντάχθηκε σε υπηρεσία το 1979.

Το STM500

Στο όλο αυτό το πλαίσιο η Τουρκία ετοιμάζει ακόμη ένα εγχώριο πρόγραμμα ενός μικρού υποβρυχίου το οποίο όπως αναφέρει θα είναι ειδικά προσαρμοσμένο για τις ιδιαίτερες συνθήκες του Αιγαίου, το οποίο δεν κατονομάζουν ως τέτοιο, αλλά ως «θάλασσα των νησιών».

Προφανώς πρόκειται για ένα καθαρά επιθετικό όπλο, με τους Τούρκους να αναφέρουν καθαρά το πεδίο δράσης στο οποίο αυτό θα κινηθεί.

Η ανακοίνωση της έναρξης ανάπτυξης του νέου αυτού υποβρυχίου έγινε στις 26 Ιουνίου του 2022, ενώ ο επικεφαλής της Τουρκικής Διεύθυνσης Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB), Ισμαήλ Ντεμίρ, μοιράστηκε την έναρξη της κατασκευής στον λογαριασμό του στο X (πρώην Twitter), χαρακτηρίζοντας το γεγονός ορόσημο για την κατασκευή ενός υποβρυχίου με εξ’ολοκλήρου «εθνικά μέσα».

«Το STM500 έχει σχεδιαστεί για χρήση τόσο στην ανοιχτή θάλασσα όσο και σε ρηχά νερά. Θα είναι εξοπλισμένο με προηγμένα και σύγχρονα συστήματα πολέμου που περιλαμβάνουν εξοπλισμό για την κάλυψη τακτικών απαιτήσεων όπως αναγνώριση και επιτήρηση, επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων και ανθυποβρυχιακός πόλεμος».

Τον Νοέμβριο του 2021, είχε ανακοινωθεί ότι η κατασκευή του STM500 έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2022.

Στελέχη της STM αποκάλυψαν ότι η κατασκευή του «Μικρού Υποβρυχίου» θα διαρκέσει 48 μήνες, με το πλήρες έργο να αναμένεται να ολοκληρωθεί σε 72 μήνες.

Το STM500 είναι ένα σχέδιο για ένα ντίζελ-ηλεκτρικό επιθετικό υποβρύχιο που αναπτύσσεται από τα ναυπηγεία STM.

Το σκάφος αναπτύσσεται κυρίως για να λειτουργεί σε ρηχά νερά (όπως το Αιγαίο), το υποβρύχιο STM500, εκτός από το ότι αναπτύσσεται με τουρκικά κονδύλια, παρουσιάζει ποικιλόμορφες δυνατότητες σε σχέση με αυτές των υπολοίπων συμβατικών υποβρυχίων.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του υποβρυχίου είναι το μικρό εκτόπισμα, η χαμηλή χωρητικότητα, οι σχετικά μικρές διαστάσεις και το πετρελαιοηλεκτρικό σύστημα πρόωσης του.

Πιο συγκεκριμένα το σκάφος θα έχει μήκος 42 μ., ύψος 8,5 μ., διάμετρο εσωτερικού κελύφους 4,2 μ., μέγιστο βάθος κατάδυσης 250 μ., εκτόπισμα στην επιφάνεια 485 τόνων και πλήρες εκτόπισμα 540 τόνων.

Ο ηλεκτροκινητήρας του σκάφους θα αποδίδει ισχύ 1,5 MW (2.000 ίππων), δύο γεννήτριες ντίζελ, και συσσωρευτές ιόντων λιθίου.

Η μεγίστη ταχύτητα του υποβρυχίου θα είναι 18+ κόμβοι και η οικονομική 5 κόμβοι.

Η αυτονομία πλεύσης του STM 500 εκτιμάται στα 3.500 με 4.000 ναυτικά μίλια (6400-7400 χλμ.)., με χρήση των κινητήρων ντίζελ και έως 139 χλμ. με χρήση μόνο των συσσωρευτών.

Το  STM500 θα διαθέτει ολιγομελές πλήρωμα, κάτι εύλογο για τις διαστάσεις 18 ατόμων, ενώ θα περιλαμβάνει επίσης επιπλέον χώρο διαβίωσης για 6 άτομα ειδικών δυνάμεων, ενώ θα διαθέτει ειδικό σκάφος υποβρυχίων επιχειρήσεων για τα μέλη των SAT/SAS που θα μεταφέρει.

Έτσι, φαίνεται ότι το υποβρύχιο θα έχει τη δυνατότητα να υποστηρίζει και αποστολές ειδικών επιχειρήσεων.

Όπως αναφέρουν τουρκικά δημοσιεύματα το STM500 θα μπορεί να επιχειρεί σε βάθος +250 μέτρων συνεχώς για 30 ημέρες, με τη χρήση  συστήματος πρόωσης ανεξάρτητου του αέρα (AIP).

Οι αποστολές που θα μπορεί να αναλαμβάνει το STM500 περιγράφονται ως:

• Υποβρύχιος Πόλεμος
• Μεταφορά ειδικών δυνάμεων
• Πληροφοριών, Επιτήρησης και Αναγνώρισης
• Ναρκοπόλεμος
• Εκτέλεση επιχειρήσεων με μη επανδρωμένα θαλάσσια και αεροπορικά συστήματα

Η ικανότητα του STM500 να εκτελεί κοινές επιχειρήσεις με μη επανδρωμένα εναέρια και θαλάσσια οχήματα είναι μία από τις δυνατότητες που το διακρίνουν από τα συμβατικά υποβρύχια.

Σε σύγκριση με τα άλλα υποβρύχια του τουρκικού Ναυτικού, δεν διαφέρει πολύ ως προς τα όπλα και τα συστήματα αισθητήρων.

 Συστήματα του υποβρυχίου STM500

Σύστημα Διαχείρισης Μάχης

Ραντάρ πλοήγησης

Ηλεκτροπτικά περισκόπια για ναυτιλία και επίθεση

Αντίμετρα κατά τορπιλών

Μέτρα Ηλεκτρονικής Υποστήριξης (ESM)

Πλωτή κεραία (BWA)

Συστήματα σόναρ: Αν και δεν αναφέρονται λεπτομέρειες το STM500 θα μπορεί να διαθέτει ένα ή περισσότερους τύπους σόναρ όπως ενεργά CAS (continuous active sonar), συρόμενα CTA, Παθητικά (passive ranging sonar), πολυφασματικά (Multi Aperture Sonar), ή ανάλυσης απειλής και αποστασιομέτρησης (IDRS) τα περισσότερα εκ των οποίων παρέχει η εταιρεία Meteksan Defence.

Το υποβρύχιο θα διαθέτει τέσσερις τορπιλοσωλήνες και θα έχει δυνατότητα μεταφοράς 8 τορπιλών βαρέως τύπου, τέσσερις στους τορπιλοσωλήνες και ισάριθμες σε αποθήκευση, ενώ θα μπορεί να μεταφέρει και υποβρύχια κατευθυνόμενα βλήματα κατά στόχων επιφανείας.

Η τορπίλη που θα χρησιμοποιεί το STM500 θα είναι η επίσης τουρκική Akya την οποία κατασκευάζει η Roketsan.

Η παραγωγή της συγκεκριμένης τορπίλης ξεκίνησε το 2021, μετά τις θαλάσσιες δοκιμές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν ένα χρόνο νωρίτερα.

Η Akya που ξεκίνησε να αναπτύσσεται το 2013, πρόκειται να αντικαταστήσει όλους σχεδόν τους τύπους τορπιλών που υπηρετούν με το τουρκικό Ναυτικό (Mk 14, Mk 23, Mk 24 (Tigerfish) Mod.2, Mk 37 Mod.2 & Mod.3 και SST-4 Mod.0) και αναπτύχθηκε αρχικά για τα υποβρύχια κλάσης Reis και Preveze.

Πρόκειται για τορπίλη των 533 χλστ. που προωθείται με ηλεκτροκινητήρα ο οποίος δίνει κίνηση σε δύο αντιπεριστρεφόμενες προπέλες επιτυγχάνοντας μέγιστη ταχύτητα 45 κόμβων, και μέγιστη εμβέλεια 50 χλμ.

Η πολεμική της κεφαλή ανέρχεται σε 350 έως 380 χλγρ. Η τορπίλη καθοδηγείται μέσω καλωδίου οπτικών ινών ενώ διαθέτει ενεργό/παθητικό σόναρ.

