Ηγήθηκε της σημαντικότερης ορειβατικής αποστολής «Hellas Everest 2004» κατά την οποία για πρώτη φορά Ελληνες ορειβάτες κατάφεραν να φτάσουν στη «στέγη του κόσμου», όπως λέγεται. Είχε χαρακτηρίσει το βουνό «διαρκή έρωτα». Ακόμη και τους τελευταίους μήνες της ζωής του, που φέρεται να πάλευε με τον καρκίνο, φρόντιζε να συμμετέχει σε αποστολές. Με το σύνθημα «Δίνω Ελπίδα, Δίνω Ζωή», παιδιά που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση και εθελοντές δότες μυελού των οστών από το «Οραμα Ελπίδας» ανέβηκαν το καλοκαίρι, με τη βοήθεια του Κώστα Τσιβελέκα και άλλων έμπειρων ορειβατών, τον Ολυμπο.

Ο λάτρης της ορειβασίας είχε συμμετάσχει σε 37 αποστολές και δεν είχε χάσει ποτέ κανέναν ορειβάτη. Τον Ιανουάριο του 2011 περιέγραψε μια πολύ δύσκολη εμπειρία του στον «Ε.Τ.»: Την ανάβαση στην κορυφή Μαργαρίτα του συγκροτήματος Ροβενσόρι ή αλλιώς «τα βουνά του φεγγαριού» στην Αφρική, που παρότι δεν είναι υψηλή κορυφή είναι το πιο δύσκολο βουνό της Αφρικής και «από τις πιο δύσκολες αποστολές που έχουμε κάνει ως σύλλογος», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Παγετός πάνω στο βουνό, με μεγάλες κλίσεις και επικίνδυνες ρωγμές, ξαφνικές τροπικές καταιγίδες, ένα πυκνό δίκτυο απόκρημνων κορυφογραμμών, βυθισμάτων και αλπικών λιμνών, καθώς και μία άγρια ζούγκλα γύρω από την οροσειρά ήταν λίγα μόνο από τα εμπόδια που συνάντησαν οι Ελληνες ορειβάτες κατά την άφιξή τους στο βουνό.
Η καταγωγή του Κώστα Τσιβελέκα ήταν από το Μαυρολιθάρι Φωκίδας.

ΜΑΡΙΑ – ΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου