Η ζωγραφιά της 9χρονης Τζωρτζίνας, που φέρεται να δολοφονήθηκε από τη μητέρα της Ρούλα Πισπιρίγκου στις 29 Ιανουαρίου, για πολλούς αποτελεί ατράνταχτο στοιχείο μέσω του οποίου το παιδί «μίλησε» για όλα όσα ένιωθε ή έβλεπε.
Σύμφωνα με την κ. Καππάτου, η ζωγραφική είναι πράγματι ένα βασικό εργαλείο συνυφασμένο με την παιδική ηλικία και όχι μόνο.
«Τα παιδιά από πολύ νωρίς αποπειρώνται να αποτυπώσουν στο χαρτί διάφορα σχέδια. Στην αρχή με μουτζούρες και σταδιακά όσο προχωρά η ανάπτυξή τους τα σχέδιά τους γίνονται πιο σύνθετα και απεικονίζουν διάφορα, π.χ. σπίτια, οικογένεια, δένδρα, ουρανός, θάλασσα κ.λπ. που τα εντυπωσιάζουν. Οι ζωγραφιές έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί το παιδί μπορεί να αποτυπώσει τους προβληματισμούς, τις σκέψεις του, τα βιώματά του που το απασχολούν εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο τα οποία εμφανίζει με έναν δικό του παιδικό τρόπο, μεταμφιεσμένα, που για τους γονείς είναι απλά και ίσως δεν δίνουν μεγάλη σημασία, αλλά για τους ειδικούς ψυχικής υγείας παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο».
Ερμηνεία
Ερωτηθείσα για το αν προκύπτει από τη ζωγραφιά η ανασφάλεια της Τζωρτζίνας, η παιδοψυχολόγος εξήγησε ότι θα μπορούσε να προκύψει σε μια γενική αξιολόγηση αλλά δεν είναι επιστημονικά ορθό να ερμηνεύονται μεμονωμένα σχέδια. Αξιολογούνται το περιεχόμενο της ζωγραφιάς, η θέση κάθε ατόμου στο χαρτί, το μέγεθος, τα χρώματα, τα χαρακτηριστικά και η έκφραση των προσώπων, διάφορες άλλες λεπτομέρειες κ.λπ.
Σε κάθε περίπτωση, όπως διευκρινίζει, η ζωγραφιά θα μπορούσε να ερμηνευτεί μόνο αν είχαμε και το ιστορικό της οικογένειας που προκύπτει από την επαφή του ειδικού ψυχικής υγείας με τους γονείς.
Γενικώς πάντως, το παιδικό ιχνογράφημα είναι ένα βασικό εργαλείο προσέγγισης, αξιολόγησης αλλά και θεραπείας στα χέρια των ψυχολόγων και των παιδοψυχίατρων καθώς αντανακλά τα συναισθήματα του παιδιού κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, τη σχέση με τους γονείς του, τα αδέλφια του, τους φόβους του, τις ανησυχίες κ.ά. που ενδεχομένως του συμβαίνουν ή το απασχολούν μέσα από αυτό τον μοναδικό, ιδιαίτερο, μη λεκτικό τρόπο.
Ποια όμως είναι η διαδικασία για να μπορεί ένας ειδικός να έχει ολοκληρωμένη εικόνα; Αρχικά συναντά τους γονείς προκειμένου να διερευνήσει το αίτημα της επίσκεψης και να πάρει πολύ καλό ιστορικό. Αν κρίνει ότι χρειάζεται -γιατί σε αρκετές περιπτώσεις συνεργάζεται μόνο με τους γονείς-, ζητά να αξιολογήσει το παιδί. Η αξιολογητική διαδικασία περιλαμβάνει εκτός από την κλινική εικόνα, διάφορες ψυχολογικές δοκιμασίες, ανάλογα με την περίπτωση και την ηλικία του. Μεταξύ αυτών, κυρίαρχο ρόλο έχει το ιχνογράφημα όπως και το παιχνίδι με το κουκλόσπιτο, όπου ο ειδικός αξιολογεί τον τρόπο λειτουργίας του παιδιού, τις σχέσεις με τους γονείς του και τα θέματα που το απασχολούν.
Ψυχισμός
«Αυτά τα δύο, μαζί με κάποιες άλλες δοκιμασίες που χορηγούμε ανά περίπτωση, αποτελούν βασικά εργαλεία προσέγγισης και εκτίμησης του παιδικού ψυχισμού τα οποία εμείς οι ειδικοί μπορούμε να ερμηνεύσουμε, για να βγάλουμε κάποια επιστημονικά τεκμηριωμένα συμπεράσματα για το πώς αισθάνεται ένα παιδί. Μεμονωμένα ένα σχέδιο, χωρίς να έχεις ένα ιστορικό, δεν το λαμβάνεις υπόψη σου» τονίζει η ψυχολόγος, προσθέτοντας ότι «το συγκεκριμένο σχέδιο θα μου κινούσε το ενδιαφέρον λόγω της γνωστοποίησης της τραγικής αυτής υπόθεσης, ωστόσο θα ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτική στην οποιαδήποτε ερμηνεία την οποία θα κράταγα για τον εαυτό μου».
Ειδήσεις σήμερα
Κορονοϊός: Πάσχα με πιστοποιητικά εμβολιασμού, μάσκες και τεστ – Χαλάρωση από τον Μάιο
Ροή Ειδήσεων 
