Το κυριότερο από αυτά είναι η προµήθεια 76 αµφίβιων τεθωρακισµένων οχηµάτων AAV-7RAM/RS συνολικού εκτιµώµενου ύψους 291 εκατ. ευρώ. Τα οχήµατα είναι µεταχειρισµένα, προερχόµενα από το Σώµα Πεζοναυτών των ΗΠΑ, πριν όµως παραδοθούν θα υποβληθούν σε εργασίες πλήρους ανακατασκευής, κάτι που σηµαίνει ότι θα έρθουν µε «µηδέν» ώρες.
Το κόστος είναι το µέγιστο και αφορά προβλέψεις για εκπαίδευση, όπλα, πυροµαχικά, ΣΤΥ 2+7 έτη, δηµιουργία ειδικών υποδοµών κ.λπ. Σε ό,τι αφορά το ΓΕΑ, είναι η προµήθεια τριών μη επανδρωµένων αεροσκαφών MQ-9B SeaGuardian µε δύο Σταθµούς Ελέγχου Εδάφους συνολικού ύψους 388 εκατ. ευρώ.
Το έτερο πρόγραµµα για το ΓΕΑ αφορά την εκποίηση των µαχητικών Mirage 2000BGM/EGM, τα οποία αποφασίστηκε, αντί να διατηρηθούν σε υπηρεσία, να αποσυρθούν.
Η αξία εκποίησης των αεροσκαφών θα προκύψει µέσω σχετικών διαπραγµατεύσεων µεταξύ Γ∆ΑΕΕ και Dassault Aviation.
Τέλος, για το ΓΕΝ εγκρίθηκαν δύο υποπρογράµµατα, το πρώτο ενσωµάτωσης συστήµατος IFF Mode 5, κόστους περίπου 53 εκατ. ευρώ, και το δεύτερο υποστήριξης των κινητήρων υποβρυχίων Type 209, κόστους 21 εκατ. ευρώ.
Ανάλυση των αµφίβιων τεθωρακισµένων οχηµάτων AAV-7RAM/RS και των τριών μη επανδρωµένων αεροσκαφών MQ-9B SeaGuardian
Οι Έλληνες Πεζοναύτες αλλάζουν «αιώνα» με τα AAV-7A1 RAM/RS
AAVP-7 ή AAV-7 (ang. ΚΑΙ αμφίβιο επιθετικό όχημα) είναι ένα σύγχρονο αμερικανικό APC. Τα πρώτα πρωτότυπα του οχήματος δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και η σειριακή παραγωγή ξεκίνησε το 1972. Κινείται από κινητήρα ντίζελ του Ντιτρόιτ 8V-53T ή Cummins VTA-525 το καθένα ισχύς 400 ίππων . Το όχημα είναι οπλισμένο με αυτόματο εκτοξευτή χειροβομβίδων Mk. 19 διαμετρήματος 40 χλστ. και ένα μονοβόλο M2HB περίπου 12,7 χλστ.
Το AAVP-7 σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει τα λιγότερο επιτυχημένα οχήματα LVTP-5 στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Στα νέα αυτοκίνητα, η έμφαση δόθηκε στην ταχύτερη κίνηση στο νερό, στη μεγαλύτερη κινητικότητα στην ξηρά (ειδικά υψηλότερη τελική ταχύτητα) και πολύ καλύτερη μηχανική αξιοπιστία. Τρεις κύριες εκδόσεις αυτού του οχήματος κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής. Το πρώτο είναι το AAVP-7A1, ένα πλωτό APC ικανό να μεταφέρει έως και 25 στρατιώτες αποβίβασης.
Η ακριβή έκδοση είναι η AAVC-7A1, δηλαδή η έκδοση διοικητή με πλουσιότερο εξοπλισμό. Τέλος, η τρίτη έκδοση είναι το AAVR-7A1, ένα όχημα τεχνικής ασφάλειας. Τα οχήματα AAVP-7 εξήχθησαν σε πολλές χώρες, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Χιλή και η Ισπανία. Συμμετείχαν επίσης σε ορισμένες ένοπλες συγκρούσεις, όπως ο πόλεμος των Φώκλαντ το 1982, ο πόλεμος του Κόλπου (1990-1991) ή οι επιχειρήσεις του Ιράκ το 2003.
UAV MQ-9B SeaGuardian
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που περιλαμβάνει, το MQ-9B είναι έκδοχο του MQ-9 Reaper με διαφορετική πτέρυγα μεγαλύτερου εκπετάσματος (24 μέτρα), που του επιτρέπει να πετά σε μεγαλύτερα ύψη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Πάντα με βάση τα αναγραφόμενα από τον κατασκευαστή, το χρονικό αυτό διάστημα φτάνει τις 30 ώρες, ανάλογα με τη διαμόρφωση του φορτίου αποστολής.
Ο στροβιλοελικοφόρος κινητήρας TP-331-10 της Honeywell εξασφαλίζει σε συνδυασμό με την αεροδυναμική διαμόρφωση επιχειρησιακή οροφή 40.000 ποδών με μέγιστη ταχύτητα πλεύσης 210 κόμβων (390 χ.α.ω.). Η πτέρυγα διαθέτει τέσσερις σταθμούς ανάρτησης φορτίου όπου μπορούν να προσαρμοστούν ατρακτίδια (κάλαθοι) SDS εκτόξευσης ηχοσημαντήρων (sonobuoys) για τη διενέργεια αποστολών αναζήτησης υποβρυχίων. Στα ίδια ατρακτίδια, αναφέρεται ότι μπορούν να φορτωθούν και drone τύπου Coyote της Raytheon, που είναι όπλα εναντίον UAV, οπότε δυνητικά το MQ-9B μπορεί να αξιοποιηθεί και σε ρόλο anti-UAV.
Στα συστήματα αποστολής του αεροσκάφους περιλαμβάνονται ραντάρ πολλαπλών λειτουργικών διαμορφώσεων τύπου AN/APY-8 Lynx, με δυνατότητες SAR (Synthetic Aperture Radar) και ένδειξης κινούμενου στόχου (Ground Moving Target Indicator – GTMI), καθώς και πυργίσκος ηλεκτροοπτικών (Multi-Spectral Targeting Systems-D / MTS-D) της Raytheon.
Το MQ-9B είναι επίσης πιστοποιημένο για την εκτέλεση πτήσεων σε ελεγχόμενο εναέριο χώρο με βάση του διεθνείς κανονισμούς εναέριας κυκλοφορίας τη Πολιτικής Αεροπορίας. Συνεπώς μπορεί να αξιοποιηθεί ως πλατφόρμα anti-UAV, έρευνας επιφανείας, εντοπισμού υποβρυχίων, έρευνας και διάσωσης και στοχοποίησης – αναγνώρισης (ISR) σε μεγάλες αποστάσεις.
Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής
Ειδήσεις σήμερα
ΗΠΑ: Ηχηρό «όχι» στην πώληση F-16 στην Τουρκία από 35 μέλη του Κογκρέσου
Σίνζο Άμπε: Νέες αποκαλύψεις για τον δολοφόνο – Πώς έφτιαξε το όπλο και σχεδίασε την επίθεση