Το νέον έτος βρίσκεται επί θύραις, και όπως κάθε νέα αρχή, προκαλεί χρηστές ελπίδες για το αύριο, μας ωθεί να οραματιζόμαστε και να σχεδιάζουμε ένα καλύτερο μέλλον. Είναι η φυσική ροπή του ανθρώπου να θέλει να αφήσει πίσω του όλα εκείνα που τον πίκραναν, τις δυσκολίες και τις προσωπικές ή συλλογικές δοκιμασίες, και να ατενίζει την επόμενη χρονιά με την ίδια ζέση που προκαλεί στην καρδιά του η ανατολή του ηλίου κάθε νέα ημέρα της ζωής του. Ωστόσο, αύριο δίχως το σήμερα και το χθες, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, που σημαίνει ότι, για να αλλάξει η ζωή μας πρέπει να διδαχθούμε από όλα όσα πράξαμε. Μόνον τότε τα οράματα και οι στόχοι μας θα έχουν μια ρεαλιστική προοπτική πραγμάτωσης.

Ο κόσμος

Σήμερα, και πάλι, ο κόσμος μας συγκλονίζεται από πολέμους και βίαιες συγκρούσεις. Οι τελευταίοι μήνες απέδειξαν περίτρανα ότι οφείλαμε να είχαμε αγωνιστεί εντατικότερα για την επικράτηση της ειρηνικής συνύπαρξης λαών, θρησκειών και πολιτισμών. Ο λόγος περί «ειρήνης του Θεού» στον κόσμο δεν πρέπει να ακούγεται σαν μία απλή ευχή, αλλά να αποτελεί βασικό οδοδείκτη και αξονικό παράγοντα για τις προσπάθειές μας. Ανθρωποι κάθε ηλικίας χάνουν τη ζωή τους καθημερινά στα πεδία των μαχών, αλλά και από τη διάσπαρτη βία και την τρομοκρατία. Ο ανθρώπινος πόνος δεν είναι ένα τηλεοπτικό θέαμα για να το παρακολουθούν κάποιοι, καθισμένοι αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού τους. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα, που απαξιώνει κάθε έννοια σεβασμού του ανθρωπίνου προσώπου. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να εργαστούμε από κοινού, θρησκευτικοί ηγέτες και πιστός λαός, πολιτικοί και πολίτες, επιστήμονες και διανοητές, εκπρόσωποι του πολιτισμού και των Μέσων Ενημέρωσης, και γενικά κάθε άνθρωπος, για τον άμεσο τερματισμό κάθε πολεμικής σύγκρουσης, την προώθηση του ειλικρινούς διαλόγου, προσανατολισμένου προς τις κοινές παγκόσμιες αξίες, όπως αυτές αποκρυσταλλώθηκαν στην Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ως του μόνου αξιόπιστου μέσου για την επίλυση διαφορών και την υπέρβαση αντιπαραθέσεων, για την επιστροφή των εκτοπισμένων στις πατρογονικές εστίες τους, για μία κοινωνία δικαιοσύνης.

Υποχρέωση

Ταυτόχρονα, έχουμε την υποχρέωση προς τις επερχόμενες γενεές να τις κληροδοτήσουμε ένα πλανήτη βιώσιμο και οικολογικά ισορροπημένο. Εκεί προσβλέπουν οι προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, γι’ αυτό και αγωνίζεται να ευαισθητοποιήσει, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, την παγκόσμια κοινή γνώμη για την ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας του κοινού μας «οίκου». Το ζήτημα αυτό είναι κεντρικό και συναρτάται όχι μόνον με την ποιότητα ζωής, αλλά και με την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας. Είναι ευθύνη μας και μπορούμε να το πετύχουμε, αν, ασφαλώς, τόσο ατομικά, όσο και ως κοινωνία, αντί του εγώ προτάξουμε το εμείς.

Προοπτικές

Ζούμε σε μία εποχή, όπου τα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρώπινης διάνοιας δημιουργούν προοπτικές καλύτερης ζωής σε πολλά επίπεδα. Οφείλουμε να τα αξιοποιήσουμε προς όφελος όλων, εντείνοντας ταυτόχρονα τον διάλογο επιστήμης και θρησκείας.  Ωστόσο, προς το παρόν, παραμένουμε επιφυλακτικοί για τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιηθούν κάποια από τα επιτεύγματα αυτά, όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη, η οποία προσφέρει σημαντικές δυνατότητες, αλλά η χωρίς όρια ανάπτυξη και εφαρμογή της προκαλεί φόβο και ανασφάλεια.

Στο πνεύμα αυτό και με πλήρη εμπιστοσύνη στη Θεία πρόνοια, ευχόμαστε να χαρίζει ο Θεός στον κόσμο μας κατά το νέο έτος ειρήνη και δικαιοσύνη, ιδιαιτέρως στις ταλανιζόμενες από αιματηρούς πολέμους περιοχές, με θύμα πρωτίστως τον άμαχο πληθυσμό. Στους αναγνώστες της έγκριτης εφημερίδας σας και σε ολόκληρο τον ευσεβή ελληνικό λαό, ευχόμαστε από το Φανάρι, την ιστορική έδρα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, υγεία και διαρκή εγρήγορση για την προστασία του κοινού μας οίκου και τη στήριξη κάθε δοκιμαζόμενου συνανθρώπου μας.