Είναι βάρους 1.200 χλγρ. και έχει μήκος 7 μέτρων. Σε ότι αφορά την δυνατότητα κατευθυνόμενων βλημάτων το STM500 θα μπορεί να φέρει μια  έκδοση υποβρύχιας εκτόξευσης του γνωστού βλήματος ATMACA με εμβέλεια 220 χλμ. και βάτος πολεμικής κεφαλής τα 220 χλγρ.

Ο πύραυλος έχει μήκος μεταξύ 4,3 μ. και 5,2 μ. και βάρος 750 χλγρ. και για την καθοδήγησή του χρησιμοποιεί σύστημα INS/GPS, υψομετρικό ραντάρ και ενεργό αισθητήρα για την τελική προσβολή.

ULAQ

Το ULAQ είναι το πρωτότυπο του πρώτου τουρκικού οπλισμένου μη επανδρωμένου σκάφους επιφανείας (AUSV).

Το ULAQ, είναι το πρώτο από μια σειρά εξοπλισμένων USV, το οποίο αναπτύχθηκε για το τουρκικό Ναυτικό από την Ares Shipyard και την Meteksan Defense Systems.

Οι μελέτες σχεδιασμού ολοκληρώθηκαν τον Αύγουστο του 2020 και το πρωτότυπο παρουσιάστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2021 στην Αττάλεια. Είχε προγραμματιστεί ότι οι δοκιμές βολής με κατευθυνόμενες ρουκέτες της Roketsan θα πραγματοποιούνταν μέχρι τον Μάρτιο του 2021, αλλά αυτό έγινε στις 25 Μαΐου 2021, όταν το σκάφος ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη του δοκιμή εκτοξεύοντας μια ρουκέτα  Cirit.

Χαρακτηριστικά

Το σκάφος μπορεί να αναπτυχθεί από πολεμικά πλοία και να ελεγχθεί εξ αποστάσεως από κινητά οχήματα, κέντρα διοίκησης και πλωτές πλατφόρμες.

Μπορεί να πραγματοποιεί αποστολές όπως αναγνώριση, επιτήρηση, πόλεμο κατά σκαφών επιφανείας, αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών, ένοπλη συνοδεία, προστασία δυνάμεων και στρατηγική ασφάλεια εγκαταστάσεων.

Σχεδιάζεται ότι το σκάφος θα λειτουργεί από κοινού με άλλα AUSV, εξοπλισμένα UAV και αεροσκάφη και θα μεταδίδει άμεσα εικόνες και άλλα δεδομένα που αποκτά από τους αισθητήρες του.

Το ULAQ AUSV θα διατίθεται σε 6 διαφορετικές παραλλαγές η καθεμία με τον δικό της τύπο αποστολής και οπλισμού.

Κατασκευασμένο από προηγμένο σύνθετο υλικό, το σκάφος έχει μήκος 11 μέτρα (36 πόδια) και χωρητικότητα ωφέλιμου φορτίου 2.000 χλγρ. (4.400 λίβρες). Έχει αυτονομία 216 ν.μ. (400 χλμ.) και οικονομική ταχύτητα πλεύσης 35 Κόμβων (65 χ.α.ω.).

Μπορεί να λειτουργήσει σε θαλασσοταραχή (κατάσταση θάλασσας 5: Ύψος κύματος 2,5–4 μ.  Έχει εγχώριες κρυπτογραφημένες επικοινωνίες και δυνατότητες παρατήρησης ημέρας/νύχτας. Είναι ανθεκτικό στον ηλεκτρονικό πόλεμο και είναι εξοπλισμένο με συσκευή παρεμβολής Anti-GPS.

Το ULAQ στην έκδοση μάχης επιφανείας θα μπορεί να φέρει 4x βλήματα L-UMTAS ή 2x L-UMTAS και 2x ρουκέτες CIRIT.

Στην έκδοση κατά στόχων επιφανείας το ULAQ σχεδιάζεται να εξοπλιστεί με 4x αντιπλοϊκούς πυραύλους ATMACA

Στην έκδοση ISR & EW τo ULAQ θα φέρει εξοπλισμό επιτήρησης, συλλογής πληροφοριών και Η/Π.

Μια ακόμη σχεδιαζόμενη έκδοση του ULAQ  είναι αυτή του Α/Υ πολέμου στην οποία το σκάφος θα μπορεί να φέρει έως δύο ελαφρές τορπίλες ORKA ελαφριά τορπίλη και έως 12 ηχοσημαντήρες.

Τέλος υπάρχουν σχέδια και για δύο υποστηρικτικές εκδόσεις μια για πυροσβεστικό σκάφος και μια για πλοίο ναρκοπολέμου.

Επιγραμματικά

Ποια δεδομένα θα αλλάξει η είσοδος σε υπηρεσία τόσο ενός τέτοιου υποβρυχίου, όσο δεκάδων ULAQ στο Αιγαίο είναι νωρίς ακόμη για να κάνουμε μια ασφαλή εκτίμηση.

Αναμφίβολα όμως δεν είναι κάτι το καθόλου ευχάριστο, αφού το τουρκικό Ναυτικό θα διαθέτει αφενός ένα σκάφος με βαρύ οπλισμό, ικανό να πλέει σε ρηχά και αβαθή ύδατα ή παράκτιες περιοχές παρενοχλώντας ίσως ακόμη και τα σκάφη του ΠΝ εξερχόμενα των ναυστάθμων τους, όπως και μερικές εκατοντάδων USV (το ULAQ δεν θα είναι το μόνο μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας)

Σε ότι αφορά το STM 500 τα υποβρύχια αυτά θα μπορούσαν σε μια κρίσιμη ώρα να κλείσουν θαλάσσια περάσματα στο ανατολικό Αιγαίο ή κεντρικό Αιγαίο και φυσικά να αποτελέσουν φορείς ομάδων ανορθοδόξου πολέμου.

Οι μικρές τους διαστάσεις μπορούν να δυσχεράνουν  τον έγκαιρό εντοπισμό τους προκαλώντας με τον αριθμό τους συνθήκες κορεσμού του ελληνικού ανθυποβρυχιακού δικτύου έγκαιρης προειδοποίησης.

Η ικανότητά του –τουλάχιστον με τα όσα αναφέρει η ίδια η εταιρεία ναυπήγησης- να φέρει και υποβρύχιο drones είναι ακόμη ένα σημείο προβληματισμού.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα καθαρά επιθετικής φύσης όπλο, αφού ο προβεβλημένος χώρος επιχειρήσεων θα είναι το Αιγαίο ικανό να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στο ΠΝ.

Σίγουρα ένα τέτοιο όπλο δεν αντιμετωπίζεται με συμβατικές τακτικές εντοπισμού μεγάλων υποβρυχίων, καθώς επιβάλλεται για την Ελλάδα να απαντήσει με μια εργώδη προσπάθεια ανάπτυξης υποβρυχίων μη επανδρωμένων συστημάτων (drones) τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος.

Από την άλλη το ULAQ αντιπροσωπεύει τη γνωστή πλέον απειλή των μη επανδρωμένων σκαφών τα οποία έχουν χρησιμοποιήσει τόσο οι Ουκρανοί σε επιθέσεις τους στη Μαύρη Θάλασσα μέχρι και Χούθι στην Ερυθρά. Βέβαια το ULAQ θα είναι θεαματικά καλύτερο και πιο βαριά οπλισμένο, -πάντα σύμφωνα με τους τουρκικούς σχεδιασμούς- και λόγω του μικρού του μεγέθους δύσκολα εντοπίσημο.

Μίνι υποβρύχια άλλων χωρών

Μίνι υποβρύχια δεν έχει παρουσιάσει μόνο η Τουρκία. Ανάλογα σκάφη έχουν κατασκευάσει τόσο η Βόρεια Κορέα όσο και το Ιράν. Η πρώτη έχει δύο κύριες κλάσεις σε υπηρεσία σήμερα, αν και τα συγκεκριμένα είναι  μικρότερα και αναφέρονται ως υποβρύχια «νάνοι». Την κλάση Sang-O και την κλάση Yono.

Η Sang-O είναι ένα σκάφος μέγιστου εκτοπίσματος 120 τόνων, μήκους 20 έως 22 μέτρα, πλάτος 2,75 μ. αναπτύσουν μέγιστη ταχύτητα 11 κόμβων στην επιφάνεια και 4 έως 8 κόμβων σε κατάδυση. Η μέγιστη εμβέλειά τους εκτιμάται στα 1.000 χλμ. Σε ανάδυση και 90 χλμ. σε κατάδυση.

Το πλήρωμα είναι μόλις δύο άτομα και μπορεί να μεταφέρει 6 έως 7 άτομα ειδικών δυνάμεων.

Ο οπλισμός του σκάφους αποτελείται από δύο τορπιλοσωλήνες των 533 χλστ. Η Βόρεια Κορέα διαθέτει 40 τέτοια υποβρύχια, ενώ ένα από τα 41 που ναυπηγήθηκαν αιχμαλωτίστηκε από τη Νότια Κορέα. Τα υποβρύχια εντάχθηκαν σε υπηρεσία το 1991.

Μια άλλη κλάση η Yono ή οποία αναφέρεται και ως Yeono έχει τις ίδιες διαστάσεις με την Sang-O αλλά  η συγκεκριμένη  είχε μπει σε υπηρεσία το 1965 και εκτιμάται ότι 10 υποβρύχια της κλάσης εξακολουθούν και βρίσκονται σε υπηρεσία.

Η άλλη χώρα που έχει δραστηριοποιηθεί στον τομέα ναυπήγησης υποβρυχίων «νάνων» είναι το Ιράν.

Η κλάση  Ghadir, γνωστή και ως IS-120, έχει εκτόπισμα 117 τόνων στην επιφάνεια και 125 τόνων σε κατάδυση. Έχει μήκος 29 μέτρα, πλάτος 9 μέτρα και ύψος 8,2 μέτρα.

Η μέγιστη ταχύτητα στην επιφάνεια ανέρχεται στους 10 κόμβους και η μέγιστη σε κατάδυση  8 κόμβοι.

Το υποβρύχιο, το οποίο διαθέτει πρόωση ντίζελ και ηλεκτροκινητήρα, έχει 2 τορπιλοσωλήνες των 533 χλστ. Το ιρανικό Ναυτικό, διαθέτει 20 υποβρύχια αυτής της κατηγορίας.

Η δεύτερη κλάση που χρησιμοποιείται είναι η Fateh η οποία δεν ανήκει στην κατηγορία των υποβρυχίων «νάνων», αλλά στην ενδιάμεση κατηγορία έχοντας τις ίδιες διαστάσεις με το τουρκικό STM500.

Το υποβρύχιο έχει εκτόπισμα στην επιφάνεια  527 τόνους και 593 τόνους όταν πλέει σε κατάδυση. Με μήκος 48 μέτρα και πλάτος 6 μέτρα, το υποβρύχιο μπορεί να φτάσει σε μέγιστη ταχύτητα 11 κόμβων στην επιφάνεια και 14 κόμβων σε κατάδυση.

Το μέγιστο βάθος κατάδυσης εκτιμάται στα 250 μ. και η αυτονομία του στις 35 ημέρες. Η εμβέλεια του είναι 3600 ναυτικά μίλια στους 8 κόμβους.

Ως φορτίο όπλων, το υποβρύχιο μπορεί να εκτοξεύσει τορπίλες από 4 τορπιλοσωλήνες των 533 χλστ..

Επιπλέον, το υποβρύχιο έχει τη δυνατότητα άφεσης ναρκών. Το Ιράν έχει ναυπηγήσει μέχρι σήμερα δύο τέτοια υποβρύχια εκ των οποίων τα ένα υπηρετεί στην Κασπία Θάλασσα, ενώ το δεύτερο στον Κόλπο.

Αξιοσημείωτο είναι ότι το σόναρ του υποβρυχίου και γενικότερα ο λοιπός εξοπλισμός προέρχονται από την Κίνα και αφορούν μη στρατιωτικές τεχνολογίες. Η συστοιχία των σόναρ διαθέτει 11 ξεχωριστές συσκευές του εμπορίου τοποθετημένος σε διάφορες γωνίες.

 

Διαβάστε ακόμα

Πόσο κοστίζουν οι πτήσεις των μαχητικών και οι εκτιμήσεις για το Rafale – Τα δεδομένα και η ανάλυση

Άρματα μάχης: Eλληνοτουρκική «σύγκρουση» – Ποιο θα επιβιώσει στο πεδίο µάχης;

Σε συνεργασία με το Περιοδικό Στρατηγική που κυκλοφορεί κάθε μήνα με την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής