Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Η συγκεκριμένη κίνηση, που ασφαλώς απαιτεί τεράστια οικονομικά ποσά για την αγορά ενός τέτοιου αεροσκάφους, γίνεται αφού πρώτα από όλα έχει συμφωνηθεί ο εκσυγχρονισμός σε VIBΕR 84 αεροσκαφών F-16 (που αργεί και προβληματίζει…), ενώ, βάσει των όσων ανέφερε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, η χώρα μας θα ενισχύσει τον αεροπορικό μας στόλο με 18 γαλλικά αεροσκάφη τέταρτης γενιάς Rafale, τα 6 εκ των οποίων θα είναι μεταχειρισμένα.

Η κίνηση από πλευράς της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών -αν και υπήρχαν αναφορές στο πρόσφατο παρελθόν σε διάφορα ΜΜΕ- αναμενόταν, αλλά αυτό που αιφνιδίασε, και είναι άγνωστο πώς θα εκληφθεί από τους Αμερικανούς, είναι η απαίτηση για «άμεση απάντηση» στο ελληνικό αίτημα.

Αυτό συμβαίνει σε μια χρονική περίοδο που έχουν προχωρήσει οι επαφές των Αμερικανών με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (σε γνώση του Ισραήλ) για την απόκτηση τέτοιων αεροσκαφών από το Αμπου Ντάμπι, ενώ έχει ανασταλεί η τουρκική παρουσία στο γνωστό κονσόρτσιουμ συμπαραγωγής του κορυφαίου αεροσκάφους, λόγω της αγοράς ως και των δοκιμών του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 από την Αγκυρα.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη -πέραν των οικονομικών μεγεθών τής όποιας δυνητικής προμήθειας- επηρεάζεται από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας, τις μελλοντικές θέσεις και επιλογές της αμερικανικής αεροπορίας, την όποια πιθανότητα επιστροφής της Αγκυρας στη γραμμή της πολυεθνικής συμπαραγωγής των F-35 (δεν μπορεί να αποκλειστεί) ως και πολλών άλλων παραμέτρων.

Ο δρόμος για την απόκτηση τέτοιας δυναμικής και βαρύτητας αεροσκάφους «δεν είναι Εδέμ», αλλά έστω και 12 τέτοια αεροσκάφη να ενταχθούν σε κάποια φάση στον αεροπορικό μας στόλο ενισχύουν πολύ το κύρος της χώρας μας, ενώ η πρόσκτησή του σε εύλογο χρονικό διάστημα καθιστά την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία επικυρίαρχο στην ευρύτερη περιοχή, προφανώς σε συνεργασία με την Ιταλία και το Ισραήλ, που ήδη διαθέτουν τέτοια αεροσκάφη στις αεροπορικές βάσεις της Αμεντόλα και Τελ Νοφ και τα οποία έχουν συμμετάσχει σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ αλλά και σε αποστολές εναντίον ιρανικών-συριακών στόχων στη Συρία και στον Λίβανο.

Μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα δούμε τη σχετική αμερικανική ανταπόκριση, αλλά πολλά θα πρέπει να εξεταστούν σε βάθος, και ειδικά πρέπει να απαντηθεί το κρίσιμο και βασικό ερώτημα τι είδους αεροπορία θέλουμε και χρειαζόμαστε για τις επόμενες δεκαετίες. Γιατί μια τέτοια αγορά δεν είναι απλή και δεν φθάνει μόνο το αεροσκάφος. Χρειάζονται ειδικά πολλά εξελιγμένα και πολύ προωθημένης τεχνολογίας όπλα, που κοστίζουν πολύ σε δισ. δολ. Και ασφαλώς ένα τέτοιο αεροσκάφος είναι για πολύ πιο στρατηγικούς ρόλους για τη χώρα μας και δεν είναι βέβαιο αν θα επικεντρωθούμε και ανάλογα κινηθούμε…

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση