Η Φραντζέσκα Κοντιζά συμμετέχει στο δίκτυο αλληλεγγύης και προσφοράς της Αρχιεπισκοπής προσφέροντας, δίχως κανένα οικονομικό αντάλλαγμα, τη βοήθειά της σε ανθρώπους που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και δεν είναι η μόνη. Χιλιάδες είναι οι εθελοντές της Εκκλησίας που αφιερώνουν χρόνο από τη καθημερινότητά τους προκειμένου να στηρίξουν τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες.

Στα χρόνια της κρίσης, η Εκκλησία έχει αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες ενίσχυσης τόσο του εθελοντισμού όσο και των απόρων (Ελληνες, πρόσφυγες, μετανάστες) οι οποίοι αυξάνονται ραγδαία. Μάλιστα, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας οργάνωσης του εθελοντισμού και του προνοιακού έργου της Αρχιεπισκοπής, λειτουργεί ηλεκτρονικό μητρώο καταγραφής των ανθρώπινων αναγκών αλλά και των εθελοντών που ενδιαφέρονται να βοηθήσουν παρέχοντας είδη πρώτης ανάγκης, χρηματικές δωρεές ή εθελοντικό χρόνο. Οι αιτήσεις για βοήθεια ξεπερνούν τις 2.300 ενώ γίνονται προσπάθειες σύντομα να συμπεριληφθούν στο μητρώο και άλλες περίπου 3.000 οικογένειες που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο και έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 4.500 ευρώ. Οι δε εθελοντές (εγγεγραμμένοι και μη) φτάνουν συνολικά τις 6.000.

«Η πλατφόρμα οργάνωσης του κοινωνικοπρονοιακού έργου και του εθελοντισμού είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα της Αρχιεπισκοπής στον ψηφιακό τομέα», αναφέρει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο γενικός διευθυντής των Διοικητικών Υπηρεσιών της Αρχιεπισκοπής π. Συμεών Βολιώτης. «Διότι είναι ένα έργο το οποίο έχει άμεση ωφέλεια, άμεσο αντίκτυπο στον άνθρωπο που υποφέρει, που έχει ανάγκη, που χρειάζεται βοήθεια, που είναι εμπερίστατος και δυσκολεμένος».

Σύμφωνα με τον π. Συμεών, με τη συγκεκριμένη ψηφιακή πλατφόρμα «οργανώνεται ορθολογικά δίκαια, αποδοτικά και κυρίως μεθοδικά η διάθεση των ανθρώπων για εθελοντική προσφορά στο έργο της αγάπης». Χειριστής της πλατφόρμας είναι η υπηρεσία της Χριστιανικής Αλληλεγγύης του γενικού φιλόπτωχου Ταμείου της Αρχιεπισκοπής σε συνεργασία με τις 145 ενορίες.

Στην ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής (iaath.gr) οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να «κλικάρουν» πάνω στην πλατφόρμα εθελοντισμού και αυτομάτως να επιλέξουν είτε την ενότητα «Θέλω να προσφέρω» είτε την ενότητα «Θέλω Βοήθεια» όπου παρέχονται αναλυτικές οδηγίες και στοιχεία σχετικά με τις κοινωνικές δομές της Εκκλησίας. Στη συνέχεια μπορούν να συμπληρώσουν τις αντίστοιχες αιτήσεις.

Οι «πρωταγωνιστές» του φιλανθρωπικού έργου

Οι κοινωνικές δομές της Εκκλησίας (όπως, μεταξύ άλλων, συσσίτια, κέντρα υποστήριξης ηλικιωμένων, δωρεάν ιατρικής φροντίδας) δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς τους εθελοντές.

