Ο λόγος για τον Παναγιώτη Κωνσταντόπουλο, ο οποίος στα 40 του έτη νομίζω ότι έχει αρκετά να μας διηγηθεί. Αρχικά, θα ήθελα να σε ρωτήσω με μεγάλη απορία γιατί κάποιος να ταξιδέψει σε εμπόλεμη ζώνη;

Σίγουρα δεν είναι το ταξίδι που ονειρεύεται να κάνει κάποιος για αναψυχή, αλλά για εμένα το ταξίδι, εκτός από αναψυχή, καλοπέραση και ξεκούραση, είναι συνυφασμένο με τη βιωματική εμπειρία της κάθε κατάστασης που επικρατεί στη χώρα. Αυτό που θα με κάνει να δω τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια, με τη δική μου αντίληψη και όχι ονειρικά πλασμένο όπως μας το μεταφέρουν σε εικόνες τα social. Με εξελίσσει σαν άτομο, θεωρώ ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο και μπορώ να έχω πραγματικά άποψη σε μια συζήτηση για το τι εστί πόλεμος, φρίκη, απώλεια, δυστυχία και όλα τα δεινά που συνοδεύουν την τρομακτική έννοια αυτής της λέξης…

Πόσες χώρες έχεις επισκεφτεί και σε ποιες εμπόλεμες χώρες έχεις ταξιδέψει;
Γενικά, έχω ταξιδέψει σε πάνω από 100 χώρες. Οσον αφορά σε χώρες που ανήκουν σε εμπόλεμες ζώνες, έχω ταξιδέψει σε Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν και Νότιο Σουδάν.

Τι είναι αυτό που σου έχει μείνει από τις εικόνες που έχεις αντικρίσει και σε έχει στιγματίσει;
Εχω αντικρίσει και έχω ζήσει ανατριχιαστικές και σπαραχτικές εικόνες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη Μοσούλη στο Ιράκ, με τα χιλιάδες πτώματα να κείτονται στα ερείπια των σπιτιών, αποσυντιθέμενα, με τα ποντίκια και τους αρουραίους να κάνουν βόλτες ανάμεσά τους και τη μυρωδιά του ανθρώπινου θανάτου να τρυπάει τη μύτη όσο καλυμμένη και αν την είχες. Δεν θα ξεχάσω την τεράστια καταστροφή στη Συρία, που κάποτε ήταν το διαμάντι της Μέσης Ανατολής με ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά, και το πιο όμορφο παζάρι του κόσμου στην αρχαία ακρόπολη, στο Χαλέπι, να είναι πλέον ένας σωρός από ερείπια, ένα απέραντο νεκροταφείο.

Δεν θα ξεχάσω την ανασφάλεια των ανθρώπων στο Αφγανιστάν με τους καθημερινούς βομβαρδισμούς και θανάτους, που δεν ήξερε κανένας εάν θα βρίσκεται στο ακατάλληλο μέρος την ακατάλληλη στιγμή. Δεν θα ξεχάσω τον πόνο και την αδικία που νιώθουν, όπως μου περιέγραψαν οι Παλαιστίνιοι χάνοντας τα εδάφη τους, τις περιουσίες τους, εγκλωβίζοντάς τους σε ένα μικρό κομμάτι γης χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες. Δεν θα ξεχάσω τη φτώχεια, τη πείνα και τις αρρώστιες που μαστίζουν τη χώρα του Νότιου Σουδάν μετά τον πολυετή εμφύλιο πόλεμο, όπως και τα όπλα που έχουν στην κατοχή τους όλοι οι άνδρες κάθε οικογένειας και κάθε φυλής, που σε αρκετές περιπτώσεις παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και αφαιρούν ζωές, όπως 10 μέρες πριν από την περίοδο που είχα επισκεφτεί τη χώρα, σε ένα χωριό που προσπεράσαμε στο δρόμο μας, έγινε νυχτερινή εισβολή από άνδρες του διπλανού χωριού, οι οποίοι σκότωσαν στον ύπνο τους πάνω από 23 άτομα, γυναικόπαιδα κυρίως, επειδή τους είχαν κλέψει κάποια ζώα από το κοπάδι τους.

Ποια είναι η συνολική σου εμπειρία στις εμπόλεμες αυτές χώρες που έχεις επισκεφτεί;

Η συνολική εμπειρία μου στο θέμα των πολέμων έχει να κάνει με το ψέμα και την υποκρισία όλων αυτών των υπερδυνάμεων που δημιουργούν προφάσεις για να ξεκινήσουν έναν πόλεμο πάντα με γνώμονα το συμφέρον τους: κυριαρχικό, γεωπολιτικό, έλεγχος ορυκτού πλούτου και ενεργειακών αποθεμάτων, πωλήσεις όπλων κ.λπ. Μη λογαριάζοντας δυστυχώς την απώλεια, τη φρίκη και τη δυστυχία όλων των αθώων ανθρώπων που πληρώνουν το τίμημα για την εξουσία των λίγων.

Φοβήθηκες ποτέ;

Γενικά, δεν τα πάω καλά με το φόβο. Νομίζω ότι περισσότερο με εξιτάρει μια κατάσταση με κίνδυνο παρά με φοβίζει και αυτό δεν είναι πολύ καλό, αλλά έχω φοβηθεί μία φορά σε ταξίδι εμπόλεμης ζώνης. Θυμάμαι, όταν ήμασταν στο αμάξι μέσα στην απαγορευμένη ζώνη της βομβαρδισμένης Μοσούλης, είδαμε τη Fixer (πρόσωπο που συνοδεύει σε ασφαλή μονοπάτια άτομα από εμπόλεμες ζώνες) τρομαγμένη, να ασπρίζει, γιατί ξαφνικά είδε να μας πλησιάζουν 2 άτομα τα οποία νόμιζε ότι ήταν τζιχαντιστές του ISIS, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν μυστικοί της κρατικής Αστυνομίας. Οπως καταλαβαίνεις, εάν δεν ήταν το καλό σενάριο που σου περιέγραψα, θα ήταν σίγουρα διαφορετική η έκβαση της κατάστασης.

Ειδήσεις σήμερα