Η Μαρία Δημητριάδου είναι συνταξιούχος ηθοποιός και εθελόντρια στο κεντρικό συσσίτιο της Αρχιεπισκοπής που πραγματοποιείται καθημερινά στο κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (Σοφοκλέους και Πειραιώς). Στο πόστο αυτό βρίσκεται, όπως λέει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, πάνω από πέντε χρόνια. «Από παιδί, που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να προσφέρω στους φτωχούς. Στην περιοχή όπου έμενα τότε, υπήρχε ένα άσυλο ανιάτων. Πήγαινα και έβλεπα ανθρώπους οι οποίοι υπέφεραν πραγματικά».

Τα χρόνια περνούσαν και μέσα της «φούντωνε» όλο και περισσότερο η ανάγκη της προσφοράς. Και έτσι αποφάσισε να απασχοληθεί εθελοντικά σε διάφορες δράσεις και στο κεντρικό συσσίτιο. Εκεί πηγαίνει κάθε απόγευμα. Ετοιμάζει, μαζί με τις άλλες εθελόντριες, περισσότερα από 1.200 πακέτα φαγητού και όταν έρθει η ώρα (σ.σ.: το συσσίτιο λειτουργεί 12:00 έως 12:30 και 16:30 έως 17:00) τα μοιράζει στον κόσμο.

«Δυστυχώς η κατάσταση είναι δραματική. Ο κόσμος πεινάει. Καθημερινά συναντάμε ηλικιωμένους, νέους, μητέρες που ζητάνε να πάρουνε δυο και τρεις μερίδες για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Είναι Ελληνες και ξένοι. Εμείς δίνουμε σε όλους, δεν κάνουμε διακρίσεις γιατί όλοι είναι άνθρωποι».

Για τη Μαρία Δημητριάδου ο εθελοντισμός έχει ιδιαίτερη αξία. «Ειδικότερα τώρα που η οικονομική κρίση απειλεί όλο και περισσότερους, θα πρέπει όλοι να καλλιεργήσουμε το αίσθημα προσφοράς και αγάπης. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας και ας δώσουμε όσο μπορούμε και ό,τι μπορούμε. Υπάρχουν παιδιά που λιποθυμάνε στα σχολεία από την πείνα, εκατοντάδες άστεγοι και άνεργοι. Η Εκκλησία κάνει ένα μεγάλο και σπουδαίο έργο, όμως και η Πολιτεία θα πρέπει επιτέλους να φροντίσει για αυτές τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες».

Την ίδια άποψη έχει και η Φραντζέσκα Κοντιζά. Η ίδια εργάζεται καθημερινά στην οικογενειακή της εταιρία, τα τελευταία πέντε χρόνια, όμως, ξεκλέβει λίγο από το χρόνο της για να βοηθήσει στο κεντρικό συσσίτιο. «Μια ημέρα, παρακολουθώντας ειδήσεις στην τηλεόραση, είδα ατέλειωτες ουρές από κόσμο που περίμενε να πάρει ένα πιάτο φαγητό. Λυπήθηκα πάρα πολύ. Αμέσως σκέφτηκα τι θα μπορούσα να κάνω εγώ από την πλευρά μου για να στηρίξω τα άτομα αυτά». Οπως λέει η κ. Κοντιζά, «από την αρχή το έκανα με χαρά και έτσι συνεχίζω. Δεν με κουράζει καθόλου, ίσα ίσα αισθάνομαι γεμάτη και ήρεμη μέσα μου. Γι’ αυτό και θα παρότρυνα τον καθένα να γίνει εθελοντής χωρίς δεύτερη σκέψη».

Σε αυτό συμφωνεί και η Ανδριάνα Κούλε, εθελόντρια και μητέρα δύο παιδιών. «Δεν το κάνουμε για να ακούσουμε ευχαριστώ. Αλλωστε είναι υποχρέωση του καθένα στις δύσκολες στιγμές να δίνει ελπίδα στον διπλανό του…». Και οι τρεις δεν έχουν σκεφτεί να σταματήσουν την εθελοντική τους δράση: «Θα συνεχίσουμε για όσο μας κρατάνε τα πόδια μας».

ΒΑΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

vnikolaou@e–typos.com

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής